Αντώνης Διαματάρης

Αυτό το γνωρίζω τόσο καλά όσο και ο κάθε απόδημος.

Είναι, όμως, επίσης σαφές ότι η συμφωνία αυτή αποτελεί μια καλή αρχή. Και η αρχή, ως γνωστόν, είναι το ήμισυ του παντός. 
Θυμάμαι, όταν ο «Εθνικός Κήρυκας» ανέδειξε το θέμα της ψήφου ως θέμα προτεραιότητας για την Oμογένεια, πριν από αρκετά χρόνια, αρκετοί μας θεώρησαν υπεραισιόδοξους. Ισως και αιθεροβάμονες. 
Στη συνέχεια χορτάσαμε από υποσχέσεις πολιτικών που όπως σε τόσα άλλα θέματα, έτσι και σε αυτό, έμειναν μόνο λόγια. 
Το μικροκομματικό συμφέρον τέθηκε υπεράνω του εθνικού.

Το εθνικό συμφέρον επιτάσσει, τονίζω για μια ακόμα φορά, τη σύσφιξη των σχέσεων της Ελλάδας με τους απόδημους. 
Και η ψήφος αποτελεί έναν από τους πιο άμεσους τρόπους για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Μετά λοιπόν από όλα αυτά τα χρόνια και όλες τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις έρχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και θέτει τη διευκόλυνση της ψήφου μας στην κορυφή της ιεράρχησης των θεμάτων που θα αντιμετώπιζε. 
Και δεν έμεινε σε στείρες υποσχέσεις. Αντίθετα υλοποιεί άμεσα την υπόσχεση που έδωσε.

Γιατί ο Κυριάκος έχει ζήσει στο εξωτερικό. Μας γνωρίζει εμάς τους απόδημους. Μας πονάει. 

Αξέχαστα θα παραμείνουν τα λόγια του σε εκείνη τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Αστόρια, στις 25 Σεπτεμβρίου, στη πρώτη ομιλία πρωθυπουργού εκεί μετά από σχεδόν 20 χρόνια.
Αλλά και γιατί ο Κυριάκος γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό επιτάσσει το συμφέρον του έθνους. Οτι η ανασυγκρότηση της χώρας δεν νοείται χωρίς τη σύμπραξη με τις αστείρευτες, δυναμικές, εκσυγχρονιστικές δυνάμεις των αποδήμων.

Γνωρίζει επίσης ότι ο απόδημος Ελληνισμός δεν μπορεί, μακροχρόνια, να υφίσταται χωρίς να έχει ως σημείο αναφοράς του την Ελλάδα.
Και έτσι προχώρησε να υλοποιήσει άμεσα την υπόσχεσή του.

Να μη χρειάζεται πια ο απόδημος να ταξιδεύει στην Ελλάδα για να ψηφίσει, αλλά να ψηφίζει στον τόπο όπου ζει.
Δυστυχώς ο αριθμός των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας στη Βουλή και η σχετική διάταξη του Συντάγματος δεν εναρμονίζονται. Η Ν.Δ. διαθέτει 158 βουλευτές, ενώ το Σύνταγμα θέτει ως όρο τους 200 ψήφους.
Αρα πρέπει η κυβέρνησή μας να εξασφαλίσει την υποστήριξη 42 ακόμα βουλευτών.
Οι όροι όμως που έθεσαν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια απογοήτευση. Και παρά τις μεγάλες του προσπάθειες, παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός συγκάλεσε χωριστά τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων στο γραφείο του, μερικοί από αυτούς αρνήθηκαν να συνεργαστούν.

Ετσι λοιπόν οι επιλογές για τον Κυριάκο, και για τον καθέναν από εμάς, είναι οι εξής:
1. Να απορρίψει τους όρους των κομμάτων αυτών, να τους καταγγείλει στην κοινή γνώμη και να εισπράξει με τον τρόπο αυτό και κομματικά οφέλη.
2. Να ψηφίσει τη συμφωνία αφού πρώτα έχει εξαντλήσει κάθε δυνατότητα άμβλυνσης των όρων, όπως και έκανε.
Να εξασφαλίσει δηλαδή μια μεγάλη πρώτη αρχή. 

Μια αρχή που στην επόμενη ευκαιρία θα βελτιώσει, για να τη φτάσει έτσι στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε τον δεύτερο, τον δύσκολο δρόμο γιατί μας το υποσχέθηκε. Και γιατί γνωρίζει ότι το όλα ή τίποτα στην πολιτική, συνήθως, δεν αποτελεί λύση.
Γιατί γνωρίζει ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Του τι μπορεί να εξασφαλίσει κανείς και όχι το τι θέλει.
Ναι, δεν επιτεύχθηκε το άλμα που θέλαμε με τη συμφωνία αυτή.
Επιτεύχθηκε όμως ένα σημαντικό βήμα.

Κι αυτό χάρη στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Κι αυτό, εμείς οι απόδημοι, οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε.