Ο «υπερ-αγχώδης» άνθρωπος: Πώς μπορείς να μην είσαι κι εσύ ένας από αυτούς

Γράφει η  Αγγελική Κοσκερίδου  Νιάρχου - Διδάκτωρ Φυσικοπαθητικής (Ψυχοθεραπεύτρια)

Άνθρωποι - Ρομπότ. Το βλέπουμε στον κινηματογράφο χρόνια τώρα με τρομερή αύξηση ταινιών το τελευταίο χρονικό διάστημα και αναρωτιέμαι αν είναι τυχαίο.

Δε πιστεύω στο τυχαίο αλλά στις αλλεπάληλες συμπτώσεις που θέλουν κάτι να μας πουν. Παρατήρησε τον κόσμο γύρω σου. Τι βλέπεις...;

...Μία ροή από συγκεκριμένα γεγονότα. Άνθρωποι αγχωμένοι τρέχουν να προλάβουν την εργασία τους και προσπαθούν συνεχώς και αδιάκοπα να είναι όσο το δυνατόν πιο τέλειοι για να είναι αρεστοί στους εργοδότες τους και μετέπειτα στο τριγύρω περιβάλλον τους. Γιατί αν δεν είναι αρεστοί και ικανοποιητικά ωφέλιμοι θα απολυθούν.

Με τόση ανεργία σκέφτονται που θα ξαναβρώ δουλειά; Και τι θα γίνει αν απολυθώ; Θα με κατηγορεί το περιβάλλον μου και θα με κρίνει για το πόσο άξιος και ικανός είμαι. Και θα ρωτήσω: και τι έγινε αν σε θεωρήσει ανάξιο ή ανίκανο;

Η απάντηση που θα προκύψει στο μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων...; Δε θα με αγαπάνε. Θα φοβηθούν ότι θα επέλθει απόρριψη και στο κοντινό περιβάλλον πέραν του εργασιακού!

Η πραγματικότητα είναι ότι ο άνθρωπος είναι αγαπώμενο ον όπως αναφέρει η «συστημική προσέγγιση». Η ανάγκη του να αγαπηθεί και να κοινωνικοποιηθεί είναι τόσο μεγάλη που μέσα από μία αλυσίδα καταστάσεων και γεγονότων έχει φτάσει στο σημείο να γίνει ρομπότ για να το επιτύχει.

Διαβάστε περισσότερα στο Kontasou.com