Ανδρέας Ζούλας

Σημαντική ημέρα, καθώς σηματοδοτεί το τέλος της παρωδίας της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής για την υπόθεση Τριαντόπουλου, και γενικότερα για «τα Τέμπη». Απομένει τώρα η σύνταξη του Πορίσματος της Προανακριτικής και η απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής για την παραπομπή της υποθέσεως στο Ειδικό Δικαστήριο, στον φυσικό Δικαστή υπόθεση. Το Ειδικό Δικαστήριο θα κρίνει τα πάντα και τους πάντες. Επί τη βάσει στοιχείων. Και για την συγκεκριμένη υπόθεση καθ’ αυτήν και για τυχόν άλλα ζητήματα που ενδεχομένως ήθελε προκύψουν. Η εξέλιξη αυτή θέτει τέρμα στον πλήρη ευτελισμό της όλης διαδικασίας ενώπιον της Βουλής, στον οποίο είχε οδηγήσει η νοοτροπία και η πρακτική της Αντιπολίτευσης. Εξηγούμαι:

Η Προανακριτική Επιτροπή για την διερεύνηση τυχόν ευθυνών μέλους της Κυβερνήσεως έχει αρμοδιότητες Εισαγγελέως Πρωτοδικών, όπως ορίζουν οι σχετικές διατάξεις. Στην σχεδόν πεντηκονταετή θητεία μου στην δημοσιογραφία έχω κάνει και «δικαστικό ρεπορτάζ», σε κρίσιμες δίκες και σε κρίσιμες εποχές. Δεν έχω δει ΠΟΤΕ Εισαγγελέα της έδρας να καθυβρίζει τον κατηγορούμενο. Έργο του είναι να θεμελιώσει, με αντικειμενικώς ατράνταχτα στοιχεία και επιχειρήματα την κατηγορία και να πείσει το Δικαστήριο για την ορθότητα των θέσεων του. Ακόμη και τότε όμως, και όταν χαρακτηρίζει κάποιον «στυγερό δολοφόνο», τον χαρακτηρισμό αυτόν τον έχει θεμελιώσει, τρέμοντας μη τυχόν οι θέσεις του δεν γίνουν δεκτές από το Δικαστήριο. Και σε κάθε περίπτωση δεν προβάλλει προσωπικές εκτιμήσεις και πολύ περισσότερο ύβρεις σε μια συνολικά απαξιωτική γενική τοποθέτηση. Με μία λέξη, ο Εισαγγελεύς της Δίκης δεν ευτελίζει το αξίωμά του και τον ουσιώδη στην διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης, καθοριστικό, ρόλο του. Δεν κάνει, δηλαδή, ο Εισαγγελεύς της Δίκης ό,τι έκανε η Αντιπολίτευση ως Εισαγγελεύς στην μέχρι τώρα διαδικασία διερευνήσεως ευθυνών για το δυστύχημα των Τεμπών.

Αποκλειστικός σκοπός του Εισαγγελέως είναι η συμβολή του στην ορθή απονομή της Δικαιοσύνης. Σκοπός των «βουλευτών-εισαγγελέων», όπως φάνηκε και στην περίπτωση της υποθέσεως των Τεμπών ήταν το πολιτικό όφελος. Κατέστησαν μια πραγματική τραγωδία αντικείμενο απροκάλυπτης πολιτικής εκμεταλλεύσεως, … άξονα συσπειρώσεως του «κόμματος» και προσωπικής πολιτικής επιβιώσεως.

Είναι δε σχεδόν αναγκαστική συνέπεια της μέχρι τώρα τακτικής τους η δυσχερέστατη θέση στην οποία έχουν βρεθεί τα τρία από τα «συμπράξαντα» κόμματα, το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως, αλλά και ο Σύριζα και ό,τι έχει απομείνει από την λεγόμενη Νέα Αριστερά.

Έχουν βρεθεί και τα τρία πίσω από το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου, την κυριολεκτικώς αχαλίνωτη επιθετική κριτική της οποίας επιχειρούν να ακολουθήσουν και να μιμηθούν ακόμη και φραστικά.

