Ανδρέας Λοβέρδος

Και αυτόν τον βηματισμό τον έχει περιγράψει αποστομωτικά ο Βίλυ Μπραντ: Οι σοσιαλδημοκράτες ιδρύουν κόμματα για να κυβερνούν. Για να πρωταγωνιστούν στο πολιτικό σκηνικό των χωρών τους και να ηγούνται στη διακυβέρνησή τους. Για να αποτελούν οι ίδιοι παραδείγματα για τους άλλους και όχι μιμητές εκείνων. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν ήταν ποτέ κόμματα κοινωνικής διαμαρτυρίας κι ούτε αρκούνταν στη φωνασκούσα αντιπολίτευση. Ο εξοβελισμός τους στα έδρανα της αντιπολίτευσης ήταν για αυτά ποινή, όχι ασφαλές και βολικό καταφύγιο πολιτικής επιβίωσης.

Η ανάδειξη του SPD σε πρωταγωνιστικό ρόλο, μετά από μια δύσκολη εικοσαετία για τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες, δείχνει τον δρόμο και σε εμάς. Οφείλουμε όμως πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν ήταν η επίκληση της ιστορίας το καθοριστικό στοιχείο της ανθεκτικότητας του SPD. Αντιθέτως, καθοριστική ήταν η δυνατότητά του να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της εποχής, εκφράζοντας τα αιτήματα των πολιτών στις νέες συνθήκες.

Σήμερα, μπροστά στην απογείωση της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και του ψηφιακού κόσμου που ήδη μας περιβάλλει, οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουμε να ανακτήσουμε την επικαιρότητά μας. Αναπροσαρμόζοντας τις επιλογές και τις προτεραιότητές μας στις τωρινές ανάγκες και απαιτήσεις, έχουμε χρέος να κάνουμε πράξη την τομή στη συνέχεια, ώστε να έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για να γίνουμε ξανά ηγεμονική δύναμη.

Αρκεί στις αποσκευές μας να κουβαλάμε νέες ιδέες, διαφορετικές προσεγγίσεις, καινούργιες προτάσεις για τη χώρα και την οικονομία. Και το κυριότερο, αυτές να στηρίζονται σε ικανές και στιβαρές ηγεσίες.

Η σταθερή ύπαρξη της σοσιαλδημοκρατίας επιτυγχάνεται με σύγχρονο σχέδιο, με σωστή μέθοδο, με ικανή ηγεσία που θα ενσαρκώνει την αλλαγή και τον εκσυγχρονισμό, τον πραγματισμό και τον ορθολογισμό. Μακριά από τον τυχοδιωκτικό λαϊκισμό των ψευδεπίγραφων σφετεριστών της σοσιαλδημοκρατίας. Μακριά από το δήθεν μεταρρυθμιστικό και δήθεν κεντρώο προσωπείο των δυνάμεων της συντήρησης. Και μακριά, τέλος, από σκουριασμένες αντιλήψεις και ψευδεπίγραφες δήθεν προοδευτικές απόψεις με τις οποίες ταυτιστήκαμε, χάνοντας την πολιτική μας ζωτικότητα.

Γιατί η σοσιαλδημοκρατία είναι η δράση στο παρόν με το βλέμμα στο μέλλον, όχι η νοσταλγία των χαμένων πολιτικών παραδείσων. Είναι ζωντανός πολιτικός οργανισμός που αναπτύσσεται και μεταβάλλεται. Δεν είναι ούτε χώρος μνήμης ούτε χώρος απόδοσης τιμών.