Αφροδίτη Γραμμέλη

Αξίζει μόνο μία επισήμανση. Γι αυτά τα παιδιά κάποιοι συνάδελφοι, κορυφαίοι δημοσιογράφοι του αστυνομικού ρεπορτάζ, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, όχι για να δοξαστούν αλλά για να δικαιώσουν τις ψυχές των θυμάτων και να τιμωρηθούν οι ένοχοι.

Οι καλύτεροι εξ αυτών έδωσαν μάχες στο πεδίο της έρευνας. Με συνεντεύξεις, με εξονυχιστικούς ελέγχους στα στοιχεία της υπόθεσης, με διάβασμα, με καλή επικοινωνία με αξιόπιστες πηγές και πάντα πειθαρχώντας στον κώδικα δεοντολογίας ενός λειτουργήματος που λιθοβολείται κατά κόρον εσχάτως. Εκπομπές, ιστοσελίδες, εφημερίδες, όλοι στον αγώνα για να βρεθεί ο δολοφόνος των παιδιών.

Ναι, έγιναν και λάθη. Ειπώθηκαν και υπερβολές και ανακρίβειες. Σίγουρα και κάποιοι ανειδίκευτοι και τυχάρπαστοι είπαν στον τηλεοπτικό αέρα μπαρούφες. Ηταν όμως η μειοψηφία. Και κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά, ουδείς έθρεψε προσδοκίες ότι με τα πυροτεχνήματα θα φωτιστεί μία τόσο σοβαρή υπόθεση.

Πλέον, όλοι γνωρίζουν πως εκλεκτοί συνάδελφοι πιστοί στην ρότα της έρευνας, επέμειναν και κατάφεραν να κρατήσουν αυτό το πολύ μεγάλο θέμα όχι απλά «ζωντανό» αλλά στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης.

Κάπως έτσι και το κοινό ενημερώθηκε, παρακολούθησε με απόλυτη προσήλωση το θέμα και θυμήθηκε τι σημαίνει έντιμη δημοσιογραφία. Μέσα από όλο αυτό τα κλίμα της συνεχούς ροής πληροφοριών, στο οποίο συνέδραμαν αξιόλογοι ιατροδικαστές και αξιωματικοί της Αστυνομίας διαμορφώθηκε ένα κοινό αίτημα: να βρεθεί ο ένοχος.

Τιμή στην έρευνα που λειτουργεί υπέρ της κοινωνίας και όχι υπέρ των ερευνητών. Δεν υπάρχουν ήρωες στην δημοσιογραφία. Γιατί πάντα πρωταγωνιστής είναι το ρεπορτάζ και όχι ο ρεπόρτερ.

Η Δημοσίευσις είναι ψυχή της Δικαιοσύνης. Την φράση αυτή του Ιωάννη – Ιάκωβου Μάγερ, να την κρατήσουμε ψηλά και στο μέλλον. Η τιμή της δημοσιογραφίας είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει.