Ανδρέας Ζούλας

Τώρα προτείνω: Σύριζα – Θέατρο παραλόγου.

Διότι ως να μη έφθανε ό Στέφανος και ό,τι αυτός προκαλεί στις τάξεις του ταλαίπωρου κομματικού του ,σχηματισμού, ήλθε και ο Βασίλης. Εξάδελφος του «Προέδρου Κασσελάκη», προαλείφεται για Ευρωβουλευτής. Με σπουδές Ιατρικής στην Ιταλία, κατά δήλωσή του, ώστε να γίνει – μελλοντικά – παιδίατρος, μου θυμίζει τον νέον του καβαφικού ποιήματος που «έφθασε» σε λιμάνι της Συρίας… «με την πρόθεση να μάθει μυροπώλης»… Τί «τακτοποίηση» κι αυτή… Το σημειώνω για τις χιλιάδες νέων, κοριτσιών και αγοριών που μοχθούν σε σπουδές ή σε εργασίες ανειδικεύτων.

Μένω όμως στο «πολιτικό» του θέματος. Αυτό το θλιβερό κομματικό συνονθύλευμα «θα δει» τα πάντα και θα τα ανεχθεί και θα τα χωνέψει, μέχρι τις Ευρωεκλογές. Για να μας διασκεδάσει ή να μας εκνευρίσει, αναλόγως ψυχοσύνθεσης. Καταδεικνύει η μία και μοναδική προσωπικότητα του Βασίλη Κασσελάκη την ατομική και συνολική παραζάλη που χαρακτηρίζει «τον χώρο». Γιος πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, επί χρόνια πολιτευτή Χανίων, που σημαίνει … βαθύτατα νεοδημοκράτης ο ίδιος και λογικά και το οικογενειακό του περιβάλλον. Δικαίωμα του νέου, φυσικά, να δηλώσει τώρα οπαδός του εξαδέλφου του, αρχηγού του Σύριζα, κατά μείζονα μάλιστα λόγο, καθώς και εκείνος, πριν γίνει «αρχηγός του Σύριζα» εδήλωνε οπαδός του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι πολιτικές ρίζες του οποίου στον νομό Χανίων επίσης βρίσκονται.

Μέσα στην γενικότερη σύγχυση του «δηλώνω ό,τι θέλω» και ενόψει της απόφασης για το μόρφωμα που – κακώς – έγινε δεκτό να αποκαλείται «Σπαρτιάτες» σπεύδει ο νέος αυτός να δηλώσει ότι «είναι ευπρόσδεκτες» οι ψήφοι τους. Για να ακολουθήσει κατηγορηματική άρνηση του «εξαδέλφου – προέδρου», οργίλη ανακοίνωση του Σύριζα, κατά της ΝΔ, φυσικά, αλλά και «καταδικαστικές» δηλώσεις στελεχών. Εκεί βέβαια, στις αντιδράσεις, ατομικές και κομματικές, του Σύριζα εντοπίζεται ο πολιτικός αυτοεξευτελισμός. Γιατί το πράγμα, το θέμα «Ψήφοι Ακροδεξιάς» έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα – ξεκαρδιστική – προϊστορία, η οποία ξεκινά με τις «αβρόφρονες σχέσεις» Σύριζα – Χρυσής Αυγής, με κύρια έκφραση το γεγονός ότι επί τέσσερα χρόνια η Κυβέρνηση Σύριζα δεν μπορούσε να βρει αίθουσα κατάλληλη να δικαστεί η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Δεν θυμάμαι κανένα απολύτως μέλος του Σύριζα να καταγγέλλει το γεγονός αυτό. Κανένα απολύτως, ούτε, φυσικά, από αυτά που «ξέσπασαν» κατά του Βασίλη.

Δεν έχουν κλείσει ακόμη δώδεκα μήνες από τις εκλογές του Μαΐου του 2023, της απλής αναλογικής, και των αποκαλυπτηρίων των σχέσεων «εκλεκτικής συγγένειας» των δύο «χώρων». Όταν και τότε απαγορεύθηκε η συμμετοχή του Κασιδιάρη στις εκλογές, βγήκε αυτός και με «περικοκλάδες» κάλεσε τους οπαδούς του να πάνε όλοι στις κάλπες, να … καταψηφίσουν τον Μητσοτάκη, αλλά και να είναι καχύποπτοι έναντι των «μικρών» κομμάτων. Προσθέτοντας βέβαια ότι «δεν δίνω γραμμή»… Ανεξάρτητα από τις δηλώσεις του ιδίου, η παρέμβασή του ερμηνεύθηκε από κόμματα και Τύπο, αλλά και από κάθε λογικόν άνθρωπο, ως προτροπή να ψηφιστεί ο Σύριζα. Για μην υπάρχει δε η παραμικρή περί αυτού αμφιβολία (στους οπαδούς του Κασιδιάρη) βγήκε και ο Μπαρμπαρούσης και με τον ιδιοτύπως κρυστάλλινο πολιτικό του λόγο έβαλε τα πράγματα στην θέση τους, λέγων (κατά τα δημοσιεύματα της εποχής, προ ένδεκα περίπου μηνών):

«Ακούστε, το έγραψα ξεκάθαρα. Αν το ρίξουμε σε ψαράδες, σε κυνηγούς, σε 21, σε 31, σε μπλακ τζακ, άκυρο, αποχή και ούτω καθεξής, πας στην ΝΔ από το παράθυρο και όχι από την πόρτα. Το μόνο που τιμωρεί τη ΝΔ είναι να το ρίξουμε ΣΥΡΙΖΑ».

