Αφροδίτη Γραμμέλη

Χαλαρά με ερωτοαπαντήσεις βιογραφικού και στη συνέχεια λίγο παρακάτω. Η συζήτηση πηγαίνει στις σχέσεις, λογικό να αναρωτηθείς δήθεν τάχα μου, πως μια τόσο όμορφη γυναίκα είναι μόνη. Ζητάς μία φωτογραφία, αυτές που δεν επιτρέπεται καν η επαναπροβολή, και τσεκάρεις πόσα φίλτρα χωρίζουν το προφίλ από την πραγματικότητα. Αν αναγνωρίσεις το πρόσωπο, τότε προσπαθείς να κλείσεις ραντεβού. Αντε και το ‘κλεισες…

Στο ραντεβού αμηχανία. Αυχένας σε πρώτο πλάνο και βλέμματα καρφωμένα στην οθόνη, σε βίντεο στο tik tοk, ανάγνωση των stories, όπου μπορεί να είσαι με την πυτζάμα καναπέ και να ποστάρεις ότι βολτάρεις στα Ματογιάννια, selfies με φίλτρα Καρντάσιαν και πάει λέγοντας.

Ο έρωτας στα χρόνια του διαδικτύου. Δίχως αισθήσεις και γεμάτος ψευδαισθήσεις. Ο έρωτας του εαυτού σου ως εικόνα σε πρώτο πλάνο και στη συνέχεια βορά στα λάγνα βλέμματα όλων των αδιάκριτων ακολούθων σου.

Στην πραγματική ζωή το βλέμμα είναι καθαρό, Ποιος θα τολμήσει να πει αυτά που γράφει στο Instagram; Κανείς. Θέλει θάρρος, θέλει συναίσθημα και θέλει χαμόγελο που το βλέπεις και να σκάει και να εξαφανίζεται. Την αφή την πολιορκεί η οθόνη. Το βλέμμα τα διαδικτυακά πλάνα. Τον χρόνο η κατανάλωση επί της οθόνης.

Τι μένει για τον κανονικό, τον γήινο, τον αληθινό, τον χειροπιαστό έρωτα; Σχεδόν τίποτα. Διαγράφηκε.