Αναστάσιος Δημοσχάκης

Στα χρόνια της διακυβέρνησης Τσίπρα, η άσκηση της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, λειτούργησε ως ανατροφοδότης της περαιτέρω διολίσθησης σε φαινόμενα ανομίας και εγκληματικότητας.

Μια κυβέρνηση που μοιάζει με… μολότοφ, την οποία κατά το δοκούν, και ανάλογα με τη συγκυρία, πετούν κάποιοι, προκειμένου να επιδεινώσουν το κλίμα στον δημόσιο βίο.

Και να εντείνουν το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών.

Όλοι, μας παρακολουθήσαμε άφωνοι τις προηγούμενες μέρες, δυο κατά συρροή δολοφόνους, αμετανόητους τρομοκράτες, σαν τον Κουφοντίνα και τον Ξηρό, να απολαμβάνουν πρόνοιες από τη Δημοκρατία μας.

Μια Δημοκρατία την οποία οι ίδιοι απαξίωσαν, ευτέλισαν και αντιμετώπισαν ως διαρκή εχθρό, με την παρουσία και τη δράση τους εδώ και δεκαετίες.
Σκορπίζοντας στο πέρασμά τους νεκρούς, και καταδικάζοντας οικογένειες σε ισόβιο πένθος.

Αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη φαινόμενα ακραίας βίας εις βάρος πολιτών, ακόμη και μέσα στην κατοικία τους.
Το δελτίο εγκληματικότητας αυξάνει καθημερινά, με γεωμετρική πρόοδο.

Το κέντρο της Πρωτεύουσας, όπως και οι γειτονιές της, έχουν εξελιχθεί σε ορμητήρια παρανομίας, με την εξοργιστική ανοχή της κυβέρνησης, που προσλαμβάνει χαρακτήρα συνενοχής.

Η Αθήνα, είναι η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης, η οποία ουσιαστικά τελεί υπό μια ιδιότυπη κατάληψη. Υπό την ομηρία ομάδων αναρχικών, εξτρεμιστών, ακραίων.
Αυτή η νοσηρή πραγματικότητα, δεν έχει αντίκτυπο μονάχα στην ψυχολογία των πολιτών, που έχουν απωλέσει το αίσθημα ασφάλειας, αλλά έχει επιπρόσθετες και σύνθετες συνέπειες στην πρόοδο και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

Δυστυχώς, τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και ο αρμόδιος Υπουργός, περιορίζονται σε ρόλο καταγραφέα και σχολιαστή των γεγονότων, σε αναγνώστη στατιστικών στοιχείων, την ώρα που, σκληροί κακοποιοί έχουν μείνει ελεύθεροι, εκμεταλλευόμενοι τον προ τριετίας νόμο της σημερινής κυβέρνησης, συστήνουν εγκληματικές ομάδες και συμμορίες, και διαμορφώνουν μια κατάσταση ανεξέλεγκτης ανομίας, συνολικά στη χώρα.

Η χώρα μας, στα χέρια της σημερινής κυβέρνησης, αποτελεί ιδανικό μέρος για την άνθιση του “εγκληματικού τουρισμού”, ως απόνερο του νόμου Παρασκευόπουλου, ο οποίος ευνοεί την εισαγωγή ξένων κακοποιών, λόγω των διευκολύνσεων που παρέχει.

Η Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρός μας, Κυριάκος Μητσοτάκης, φέρνουμε τον τομέα της ασφάλειας στο κέντρο του πολιτικού και επιχειρησιακού σχεδιασμού μας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί ρητώς και σε πλείστες περιπτώσεις ότι, μετά την ανάληψη της ευθύνης διακυβέρνησης του τόπου μας, με την ψήφο εμπιστοσύνης των συμπολιτών μας, δεν θα υπάρχουν γειτονιές που θα λειτουργούν ως γκέτο.

Δυστυχώς, η σημερινή πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί οδηγεί τους πολίτες στην ανασφάλεια, με αποτέλεσμα να αναζητούν τρόπους αυτοπροστασίας, απέναντι στη δράση των κακοποιών.

Είναι αναγκαίο λοιπόν κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες να γίνουν βελτιώσεις και τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα, ώστε αυτός να ανταποκριθεί στα νέα χαρακτηριστικά των εγκλημάτων.

Το Νομικό μας Σύστημα και ειδικότερα ο Ποινικός Κώδικας στις διατάξεις που αναφέρονται στην Άμυνα (Άρθρο 22 και επόμενα), αντιμετωπίζει τον ένοικο και τον εισβολέα στην κατοικία σχεδόν με τον ίδιο τρόπο.

Σε περίπτωση δηλαδή εμπλοκής πρέπει να αποδείξουν με ίσους όρους την κατάσταση άμυνας και την μη υπέρβαση των ορίων της. Φαίνεται εξοργιστικό να αντιμετωπίζεται με ίσους όρους και το ίδιο σχεδόν μέτρο ο θύτης και το θύμα.

Σίγουρα θα ήταν αποτρεπτικό για τους εισβολείς-κακοποιούς, αν ο ένοικος εθεωρείτο ότι βρίσκεται σε νόμιμη άμυνα, άνευ όρων, έναντι οποιουδήποτε εισβολέα στο σπίτι του με σκοπό τη ληστεία ή οποιαδήποτε άλλη αξιόποινη πράξη.

Γι’ αυτό και είναι αναγκαία μια παρέμβαση στο άρθρο 22 παρ. 3, που ορίζει ότι «Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από το βαθμό της επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις».
Μια ρητή διευκρίνηση του όρου λοιπές περιστάσεις με ειδική αναφορά της εισηγητικής έκθεσης στην κατοικία ή τον χώρο εργασίας, η διάταξη θα προστατεύει περισσότερο τον αμυνόμενο στον χώρο του.

Ανάλογη παρέμβαση είναι ίσως σκόπιμο να γίνει και στο άρθρο 23 εδάφιο β. το οποίο ορίζει: «Μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση, αν ενήργησε μ’ αυτό τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση». Πρέπει να προστεθεί στο τέλος: «κυρίως αν η επίθεση έγινε στην κατοικία του ή στον χώρο εργασίας του».

Παράλληλα, πρέπει να αντιμετωπιστεί κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα το ζήτημα της γενικευμένης αναστολής εκτέλεσης των ποινών. Για τα εγκλήματα που αφορούν άσκηση βίας κατά προσώπων εντός της κατοικίας τους ή του χώρου εργασίας τους, από εισβολείς- κακοποιούς με σκοπό κλοπή, ληστεία ή άλλη αξιόποινη πράξη, η ποινή δεν μετατρέπεται και δεν αναστέλλεται σε καμία περίπτωση.

Και οφείλουν ο Υπουργός Δικαιοσύνης και ο Αναπλ. Υπουργός Προστασίας του Πολίτη να λάβουν υπόψη τους τις παραπάνω επισημάνσεις, τις οποίες και θα καταθέσω προσεχώς στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου με σχετική Ερώτηση!

Η Ελλάδα αξίζει καλύτερα.
Οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα.
Τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όλους εμάς, μας περιμένει περίσσευμα δουλειάς, από την επομένη κιόλας των εκλογών, για να κλείσουμε τις πληγές που άνοιξε η καταστροφική διακυβέρνηση Τσίπρα.
Θα τα καταφέρουμε.