Ανδρέας Ζούλας

Την οποία, επειδή ακριβώς εκδηλώθηκε σε εκλογική αναμέτρηση που δεν κρίνει την πολιτική εξουσία, την διακυβέρνηση, μάλλον πρέπει να … ευγνωμονεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σπεύδω να πω, δίκην αυτοκριτικής, ότι ευτυχώς που δεν με άκουσαν όσοι φίλοι, τους οποίους συμβούλευα μέχρι και την τελευταία στιγμή να «πάνε να ψηφίσουν».

Θεωρώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον καλύτερο πρωθυπουργό που ανέδειξε η χώρα από το 1990 και έπειτα. Και θέλω να πιστεύω ότι θα επιφέρει στο σχήμα πρώτα απ’ όλα της Κυβέρνησής του, αλλά και στην όλη λειτουργία της, τις δέουσες διορθωτικές αλλαγές. Μπορεί το ευρύτατο φάσμα του εκλογικού σώματος να μην έχει ακριβώς την ίδια γνώμη, είναι όμως βέβαιο ότι θεωρεί τον κ. Μητσοτάκη, ως τον καταλληλότερο πολιτικό για την άσκηση των καθηκόντων του πρωθυπουργού. Και παράλληλα θεωρεί και ως ακατάλληλους για το αξίωμα αυτό τους λοιπούς «πολιτικούς αρχηγούς» είτε λόγω προσωπικότητος είτε λόγω κόμματος του οποίου κάθε ένας ηγείται.

Η τεράστια, επομένως, αποχή που σημειώθηκε, συνιστά μήνυμα που κυρίως στον κ. Μητσοτάκη απευθύνεται. Προέρχεται δε το επιτακτικό αυτό μήνυμα κυρίως από τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι, κατά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ήταν «αναποφάσιστοι» κατά το ένα τρίτο του συνόλου τους. Στην κάλπη απεδείχθη ότι οι ψηφοφόροι της ΝΔ που δεν την ψήφισαν ήταν αρκετά περισσότεροι, σχεδόν οι μισοί.

Οι οποίοι, ευτυχώς πήγαν στην παραλία και δεν πήγαν σε άλλο κόμμα. Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Και πρέπει να το λάβουν σοβαρότατα υπόψιν τους πολλοί παράγοντες, με πρώτους τους αείποτε «ελλοχεύοντες» εσωκομματικούς «αμφισβητίες», αλλά και τους εκτός ΝΔ παράγοντες που θα ήθελαν, ακόμη και με «καρικατούρες αρχηγών», να «κοντύνουν τον Μητσοτάκη»…

Το εκλογικό σώμα, σοφότατα επέλεξε και κινήθηκε. Έδωσε στον κ. Μητσοτάκη, αλλά και στο κόμμα του συνολικά, σαφέστατο μήνυμα-προειδοποίηση: Κυβερνήστε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, λαμβάνοντας υπόψιν όχι μόνο τους «υπηρεσιακούς υπολογισμούς» σας, αλλά και την κοινή γνώμη, την – τόσο σπάνια – «κοινή λογική». Αλλά και, πολιτευθείτε χωρίς την αλαζονεία της εξουσίας και μικροϋπολογισμούς…

Ταυτόχρονα όμως έδωσε και ένα συνολικό στα λοιπά κόμματα -και ηγέτες- μήνυμα απαξίας, μήνυμα που δεν επιτρέπει σε κανένα κόμμα και σε κανέναν αρχηγό της ευρύτερης Αντιπολίτευσης να πανηγυρίζει.

Αυτό που δεν έχει ιδιαίτερα τονιστεί είναι το γεγονός ότι, με εξαίρεση δύο μόνο κόμματα - στα οποία στο τέλος θα αναφερθώ – όλα τα κόμματα έχασαν, σε απόλυτους αριθμούς, δύναμη σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου του 2023. Ακόμη και εκείνα που … αύξησαν το ποσοστό τους στο σύνολο.

Αυτό δεν είναι παράδοξο, αλλά φυσική συνέπεια της τεράστιας αποχής, σε συνάρτηση βέβαια, με την επιλογή του ψηφοφόρου:
-Η Νέα Δημοκρατία έχασε 1.089.720 ψήφους (1.125.602 από 2.115.323) και 12,31 ποσοστιαίες μονάδες 28,31 από 40,56%).
-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 336.890 ψήφους (593.123 από 930.013 και 2,81 μονάδες, 14, 92 από 17,83%).
Το ΠΑΣΟΚ έχασε 109.088 ψήφους (508.399 από 617.487 αν και αύξησε το ποσοστό του κατά 0,95 της μονάδας, σε 12,79 από 11,84%.
-Το ΚΚΕ έχασε 33.428 ψήφους (367.796 από 401.224) αν και αύξησε το ποσοστό του κατά 1,56 μονάδες, 9,25 από 7,69%.

