Αλέξανδρος Κασιμάτης

Διδαχθήκαμε κάτι από την οικονομική κρίση και την χρεοκοπία της χώρας; Υπάρχει στοιχειώδης συναίσθηση από τον πολιτικό κόσμο για τις βίαιες και δραματικές και επιπτώσεις που επήλθαν στη ζωή πολιτών; Προφανώς όχι και είναι φανερό από τον καυγά που ξέσπασε για την «Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.».

Τον νέο φορέα που συγκροτεί ο υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρης υπό την εποπτεία του οποίου και θα λειτουργεί. Κατά τον υπουργό πρόκειται για ένα επιχειρησιακό κέντρο, μία «task force» ειδικής αποστολής η οποία δεν θα προσλάβει προσωπικό και το αναγκαίο ελάχιστο προσωπικό θα προκύψει από την διαδικασία της κινητικότητας υπαλλήλων του Δημοσίου. Αυτά όσον αφορά τις εξαγγελίες. Επί της ουσίας δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φορέας θα αποτελέσει ιδανικό και ξεκούραστο «πάρκινγκ» για ημετέρους.

Ελα, όμως που η ίδρυση του φορέα προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του ανύπαρκτου δημάρχου Αθηναίων, ο οποίος τα έβαλε με την κυβέρνηση και την κατηγόρησε ότι «υποκαθιστά τον δήμο» και «δεν εμπιστεύεται την Τοπική Αυτοδιοίκηση». Υποτίθεται ότι η δημόσια διαμάχη Α. Φλαμπουράρη και Γ. Καμίνη αφορά όλους εμάς. Ωστόσο, όλοι αδιαφορούν επειδή ξέρουν ότι ο πρώτος θέλει να βολέψει τα δικά του παιδιά και ο δεύτερος αντιδρά επειδή αισθάνεται ότι του καταπάτησαν το βιλαέτι.

Οι δυο πολιτικοί που τσακώνονται για το ποιος θα αναπλάσει την Αθήνα είναι οι ίδιοι που ανέχονται στην καρδιά της πόλης να γίνονται κάθε εβδομάδα επιθέσεις με μολότωφ στη δύναμη της αστυνομίας έξω από το Πολυτεχνείο. Είναι οι ίδιοι που παρακολουθούν τα ΕΛΤΑ, τις τράπεζες κλπ να μετακομίζουν από τα Εξάρχεια επειδή δεν μπορεί να επιβληθεί η τάξη. Πόσο σοβαρά μπορεί να πάρει κάποιος την πρωτοβουλία του κ. Φλαμπουράρη για την «Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.». όταν του ίδιου, τα «παιδιά» του έχουν κάψει το σπίτι 2-3 φορές και το φρουρεί ισχυρή αστυνομική δύναμη; Ο κ. Καμίνης που οργίζεται και ζητά εμπιστοσύνη στην τοπική αυτοδιοίκηση έχει περπατήσει ποτέ στην οδό Σταδίου; Αν είχαν συναίσθηση της κατάστασης θα αισθάνονταν ντροπή και δεν θα τσακώνονταν δημόσια περί όνου σκιάς.Δεν κατάλαβαν τίποτε. Είναι στον κόσμο τους.