Έχουν, συνολικώς τα κόμματα αυτά επιδείξει στο συγκεκριμένο αυτό θέμα λογική, πολιτική και υβριστική φρασεολογία 15μελούς Μαθητικού Συμβουλίου ή «αμφιθεάτρου» σε περίοδο φοιτητικών εκλογών.

Συνολικά δε εξετάζοντας την εξέλιξη αυτή εισπράττουμε ως τελικό αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου οξύτητα σε μια περίοδο μάλιστα όπου η πολιτική ηπιότης και η στοιχειώδης έστω σύμπνοια - εφόσον για ομοψυχία δεν μπορούμε να μιλάμε - είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητη, καθώς μάλιστα και οι συνθήκες διαμορφώνονται εξαιρετικά θετικές για τα μελλοντικά χρόνια.

Την περίοδο αυτή κατά την οποία μια τελείως απαξιωμένη Αντιπολίτευση καθυβρίζει την Κυβέρνηση για ηθική κατάπτωση, ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης, εγκλήματα και συγκάλυψη, επισημαίνοντας ακόμη και «εθνικούς κινδύνους», από … επικείμενες εθνικές υποχωρήσεις, σημειώνεται μια διπλά εξαιρετική για την χώρα εξέλιξη. Αναφέρομαι στην εκδήλωση εντόνου ενδιαφέροντος του αμερικανικού κολοσσού Chevron προς διενέργεια ερευνών για υδρογονάνθρακες νοτίως της Κρήτης. Η εξέλιξη αυτή, όπως έχει ήδη επισημανθεί είναι διπλά επωφελής για την χώρα μας. Και στο αποκλειστικώς οικονομικό επίπεδο, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι έχει ήδη εκδηλωθεί ανάλογο ενδιαφέρον και από άλλη μεγάλη αμερικανική εταιρία, την EXXON, αλλά και στο επίπεδο της πλήρους δικαιώσεως των ελληνικών θέσεων για την πιστή τήρηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Ακυρώνεται στην πράξη το παράνομο και διεθνώς ανυπόστατο Τουρκολιβυκό σύμφωνο, καθώς και η Λιβύη αποδέχεται πλήρως τις ελληνικές θέσεις στο θέμα των θαλασσίων ζωνών.

Οι εξελίξεις αυτές μόνο τυχαίες δεν είναι, ούτε οφείλονται στην «καλή προαίρεση» ή την διάθεση των «μεγάλων» να μας βοηθήσουν ή να μας εκμεταλλευθούν. Είναι οι εξελίξεις αυτές αποτέλεσμα κυβερνητικών ενεργειών που κλιμακώνονται σε βάθος χρόνου, στο πλαίσιο σταθερής πολιτικής. Η οποία μάλιστα πολύ συχνά είχε τύχει εντονότατης κριτικής εκ μέρους της πολιτικής Αντιπολίτευσης - και όχι μόνο - που έφθασε και στην διατύπωση ακόμη και επικρίσεων περί «ενδοτισμού».

Και, φυσικά, δεν υπάρχει η αμφιβολία ότι ειδικά στο θέμα των ερευνών έχουν προηγηθεί και νομοθετικές ρυθμίσεις και άλλες ενέργειες σε διάφορες περιόδους. Όπως τόνισε ο - δικαιωματικά πρωτοπόρος στο θέμα - ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός κ. Μανιάτης και το 2011 επί ΠΑΣΟΚ και το 2014 επί συγκυβερνήσεως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έγιναν τα πρώτα βήματα. Αλλά από τα «πρώτα βήματα» μέχρι την εκδήλωση ενδιαφέροντος η απόσταση είναι πολύ μεγάλη. Και κάτι πολύ σημαντικό. Η απόσταση αυτή για να καλυφθεί χρειάζονται δύο αναγκαίοι και απαραίτητοι παράγοντες.

-Ο πρώτος παράγων, χωρίς αμφιβολία, πρωταρχικής σημασίας, είναι η Κυβερνητική πολιτική, η σοβαρή, αταλάντευτη και υπεύθυνη κυβερνητική πολιτική, ασκούμενη επί σειρά ετών, με θετικά αποτελέσματα.

