Άννα Παναγιωταρέα

Φρόντισε, όμως, το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ να μη λείψει. Πρωτοφανές, από συστάσεώς της, να εγκαλεί συνάδελφο, τη Σοφία Γιαννακά, επειδή στο άρθρο της δεν… συνεμορφώθη ως προς τας υποδείξεις «…της κοινωνικής απαίτησης και… του αγώνα της μάνας». Οταν δύο χρόνια τώρα γράφονται τέρατα και σημεία και ο κακός μάγος Βόλντεμορτ και αποθεώνονται οι δράκοι στο Westeros, στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» -θα έγραφε ο δημοσιογράφος Βάρναλης- δεν άκουσαν, δεν είδαν! Η απώλεια 57 ψυχών στα Τέμπη, 104 ψυχών στο Μάτι άφησε ισχυρό αποτύπωμα στη συλλογική μνήμη, ώστε το «ποτέ ξανά» να αποτελεί καθολικό πρόταγμα υπερβαίνοντας τη σύγκληση των αυτόκλητων κηνσόρων…

«Η συγκάλυψη» είχε την τιμητική της στις αγορεύσεις, αν και το περιεχόμενό της αρκούντως ασαφές. Πράγματι, εξέλιπεν ο ικανός χρόνος για την απαιτούμενη ενδελεχή έρευνα στο πεδίο, αλλά για τα αίτια που προκάλεσαν την τραγωδία ο χρόνος υπερεπαρκής: Θεμελιώθηκε «έγκλημα» στα Τέμπη; Δεν αντέχει στη κοινή λογική. «Εγκλημα» δεν διαπράχθηκε στη σύγκρουση των τρένων, αλλά διά της χειρός του σταθμάρχη όταν τοποθέτησε στην ίδια γραμμή δύο αμαξοστοιχίες. Αν δεν είχε ξεχάσει τη χειροκίνητη αλλαγή του στα κλειδιά, αν είχε ακολουθήσει τον Γενικό Κανονισμό Λειτουργίας, σύγκρουση δεν θα υπήρχε ούτε και η απώλεια 57 ανθρώπων. Τα λάθη, εξαιτίας της ανικανότητας και της απειρίας του σταθμάρχη, συνεπικουρούμενα από την πρόωρη αποχώρηση του έμπειρου σταθμάρχη -«να πάρω σουβλάκια για τον γιο μου»- προκάλεσαν την ανείπωτη τραγωδία. Ω! του δημοσιοϋπαλληλικού ωχαδερφισμού!

Το έγκλημα διαπράχθηκε στο σταθμαρχείο της Λάρισας και όχι κατά τη σύγκρουση. Η «συγκάλυψη» έμεινε έωλη μετά το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Ενοχος, καθ’ ομολογίαν του, ο σταθμάρχης. Αλλά γιατί συγγενείς ή οι «ποικίλοι» οργισμένοι» ξέχασαν και δεν του απέδωσαν καμία ευθύνη; Λες και τα τρένα συγκρούστηκαν από μόνα τους. Δεν μετράει ως ένοχος ο σταθμάρχης; Σε δεύτερο πλάνο και ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ, Hellenic Train και όσοι -από τη θέση τους- είχαν εγγυηθεί για τη ζωή των επιβατών. Τον… σταθμάρχη Μητσοτάκη θέλουν «ένοχο»!

Οι «τρεις μονταρισμένες βιντεοκασέτες» της αμαξοστοιχίας, που «κουβαλούσε κρυφή δεξαμενή 3,5-4 τόνων ξυλόλιο»; Η εργαστηριακή πραγματογνωμοσύνη της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών της Αστυνομίας απέδειξε τη γνησιότητα των πλάνων. Η εταιρεία που άργησε να τις παραδώσει, κάνοντας τις φήμες να οργιάζουν, θα ελεγχθεί; Ποιος έχει την ευθύνη για τη διετή απεχθή παραπληροφόρηση του πολίτη για «εξαερωμένα» βαγόνια, «δεξαμενή ξυλόλιου», «πάνω από 100 κρυφούς νεκρούς»; Η κατακερματισμένη αντιπολίτευση που βρήκε θέμα να αγγιστρωθεί;

Από πρωινάδικο σε πρωινάδικο «ειδικοί» σουλατσαδόροι και άλλοι ματαιόσπουδοι της Θέμιδος, εν γνώσει τους, ψεύδονταν, ενώ πρόθυμοι δημοσιογράφοι τούς καλούσαν να μας διαφωτίσουν, αναπαράγοντας διχασμό και μίσος. Στην έκθεσή του ο Βρετανός επιστήμονας που -κατ’ εντολή γονέων θυμάτων- ερεύνησε την υπόθεση, γράφει: «Δεν διαπίστωσα κανένα στοιχείο που να καταδεικνύει ότι η πύρινη βολίδα και οι πυρκαγιές που ακολούθησαν προέκυψαν από τη μεταφορά αδήλωτων εμπορευμάτων».

Α! δεν μας τα λέει καλά ο Βρετανός! Να μελετήσει τους προφέσορες του Διαδικτύου: «Το ξυλόλιο φορτώθηκε σε σημείο που δεν έπιανε “ο δορυφόρος”(!), παραγγελιά μεγαλοπαράγοντα για να χυθεί μες στη βενζίνα. Πολλά λεφτααά». Οχι; Πώς όχι, για να το λένε. Κι εδώ αρχίζει η δική μας ευθύνη…

Απορώ και εξίσταμαι πώς θα υπερισχύσει η αλήθεια απέναντι στα τερατώδη ψεύδη που, επί δύο χρόνια, υποδόρια και συστηματικά καλλιεργήθηκαν. Πώς θα γίνουν δεκτά τα αξιόπιστα αποτελέσματα των ερευνών από τους τους πεπεισμένους περί «εγκλήματος», περί «συγκάλυψης», περί «μονταρισμένων βιντεοκασετών», περί «μεταφοράς τόνων ξυλόλιου», όλα όσα έγιναν προσάναμμα στην οργή του κόσμου απ’ όσους θέλουν υπόθεση να σέρνεται για την ηρωοποίησή τους. Και η Ελλάς; Πυρί μειχθήτω…

* Θαρρώ πώς οι καβαφικοί στίχοι περιγράφουν τον διετή βαθύ ύπνο της κυβέρνησης απέναντι στην «επιστημονική» προπαγάνδα που στοχεύει στην καρδιά των πολιτών:

«Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς/ Να μην προσέξω/ Αλλά δεν άκουσα ποτέ/
Κρότον κτιστών ή ήχον/ Αναπαισθήτως μ’ έκλεισαν/ Από τον κόσμον έξω.»
Από τα Ποιήματα 1897-1933, εκδ. Ικαρος 1984.