Η κατάληξη – ή μάλλον η κορύφωση – αυτής της επικίνδυνης πολιτικής φαρσοκωμωδίας ήταν η συνέντευξη Τσίπρα (του Αλέξη Τσίπρα) στο «Mega» μετά τις εκλογές του Μαΐου και πριν από τις εκλογές του Ιουνίου του 2023. Ιδού πώς αποδίδεται στον Τύπο των ημερών εκείνων η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού και τότε αρχηγού του Σύριζα, Αλέξη Τσίπρα:
«Στόχος δικός μας είναι, αυτούς τους ανθρώπους που θα ψήφιζαν τη Χρυσή Αυγή, να τους πάρουμε, να τους κερδίσουμε από τις γραμμές της Ακροδεξιάς… Δίνουμε έναν καθημερινό αγώνα να τους κερδίσουμε, δεν τους βάζουμε απέναντι. Βάζουμε απέναντι τους εγκληματίες, τους δολοφόνους, τις πρακτικές τους».

Πλην όμως, επαναλαμβάνω εγώ, ως πρωθυπουργός δεν βρήκε Αίθουσα να τους δικάσει… Και ανεξαρτήτως και αυτού ακόμη: Βγήκε ένας «δημοκράτης συριζαίος» να καταγγείλει τον «Αλέξη» και να διαχωρίσει την θέση του από τα λεγόμενά του, όπως κάνει τώρα με τις ταυτόσημες δηλώσεις του άπραγου και αθώου Βασίλη, που τον κατακεραύνωσε ακόμη και ο εξάδελφος-πρόεδρος; Ρητορικό το ερώτημα (και δεν χρήζει απαντήσεως, παρά την πεπλανημένη και περί αυτού ακόμη αντίληψη του «Αλέξη»).

Όμως η πολιτική δεν είναι για γέλια, όσο και αν οι πράξεις ορισμένων πολιτικών είναι για κλάματα. Η πολιτική διαδικασία είναι εξόχως σοβαρή. Και βρίσκεται στην ουσία της πραγματικής μας ατομικής και εθνικής ζωής, με την οποία δεν νοείται να παίζει κανένας, με την ωραιοπαθή ή την «αδικαιολογήτως μεγαλοπρεπή» συμπεριφορά και πολιτεία του. Και δεν αναφέρομαι στις εξ αντικειμένου ανεπαρκέστατες «ηγεσίες» του Σύριζα και του ΠΑΣΟΚ (στην περίπτωση Βελόπουλου, ούτε τώρα – ακόμη – θα αναφερθώ). Αναφέρομαι κυριότατα στα στελέχη των δύο αυτών κομμάτων –που και τα δύο έχουν κυβερνήσει την χώρα – τα οποία διαλαλούν την ακαταλληλότητα των δύο σχηματισμών για την διακυβέρνηση, με την διαπιστωμένη ανικανότητά τους να επιλέξουν ικανή ηγεσία.

Και ο μεν τον αρχηγός του Σύριζα, λέει και κάνει εκείνος πολύ περισσότερα από ό,τι θα μπορούσε να του καταλογίσει κανείς. Για τα στελέχη όμως του ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με τον αρχηγό τους, έχω να κάνω μια πολύ απλή σύσταση: Έβλεπα προ ημερών το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ του 1976 για την διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί μίλησε ένας Αγνός Άνθρωπος, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, που είχα την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσω, ως κοινοβουλευτικός και πολιτικός συντάκτης (της «Καθημερινής»). Ο αγνός αυτός άνθρωπος και πολιτικός στοχαστής – που δεν υπάρχει πια – είχε περιγράψει τότε την πορεία της διαχρονικής απαξίωσης του ΠΑΣΟΚ, χειροκροτούμενος μάλιστα από τους συνέδρους και πιεζόμενος από τον προεδρεύοντα Κίμωνα Κουλούρη να «ολοκληρώσει», μετά τις παρατάσεις που του είχε δώσει… Αυτήν την ομιλία ας «κατεβάσουν» και ας παρακολουθήσουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για να δουν πού βρίσκονται και πού πάνε, στηρίζοντας έναν αρχηγό, τον οποίο δύο στους τρεις ψηφοφόρους του δεν τον θεωρούν «κατάλληλο για πρωθυπουργό».

Και ένα τελευταίο: Στις 17 Μαΐου θα γίνει η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν. Ας φανταστούν, όχι τα στελέχη Σύριζα και ΠΑΣΟΚ, αλλά όλοι οι Έλληνες ψηφοφόροι, ότι τον προσεχή μήνα, στις 17 Μαΐου, θα είχαμε συνάντηση Κασσελάκη – Ερντογάν ή Ανδρουλάκη – Ερντογαν…