Έρευνα: Να γιατί δεν πρέπει να φοβάσαι τον θάνατο

Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και εσύ, γεννιέσαι με όλα όσα χρειάζεσαι για να ζήσεις. Ήξερες από μικρός να χορεύεις, να γελάς με την ψυχή σου, νʾ αγαπάς και να συμπάσχεις. Αγκάλιαζες όποιον πονούσε και παρόλο που δεν ήξερες τι να του πεις ως μικρό παιδάκι, έβαζες τα χεράκια σου επάνω του και περνούσες μέσα του τόσο νοιάξιμο και αγάπη, που αμέσως τον έκανες καλά…

Αναρωτήθηκες τι σε έκανε να αλλάξεις; Αναρωτήθηκες γιατί το άγγιγμά σου έχασε την δύναμη του; Γιατί η αγάπη δεν πλημμυρίζει πια την καρδιά σου;

Αναρωτήθηκες γιατί δε σε νιώθει ο άλλος, όταν τον ακουμπάς;

Θα σου πω εγώ….

Γιατί το «εγώ» σου, πήρε όλη σου την προσοχή και σταμάτησες να ζεις. Όταν σταματάς να ζεις, η ικανότητα σου για ζωή λιγοστεύει και αρχίζεις να έχεις φόβους και πάθη και να απομακρύνεσαι από την ολότητα σου.

Αρχίζεις να φοβάσαι το θάνατο! Εκείνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να κατανοήσεις πως ο θάνατος, είναι η κινητήριος δύναμη, που θα σε οδηγήσει να αναζητήσεις σε βάθος το νόημα της ύπαρξης σου.

Πάψε να αμύνεσαι και άφησέ τον, να σε κατακλύσει. Μη σταματάς το νου σου. Δες το σώμα σου να τρέμει και αφέσου στο συναίσθημα αυτό ολοκληρωτικά, μπαίνοντας ως παρατηρητής μέσα στα άδυτα της ψυχής σου και βρίσκοντας την απάντηση που ζητάς.

Μόνο όταν μπορέσεις να αφεθείς θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τον φόβο. Κάνε τον σύμμαχό σου, επίτρεψε του να εκδηλωθεί και πάρε την πληροφορία που έχει να σου δώσει. Όσο και αν τρέμει το σώμα, όσο και αν ο νους τρέχει στα πέρατα του φόβου, όσο και αν το φοβισμένο σου κομμάτι καταρρέει, αφέσου…

Και από αυτό το άφημα, θα δεις εκεί πολύ βαθιά στην ύπαρξή σου, πως ένα κομμάτι σου δε φοβάται, δεν παθαίνει τίποτα και παραμένει ανεπηρέαστο. Είναι η ψυχή σου. 

Τότε αυτά τα δυο σου κομμάτια, θα έρθουν σε ισορροπία και θα πετύχεις την ολοκλήρωση για την οποία είσαι φτιαγμένος. Τότε θα μάθεις να χρησιμοποιείς το φοβισμένο σου κομμάτι για την εξέλιξή σου, για να έρχεσαι όλο και πιο κοντά με την ψυχή σου και το όλον για το οποίο έχεις προοριστεί και εσύ και όλοι μας.

Είναι κομμάτι της ζωής μας ο φόβος, είναι κομμάτι της ζωής μας και ο θάνατος όπως είναι κομμάτι της ζωής μας και η γέννηση, η άφιξη στη ζωή.

Η ζωή και ο θάνατος έχουν την ίδια πόρτα. Από τη μια της πλευρά γεννιόμαστε με τους ίδιους φόβους τους οποίους κανένας δεν θυμάται. Το τραύμα της γέννησης το κουβαλάει μια ζωή.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο θάνατος. Δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που να μην πεθάνει από την στιγμή που γεννήθηκε. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να σου δείχνει τη φυσική ροή των πραγμάτων. Όμως η άγνοια και μόνο είναι εκείνη που δημιουργεί το φόβο. Με τον ίδιο τρόπο που φοβόμασταν τη γέννηση, φοβόμαστε και το θάνατο.

Όταν πέρασες το σοκ βγαίνοντας από την κοιλιά της μητέρας σου έπειτα από εννέα μήνες, τον ίδιο φόβο ένιωθες. Τον ίδιο φόβο που έχεις και για τον θάνατο, αγνοώντας την απελευθέρωση ψυχής που σου χαρίζει. Γιατί εκεί δεν υπάρχει γήρας, δεν υπάρχουν περιορισμοί, πρέπει και μη.

Υπάρχει μόνο ελευθερία ψυχής! Υπάρχει μόνο ένα μεγαλείο ανάτασης και ελευθερίας!

Διαβάστε περισσότερα στο kontasou.gr