Αντώνης Ν. Βγόντζας

Επιβεβαιώνουν προηγούμενες συμφωνίες, που δεν έχουν περιβληθεί με την πανηγυρικότητατης δημοσιότητας. Ή προπαρασκευάζουν συμφωνίες με πολλά εκρεμμή κενά. Σπανίως παίρνονται μεγάλες αποφάσεις με την ευκαιρία τέτοιων επισκέψεων και συναντήσεων.

Η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή, δεν ανήκει στην τελευταία κατηγορία. Δεν ανακοινώθηκε κάτι συγκλονιστικά καινούργιο. Παρά μόνον η ευγνωμοσύνη της Άνγκελα Μέρκελ και η αντίστοιχη θερμή υποστήριξή της προς τον Αλέξη Τσίπρα. Με αληθινή αφορμή την υποταγή του Αλέξη στην παραλίμνια Συμφωνία των Πρεσπών.

Όσα, όμως, εκφώνησε η Γερμανίδα Καγκελάριος, παραμονές των επερχομένων ευρωεκλογών του 2019, τα ίδια είχε δηλώσει στις 11 Απριλίου 2014. Δηλαδή, παραμονές των ευρωεκλογών του Μαίου του 2014. Στην προτελευταία της επίσκεψη στην Ελλάδα, αλλά με πρωθυπουργό τότε τον Αντώνη Σαμαρά. Τα ίδια καλά λόγια είχε χρησιμοποιήσει και τότε. Με δύο σημαντικότατες εξαιρέσεις.

Η πρώτη. Την υποστήριξή της στην παραλίμνια Συμφωνία των Πρεσπών. Άλλωστε και αυτή και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έχουν υπαγορέψει, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας τους, το περιεχόμενο αυτής της Συμφωνίας.

Η δεύτερη. Η Άνγκελα Μέρκελ στις 11 Απριλίου 2014 ήταν πιο περιεκτική στις υποσχέσεις της για την οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα.Και πιο καθαρές οι προτάσεις της. Τότε, το 2014, είχε δηλώσει και περιγράψει μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων. Τότε, είχε δηλώσει και περιγράψει για τα βασανιστικά προβλήματα της μεσαίας τάξης. Τότε, είχε ιχνηλατήσει συγκεκριμένους δρόμους για την έξοδο από μια μακροχρόνια κρίση. Σήμερα; Ουδέν!

Η Άνγκελα Μέρκελ είχε προσκαλέσει τον Αντώνη Σαμαρά για μια νέα τους συνάντηση στο Βερολίνο, στις 23 Σεπτεμβρίου του 2014. Το ίδιο περιεχόμενο είχαν και οι τοτινές δηλώσεις της.Και οι επαΐοντες γνωρίζουν: Ουσιαστικά ανήγγειλε στον Αντώνη Σαμαρά ότι έπαυσε να ισχύει η υποστήριξή της προς τον Αντώνη Σαμαρά και την κυβέρνησή του. Προφανώς, οι υπόγειες διαδρομές ανάμεσα στο σκληρό ευρωπαϊκό κατεστημένο και στον Αλέξη Τσίπρα είχαν φθάσει στο επίπεδο της ωριμότητας.

Έχει ενδιαφέρον να ξαναζωντανέψουμε στη μνήμη μας, τι είχαν δηλώσει τότε, με την ευκαιρία της πρώτης επίσκεψης της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα, οι συμπρωταγωνιστέςτου σημερινού «θεάτρου σκιών» των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. 

Ο μεν Πάνος Καμμένος είχε καταγγείλει: «Σήμερα ο ελληνικός λαός άκουσε το success story και στα γερμανικά». Υπονοώντας μια αποικιοκρατική σχέση ανάμεσα στις δύο χώρες. Σήμερα σιώπησε, με αφορμή την επίσκεψη της Καγκελαρίου την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή.

Λιβάδι με «ανόητες μαργαρίτες» αποτελούν οι πρόσφατες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα. Εκστόμισε 10 πελώρια ψεύδη. Όπως αυτά εκτίθενται, στον μητροπολιτικό Τύπο της χώρας. Ενώ, η αλήθεια στα 5, τουλάχιστον από τα 10 χονδροειδή ψευδή, είναι: Η Ελλάδα δεν βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας το 2014! Η Ελλάδα τότε δεν είχε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης! Η Ελλάδα δεν είχε τότε επιστρέψει στην κανονικότητα! Ο Καμμένος δεν είχε διαφωνήσει ποτέ με τον Καραμανλή για το Βουκούρεστι. Ο Τσίπρας δεν αναζήτησε ποτέ συναίνεση για το Σκοπιανό.

Και, κυρίως ... από τα αμέτρητα «goback» του 2014 στα αναξιοπρεπή «welcomeback» του 2019. Από τις απειλές «δεν θα ανεχτούμε να μετατρέψετε τη χώρα μας σε μπανανία» στην κοινή πορεία τους στην Ευρώπη και τον κόσμο. Από το «δεν θα ανεχτούμε να μας υπαγορεύετε ποιον να ψηφίσουμε για να μη μας τιμωρήσετε» στην χωρίς όρια προτροπή να στηριχθεί μία συμφωνία, που η Ελλάδα ποτέ δεν συζήτησε, ποτέ δεν διαπραγματεύθηκε, και που αποτελεί θρυαλίτιδα στο μέλλον των Βαλκανίων. Από τη μια είχε καταγγείλει το 2914 τα αστυνομικά μέτρα ασφάλειας μόνον στο κέντρο της Αθήνας, από την άλλη σήμερα το 2019 δεν ενοχλείται από τα θηριώδη αστυνομικά μέτρα ασφάλειας που κατέλαβαν ολόκληρη σχεδόν την πρωτεύουσα της Ελλάδας. Από το το κέντρο του Συντάγματος μέχρι τους λόφους της Καστέλλας.

Η Άγκελα Μέρκελ όντως «ήρθε» και μας επισκέφθηκε. Δεν ξέρουμε τι πραγματικά «είδε». Είμαστε βέβαιοι ότι οπωσδήποτε δεν είδε ούτε ένιωσε την καυτή ανάσα των οργισμένων Ελλήνων. Τελικά «απήλθε»! Χωρίς να ωφελήσει κανέναν. Ούτε τον Αντώνη. Ούτε τον Αλέξη. Και το σπουδαιότερο. Χωρίς ιστορικό αποτύπωμα.