-Ο δεύτερος, εξίσου σημαντικός παράγων, είναι η συνολική δράση της κοινωνίας, του οικονομικού δυναμικού, τα τελικά επιτεύγματα, που δίνουν την γενική εικόνα της χώρας.

Οι εταιρίες-κολοσσοί δεν παρακολουθούν την … νομοθετική δραστηριότητα κάποιας κυβερνήσεως, και με βάση έναν «καλό νόμο» αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν - σε μια εξαιρετικά πολυετή από την φύση της προσπάθεια - αλλά κρίνουν το γενικό αποτέλεσμα της Κυβερνητικής δράσης και κοινωνικής ανέλιξης μιας χώρας επί σειρά ετών.

Έχοντας ξεπεράσει δυσμενέστατες πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε ένα επίπεδο που εμπνέει εμπιστοσύνη. Και αυτό επετεύχθη με την σημερινή Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Κυρ. Μητσοτάκη τον οποίο κόμματα φθίνοντα και πολιτικοί που τρέμουν αν θα είναι βουλευτές μετά τις επόμενες εκλογές καθυβρίζουν αποκαλώντας τον «δολοφόνο» και «απατεώνα».

Φανταστείτε στην θέση του Κυρ. Μητσοτάκη τους υβριστές του. Είτε τους εκ δεξιών του είτε τους εξ αριστερών του. Φανταστείτε στην θέση του πρωθυπουργού:

-Τον ήδη εκ τον έσω βαλλόμενο για εσφαλμένες πολιτικές επιλογές πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκο Ανδρουλάκη. Ειδικά μάλιστα αυτόν, να συνομιλεί είτε με πρωθυπουργούς είτε με μεγαλοστελέχη εταιριών-κολοσσών.

-Τον κ. Φάμελο, εναγωνίως καλούντα σε «γενική» - και αόριστη - πολιτική σύμπραξη, για να βρεθεί εναλλακτική κυβερνητική «λύση». Το κωμικοτραγικό με την περίπτωση είναι ότι το μόνο πρόθυμο σε συνεργασία «κόμμα» είναι η Νέα Αριστερά, στελέχη του οποίου δηλώνουν ότι «είναι ανοιχτά» για … μετεκλογικές συζητήσεις προς κατάρτιση κυβερνητικού προγράμματος. Δηλαδή πρώτα οι εκλογές και μετά η … συζήτηση για σύγκλιση…

-Την κυρία Κωνσταντούλου δεν υπολογίζω στον εξωπραγματικό αυτόν κατάλογο «πρωθυπουργών», πρωτίστως γιατί η ίδια σπεύδει με κάθε δήλωσή της – όπως αυτή περί δραχμής και ευρώ – να αυτοεξαιρεθεί.

Μένει βέβαια ο κ. Βελλόπουλος, ο οποίος μη συνεργαζόμενος με κανέναν δηλώνει πανέτοιμος με το «κυβερνητικό πρόγραμμα» που διαβεβαιώνει ότι διαθέτει και στο πλαίσιο του οποίου είχε παλαιότερα – προ EXXON και Chevron – διαβεβαιώσει ότι θα έδινε συντάξεις 4.500 ευρώ από τα κέρδη, με τις εξορύξεις…

Βεβαίως, ο αναγνώστης του παρόντος δικαιούται να ρωτήσει, πώς και από πού μπορεί να προκύψουν συνθήκες ήπιου κλίματος και πολιτικής συναίνεσης σε ορισμένα πολύ βασικά θέματα; Εθνικής και κυβερνητικής πολιτικής. Νομίζω ότι η απάντηση είναι ευχερής, όσο δύσκολη είναι η πραγματοποίησή της. Μόνος χώρος που μπορεί να επιδείξει τέτοιο πνεύμα είναι το ΠΑΣΟΚ, με την προϋπόθεση φυσικά να πάψει να είναι «ουρά» της κυρίας Κωνσταντοπούλου… Κι αυτό είναι διπλή κατάντια, αν ληφθεί υπόψιν ότι προ ολίγων μόλις ετών ο φόβος - και η εκ των έσω προειδοποίηση - ήταν μήπως «με την πολιτική που ακολουθεί γίνει ουρά του Σύριζα»…