Οι πέντε τύποι ανδρών που ξενερώνουν (όλες) τις γυναίκες

Είναι σκληρό (μα και βαθιά επιμορφωτικό) να βρίσκεσαι σε ένα γραφείο, περικυκλωμένος από οκτώ γυναίκες. Είναι όμως και λυτρωτικό, ειδικά τη μέρα που αποφασίζεις να σταχυολογήσεις τους τύπους ανδρών που δεν αρέσουν στα κορίτσια. Είσαι στην πηγή και δε θα σκύψεις να ξεδιψάσεις; Ας ξεκινήσουμε με τις αυθόρμητες απαντήσεις. Πριν καλά-καλά προλάβω να ολοκληρώσω την ερώτηση, η ετυμηγορία έρχεται με ορμητικότητα και ταχύτητα κινήσεων καταναλωτή κάθε που σημαίνει Black Friday. Ο νάρκισσος, ο επιτηδευμένος, ο ξερόλας, ο κομπλεξικός, ο ανασφαλής, υποκριτής, ο διπρόσωπος, ο ψεύτης, ο αριβίστας και δεκάδες άλλοι υβριδικοί τύποι ανδρών κάνουν σλάλομ στην άκρη της γλώσσας των κοριτσιών. Έπειτα από μισή ώρα κομμωτηριακού small talk έχω επιβεβαιώσει το αυτονόητο: πως μπορεί οι γυναίκες να ξέρουν ποιον δε θέλουν, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως ξέρουν ποιον θέλουν. Εκτός κι αν μιλάμε για τους δύο Τομ της καρδιάς τους: τον Χιντλστον και τον Χάρντι. 

Ο νάρκισσος 

Βγαλμένος από τα σπλάχνα των μακρινών 90s, γνωστός και ως μετροσέξουαλ, ο συγκεκριμένος άνδρας αγαπά τον εαυτό του -ίσως περισσότερο κι από τη μαμά του. Λατρεύει την τελευταία λέξη της μόδας -ενίοτε και σε βαθμό καγκουριάς-, προσέχει τι τρώει και τι πίνει, διακρίνεται για τους καλούς τρόπους του στην κοινωνική συναναστροφή, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ακονίζει τον εστετισμό του, ξοδεύει (κυρίως για τον εαυτό του) και δεν έχει πιο ιερό και όσιο πράγμα σε τούτο το μάταιο κόσμο από το six-pack που με κόπο και θυσίες «έχτισε». Δε γεννήθηκε νάρκισσος, η ζωή και η αποξένωση στις σύγχρονες πόλεις τον έκαναν να αγαπήσει τον εαυτό του, όσο κανέναν άλλο. Είναι υπέροχος για κολλητός φίλος, gym buddie ή ως friend with benefits, αλλά αφόρητος ως σύντροφος. Εκτός κι αν μια γυναίκα δεν έχει πρόβλημα να μπερδεύει τις ενυδατικές κρέμες της και να μοιράζεται τα acai berries της με τον καλό της. 



Ο τζάμπα macho

Λανσάρεται ως αρσενικό παλαιάς κοπής. Παραδοσιακός, αυθεντικός και βαρύς -στοιχεία ανυπέρβλητα αν είσαι καφές, αλλά ανυπόφορα αν έχεις γεννηθεί άνδρας. Δε μιλάει πολύ, διότι, όπως έχει αποφανθεί και η λαϊκή μούσα, «οι άντρες δε μιλούν πολύ, στο νου σου να το γράψεις», περπατά καμωρωτός ωσάν περήφανο παγώνι και συχνάζει όπου υπάρχουν σίδερα (για να τα μασήσει αυτός ο σύγχρονος επίγονος του Κουταλιανού). Αγαπημένη συνήθειά του είναι να αυτοαποθεώνεται για τις επιτυχίες του στο γυναικείο φύλο, του αρέσουν οι ιστορίες από το στρατό και -φυσικά- οι θεωρίες συνομωσίας (αδέλφια, μας ψεκάζουν). Ασχολείται μόνο με βαριές και ανθυγιεινές αντρικές δουλειές (βλ. αραλίκι, μπάλα, στοίχημα, καμάκι) και αυτοπροσδιορίζεται ως άντρας και ποτέ ως άνδρας -αυτά είναι για τους φλώρους. 



