Ανδρέας Μπελεγρής

Όλο αυτό τον καιρό από την πλευρά των δανειστών υπάρχουν πολλές σταθερές. Οι αποφάσεις λαμβάνονται περίπου από τους ίδιους ανθρώπους, με τις ίδιες μεθόδους.
Ουσιαστικά σχεδόν από όλες τις πλευρές που συμμετέχουν στον κύκλο της πολιτικής διαπραγμάτευσης μόνο στην Ελλάδα τα πράγματα αλλάζουν. Τέσσερις πρωθυπουργοί ενεπλάκησαν στις διαπραγματεύσεις. Οι τρεις κάηκαν και ο τέταρτος δίνει εξετάσεις.
   
Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε τη μάχη ασύμμετρα. Έχασε στη διαπραγμάτευση, διατήρησε το πολιτικό του κεφάλαιο. Ο πολιτικός χρόνος όσο και αν έχει συμπυκνωθεί δεν μπόρεσε να συντρίψει τη νεανική του ευελιξία. Ωστόσο η χώρα ηττήθηκε, όπως ηττάται τα τελευταία χρόνια σε όλες τις μάχες απέναντι στο σταθερό μπλοκ των δανειστών.

Η διαφορά αυτής της κυβέρνησης με τις δύο προηγούμενες είναι ότι αντιμετωπίζει την κατάσταση με κυνισμό: χάσαμε. Οι άλλοι πανηγύριζαν ως επιτυχίες τους τα μνημόνια. Όπως αποδείχθηκε ο λαός είχε διαφορετική άποψη. Η ειλικρινής ερμηνεία της κατάληξης των διαπραγματεύσεων έχει μεγάλη σημασία, καθώς όποιος κοιτάει κατάματα ένα επαναλαμβανόμενο λάθος, κάποια στιγμή θα μπει στη διαδικασία να το αλλάξει.

Μια χώρα – μέλος μιας Ένωσης δεν μπορεί να ηττάται μονίμως και οι υπόλοιπες να κερδίζουν ή να μην επηρεάζονται. Ιδίως όταν πρόκειται για μια χώρα που μπαίνει σε διαδικασία απεμπλοκής από τις δικές της Βερσαλίες. Επιπλέον, επειδή ακριβώς μιλάμε για ένωση, κάποια στιγμή θα αρχίσουν να αντιδρούν και άλλοι, είτε επειδή θα θέλουν να απαλλαγούν από την ηγεμονία του Βερολίνου, είτε επειδή θα φοβούνται μήπως περιέλθουν στην εξουσία του. 
    
Ο Μισέλ Σαπέν προχθές παραδοξολόγησε. «Νομίζω ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σφάλλει (για το GREXIT), ακόμα και ότι έρχεται σε αντίφαση με την ίδια του τη βούληση που είναι βαθιά ευρωπαϊκή». Και έβλεπε τη μεγάλη γεωγραφία. Πίσω από τις κλειστές κουρτίνες του Μεγάρου Μαξίμου εξακολουθούν να χτυπούν καθημερινά τηλέφωνα για τη σωτηρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παραμένει ένωση μόνο και μόνο επειδή είναι ευρωπαϊκή. Το νέο ελληνικό πρόγραμμα είναι σταυροδρόμι για όλους. Θα σηματοδοτήσει το μέλλον της Ευρώπης, όπως και σηματοδότησε το αντίστοιχο πρόγραμμα του 2010 την τελευταία πενταετία.