-Η «Νίκη» έχασε 19.550 ψήφους (173.574 από 193.124, αν και αύξησε το ποσοστό της από 3,70 σε 4,37% (κατά 0,67 της μονάδας).
-Η Πλεύση Ελευθερίας, έχασε επίσης 39.213 ψήφους, αν και αύξησε το ποσοστό της κατά 0,23 της μονάδας, από 3,17 σε 3,40%.
Και για να αποδειχθεί ότι το εκλογικό σώμα έχει χιούμορ, ας πάμε και στα δύο, διπλά κερδισμένα, κόμματα των Ευρωεκλογών, οι αρχηγοί των οποίων λένε ότι θριάμβευσαν:
-Η Ελληνική Λύση, πράγματι, υπερδιπλασίασε το ποσοστό της (από 4,44 σε 9,30%) και τις ψήφους της κατά 138.236 (από 231.491 σε 369.727 ψήφους).
-Η Φωνή της Λογικής (καταργώντας κάθε έννοια της λογικής) πολλαπλασίασε το ποσοστό της, εκτοξεύοντας το περυσινό 0,43 στο 3,04% (+2,61 μονάδες) της περασμένης Κυριακής και συγκεντρώνοντας 120.753 ψήφους έναντι 22.347. Μια αύξηση δηλαδή 98.406 ψήφων…

Τα «κατορθώματα» των δύο αυτών κομμάτων συνιστούν έκφραση του χιούμορ που διαθέτει το εκλογικό σώμα, όπως προανέφερα, για να προσθέσω τώρα ότι το χιούμορ αυτό είναι όχι μόνο άφθονο, αλλά και μαύρο… κατάμαυρο. Κι αυτό γιατί: Προσθέτοντας τις ψήφους που επί πλέον της περυσινής τους δυνάμεως πήραν τα δύο αυτά κόμματα βρίσκουμε το άθροισμα: Ψήφοι 236.988. Είναι δε ο αριθμός αυτός των ψηφοφόρων που εστράφησαν στα δύο αυτά κόμματα κατά τι μικρότερος του αριθμού (243.922) των ψηφοφόρων που πέρυσι εψήφισαν το μόρφωμα εκείνο, στο οποίο κακώς επετράπη να αποκαλείται «Σπαρτιάτες».

Για αυτές τις αυταπόδεικτες πολιτικές «εκλεκτικές συγγένειες» επαίρονται οι αρχηγοί των δύο αυτών κομμάτων, ως θριαμβευτές των Ευρωεκλογών.

Πάντως – και σε συνάρτηση προς τα προαναφερόμενα – το ηχηρότατο μήνυμα που έδωσαν προς πάσα κατεύθυνση οι συμπολίτες μας που προτίμησαν την παραλία από την κάλπη, αναμένεται ότι θα έχει τα επακόλουθά του, στην συμπεριφορά των κομμάτων. Γιατί υπήρξε αποκαλυπτικό:
Για την Κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα απεκάλυψε και τα «κενά» σχεδιασμού και εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και κάτι άλλο: Την τεράστια ευθύνη για αποτελεσματική διακυβέρνηση, χωρίς έπαρση και πειραματισμούς, και λόγω δυσμενούς οικονομικού και δυσμενέστερου διεθνούς περιβάλλοντος, αλλά και λόγω της καταθλιπτικής «πολιτικής μοναξιάς» του κυβερνώντος κόμματος.

Στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το τι θα γίνει βρίσκεται σε συνάρτηση των δύο κυρίων παραγόντων, στο πλαίσιο των οποίων πορεύεται ο συγκεκριμένος χώρος: Το αστάθμητο και πολιτικά ανερμάτιστο της εν γένει συμπεριφοράς του κ. Κασσελάκη, αφενός. Αλλά, αφετέρου, και της βεβαιουμένης καθημερινά προϊούσης γενικής απαξίωσης, όχι μόνο προσώπων και πολιτικών, αλλά αυτής της ίδιας της «ιδεολογίας», που ήταν μέχρι πρότινος ο συνεκτικός κρίκος προσώπων και τάσεων.

Και ιδού η απόδειξη, ειδικά του δευτέρου (το πρώτο το αποδεικνύει καθημερινά ο κ. Κασσελάκης): Στην Νέα Αριστερά συμπράττουν τα σημαντικότερα στελέχη του πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ. Απευθύνθηκαν στον χώρο τους και στην κοινωνία. Και πήραν 97.554 ψήφους (2,45%). Κάτω δηλαδή από «σταυρούς» και ποσοστά της κ. Λατινοπούλου…

Στο ΠΑΣΟΚ άρχισαν ήδη τα εσωκομματικά «τύμπανα του πολέμου» για την φυσική και πρόδηλη πολιτική ανεπάρκεια του ηγέτη του. Ο οποίος, μεταξύ των άλλων, κάποτε θα «πληροφορηθεί» αρμοδίως και τους λόγους παρακολούθησής του, οπότε, μάλλον πρέπει να τους μάθει και το πανελλήνιο…

Το ΚΚΕ, προφανέστατα δεν έχει λόγο να αλλάξει πολιτική ούτε να αναρωτηθεί πώς και γιατί σχεδόν ένας στους δέκα (κάτι λιγότερο, για να είμαστε ακριβείς) ψηφοφόρους του, επέλεξε παραλία αντί κάλπης και εκείνος…

Τέλος, όσον αφορά τον ηγέτη της Ελληνικής Λύσης, δεν χρειάζεται να μας εξηγήσει την ευθυκρισία του και τα αξιοκρατικά κριτήρια που έθεσε για την κατάρτιση του κομματικού ευρωψηφοδελτίου του... Αρκεί να μας αναφέρει μία και μόνη θέση του στα εθνικά θέματα, η οποία εφαρμοζόμενη ως «κυβερνητική πολιτική» δεν θα οδηγούσε είτε σε διεθνή χλευασμό και απομόνωση της χώρας είτε ακόμη και σε εξαιρετικά επικίνδυνη ένταση.