Το καγκουρίνι 

Trendy, άνετο και ψευδεπίγραφα cool, το καγκουρίνι ακολουθεί με ευλάβεια ό,τι είναι του συρμού. Φορά γυαλιά καθρέφτες, κάνει cross-fit και αυτό είναι κάτι που γνωρίζει όλο το timeline του στα κοινωνικά δίκτυα, έχει πυκνή μακριά γεννειάδα και προφανώς μια οικόσιτη αγελάδα που κάθε πρωί του γλύφει επισταμένως το μαλλί. Ακούει Melisses και Πάολα, κυκλοφορεί με το παράθυρο του αυτοκινήτου χειμώνα καλοκαίρι τίγκα κατεβασμένο και λατρεύει τις ημιαποκαλυπτικές selfies που βγάζει στο μπάνιο του (εννοείται ότι πάντα ως φόντο φιγουράρει μια λεκάνη, ένα καζανάκι, στη χειρότερη των περιπτώσεων ένας ρουμπινές). Στα στήθη του έχει χαραγμένη κάποια Κοελικού τύπου αμπελοφιλοσοφία γραμμένη φυσικά τουλάχιστον σε γραμμική βήτα, γιατί το τατουάζ είναι κάτι πολύ προσωπικό και κανείς δεν πρέπει να καταλαβαίνει το νόημά του. 



Ο φωτεινός παντογνώστης

Γνωρίζει τα πάντα γύρω το σεξ, την πολιτική, τη σόου μπιζ, τη μόδα, το στιλ, την οικονομία. Είναι ο Τσακ Νόρις της επιδερμικότητας, της επιδειξιμανίας και του φαίνεσθαι. Το πιο δυνατό σημείο του είναι το μυαλό του, με το οποίο φυσικά μπορεί να τουμπάρει όποια γκόμενα του γυαλίσει. Μπορεί να μιλά ακατάπαυστα με τάχα υποβλητικό ηχόχρωμα για ώρες, για ημέρες, για μήνες. Εκτός κι αν του ζητήσεις να επιχειραματολογήσει. Τότε γίνεται πιο βωβός κι από τον Ζαν Ντιζαρντάν στο «The Artist». Συνήθως μεταφέρει απόψεις άλλων που ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει, είναι ισχυρογνώμων (και άρα τσαντίλας όταν δε συμφωνείς μαζί του) και νιώθει βαθιά μόνος σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να αντιληφθεί το μεγαλείο του να διαθέτεις αυθαίρετη γνώμη για μια ευρεία γκάμα θεμάτων: από το χριστουγεννιάτικο δέντρο της Μενεγάκη μέχρι την παράνομη υλοτομία στα δάση του Αμαζονίου. 



Ο ανασφαλής

Δεν έχει άποψη ποτέ και για τίποτα. Βασικά δεν ξέρει τι είναι άποψη. Άγεται και φέρεται από τους φίλους του, τη σύντροφό του, τη μαμά του. Στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία ποιος είσαι, αρκεί να παίρνεις πρωτοβουλίες εσύ για εκείνον, να τον βγάζεις από τη δύσκολη θέση. Η αυτοπεποίθηση μοιάζει στα ελαφίσια μάτια του πιο ανέφικτη κι από την πρόσφατη εκλογή του Donald Trump ως πλανητάρχη. Μια απλή, καθημερινή ερώτηση, όπως “ποια ταινία να δούμε στο σινεμά, αγάπη μου” ή ακόμη και το “πώς πίνεις τον καφέ σου” μπορούν να τον οδηγήσουν σε υπαρξιακού τύπου αναζήτηση. Είναι ιδανικός για pet, τσιράκι του Frank Underwood, χαλί να τον πατήσεις, αλλά ποια θέλει για σύντροφο ένα χνουδωτό, αγαπησιάρικο, μα ανυπεράσπιστο και άβουλο γατάκι;