Γιατί αισθανόμαστε ότι ο χρόνος «βιάζεται να φύγει» καθώς μεγαλώνουμε;

Όσο είμαστε μικροί βιαζόμαστε να γίνουμε μεγάλοι, νιώθοντας ότι ο χρόνος πραγματικά έχει σταματήσει, ενώ όσο μεγαλώνουμε αισθανόμαστε ότι ο χρόνος βιάζεται να φύγει...  Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό;

Αν νομίζετε ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι βιαζόμαστε να ζήσουμε μία ζωή ως ενήλικες... κάνετε λάθος, καθώς όπως για όλα τα πράγματα, έτσι γι' αυτό, υπάρχει μία επιστημονική προσέγγιση.

Το φαινόμενο ότι οι κάποτε επιθυμίες μας να περάσει γρήγορα ο χρόνος, να μεγαλώσουμε και να ζήσουμε γίνονται όλο και μικρότερες, δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο.

Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου εξέτασαν το φαινόμενο το 2005 όπως ανέφερε το επιστημονικό περιοδικό, Scientific American. Οι ερευνητές, Marc Wittman και Sandra Lenhoff παρακολούθησαν 499 συμμετέχοντες μεταξύ των ηλικιών 14 και 94 για το πόσο γρήγορα αντιλαμβανόταν ότι περνάει ο χρόνος.

Αυτό που παρατηρήθηκε ήταν ότι για μικρές περιόδους (ημέρες, εβδομάδες, μήνες, ακόμη και χρόνια) δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των ηλικιών. Τόσο οι νέοι όσο και ηλικιωμένοι δήλωσαν ότι αυτές οι χρονικές περίοδοι περνάνε αργά.

Ωστόσο, για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους, όπως μια δεκαετία, οι ηλικιωμένοι αντιλαμβάνονταν το χρόνο διαφορετικά και πιο συγκεκριμένα θεωρούσαν ότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα.

Οι συμμετέχοντες άνω των 40 ετών θεώρησαν ότι ο χρόνος «αργεί» στην παιδική τους ηλικία, αλλά «επιταχύνεται» καθ 'όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τους.

Εν μέρει αυτό οφείλεται στη σχετική εμπειρία. Ένα έτος της ζωής σας αντιστοιχεί στο ένα πέμπτο της ζωής σας όταν είστε πέντε χρονών. Όταν είστε όμως 20 ετών αντιστοιχεί στο  1/20.

Επίσης, το φαινόμενο αυτό, οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος θυμάται τη μνήμη.

Ο εγκέφαλος αποθηκεύει τις μνήμες με βάση τις νέες εμπειρίες, οι οποίες ανακαλούνται πιο εύκολα σε σχέση με τις συνηθισμένες.

Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλός μας θέλει να μπορεί να ανακαλεί «μοναδικά» γεγονότα πιο εύκολα σε περίπτωση που συμβούν ξανά έτσι ώστε να έχει το πλεονέκτημα να αντιδράσει σωστά.

Εφόσον λοιπόν ο εγκέφαλος θυμάται πιο εύκολα τις νέες εμπειρίες κι έχουμε περισσότερες νέες εμπειρίες όσο πιο νέοι είμαστε, είναι λογικό τα παιδικά και νεανικά μας χρόνια να τα θυμόμαστε καλύτερα και να τα θεωρούμε πιο «γεμάτα» σε σχέση με τα χρόνια της μέσης ηλικίας.

Έτσι, τα πρώτα σας χρόνια είναι πιο αξιομνημόνευτα και μοιάζουν να έχουν μεγαλύτερη έκταση χρόνου και γι' αυτό είναι λιγότερο πιθανό να τα ξεχάσετε, σε σύγκριση με τα επόμενα χρόνια.