Εγώ, η σούπερ μαμά!

Πρωινό Παρασκευής. Ανεβαίνω την Κηφισίας, προσπερνώ το φανάρι που οδηγεί στο γραφείο μου και μπαίνω στην Αττική Οδό. Ακολουθώ τις ταμπέλες με την ένδειξη «Ελευθέριος Βενιζέλος». Τρέχω. Φτάνω. Παρκάρω. Στέκομαι χωρίς αποσκευές και κινητό στο πρώτο γκισέ που βρίσκω μπροστά μου. Βγάζω εισιτήριο με προορισμό «όποιο αεροπλάνο φεύγει πρώτο!» Επιβιβάζομαι, πετάω, προσγειώνομαι. Δεν ξέρω σε ποια χώρα βρίσκομαι, δεν με νοιάζει. Βολτάρω στα σοκάκια της, χαζεύω βιτρίνες, κάθομαι για ώρα σε κάποιο παγκάκι, πίνω ζεστή σοκολάτα κι ύστερα ένα ποτήρι κόκκινο ζεστό κρασί με μια φλούδα πορτοκάλι. Δεν ακούω «Μαμά, πεινάω», «Μαμά, βαριέμαι», «Μαμά, τι να φορέσω;», «Μαμά, πες μου ένα παραμύθι», «Μαμά, έλα να διαβάσουμε», «Μαμά, έλα να χορέψουμε», «Μαμά, έλα να παίξουμε..».

Διαβάστε περισσότερα στο ygeiamou.gr