Ανδρέας Μπελεγρής

Είναι βέβαιο ότι θα είχε απώλειες σε μια ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής. Είχε απώλειες στην ψηφοφορία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα είχε και τώρα. Βρέθηκε ένας εύσχημος και λογικοφανής τρόπος να κάνει πίσω. Όμως, δεν θα μπορεί κάθε φορά. Κι αυτό δυσκολεύει τη θέση του και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Παράλληλα, σε επίπεδο κοινωνικών συμφωνιών κινείται γρήγορα. Τα έχει βρει με τους δημοσίους υπαλλήλους, τους χρεωμένους στην εφορία πολίτες, την εκκλησία, τον στρατό. Στις πρώτες σαράντα ημέρες έχει καλλιεργήσει ως πρωθυπουργός ένα ενδιαφέρον φιλολαϊκό προφίλ, έχει διακηρύξει όσο κανείς τα τελευταία χρόνια την κοινωνική αλληλεγγύη και την εθνική υπερηφάνεια. Δύο από της πρώτες του κινήσεις ήταν το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση και την επανασύσταση της επιτροπής για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Δημιουργεί όλες τις ευκαιρίες και το πεδίο για να μιλάει για όλα αυτά που θέλει να ακούει ο λαός σε περιόδους κρίσης. Δεν ηγείται βέβαια, όμως εκφράζει. Κι αυτό είναι πολύτιμό προς ώρας, πρωτίστως για τον ίδιο.

Έχει τον κόσμο μαζί του. Καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Ίσως είναι η στιγμή που πείθει πιο εύκολα τους πολίτες, παρά τους βουλευτές του. Πράγμα πρωτόγνωρο.

Είπαμε, κακά τα ψέματα: αν φτάσουμε (αισίως) στον Ιούνιο και ο Τσίπρας καταλήξει σε μια συμφωνία με τους εταίρους που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές, θα είναι δύσκολο να περάσει από την κοινοβουλευτική ομάδα. Όποια και αν είναι η συμφωνία. Αυτή τη στιγμή φαντάζει ακατόρθωτο να υπάρξει ένα κοινό σημείο με τους δανειστές στο οποίο θα συναντηθεί και το σύνολο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Και αν συνέβαινε αυτό, με τα σημερινά δεδομένα, είναι το ένα σενάριο. Το άλλο είναι η ρήξη με έναν από τους δύο, δανειστές ή βουλευτές.

Ο κάθε πρωθυπουργός βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση κάθε φορά που δύναται να απευθύνεται στους πολίτες. Και ο Τσίπρας μπορεί εύκολα μέχρι στιγμής, που δεν έχει πάρει ακόμα μέτρα που θα προκαλούσαν δυσφορία. Κυριαρχεί η αδράνεια. Αν πράγματι σε ένα δημοψήφισμα οι πολίτες δεν απαντούν στο ερώτημα, αλλά σε αυτόν που το θέτει, ο Τσίπρας βρίσκεται σε προνομιακή θέση. Ο Παπανδρέου καθυστέρησε το δημοψήφισμα ενάμιση χρόνο. Αν το είχε αποφασίσει από την άνοιξη του 2010, η ιστορία της χώρας θα γραφόταν αλλιώς.

Μεταξύ δανειστών, κυβερνητικού επιτελείου και μελών της κοινοβουλευτικής ομάδα εμφανίζεται αναντιστοιχία προθέσεων και στόχων. Είναι τρεις πλανήτες που μάλλον δεν θα ευθυγραμμιστούν ποτέ. Η λαϊκή ετυμηγορία αποτελεί τον οιονεί καταλύτη που ανακατεύει την τράπουλα. Ό,τι και αν ακούγεται, ούτε οι Θεσμοί, ούτε οι βουλευτές θα μπορέσουν να την αγνοήσουν στο τέλος.