Αργύρης Παπαστάθης

Aν η καθαρή έξοδος  από το μνημόνιο συνοδεύεται από μέτρα ελάφρυνσης χρέους, δύναται να προβλέπει ενισχυμένη εποπτεία με συμμετοχή της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (κατά περίπτωση και του ΔΝΤ)

Με την επίτευξη συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο με τους Θεσμούς χθες το βράδυ στο Hilton ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος κλείνει έναν κύκλο στην πολιτική του διαδρομή που άρχισε στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες του Ιουλίου του 2015 όταν αναγκάστηκε να δεχτεί τα πάντα στο Eurogroup για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη μετά το δημοψήφισμα. 

Πριν από τρία χρόνια, τέτοια εποχή, ο ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευε τη δυνατότητα ανάκαμψης της χώρας, έχοντας σκοπό να κατακτήσει την εξουσία.

Η αρχαιότητα μάς παρέδωσε τον Παρθενώνα, τον Αισχύλο, τον Όμηρο. Και είμαστε υπερήφανοι.

Η νέα καθυστέρηση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που έκλεισε τελικά τον Ιούνιο υποβάθμισε τις εκτιμήσεις για την ανάπτυξη τη φετινή χρονιά (από το 2,7% στο 1,8% σύμφωνα με την κυβέρνηση) και άνοιξε δυστυχώς την κουβέντα για νέα μέτρα το 2018

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έθεσε από νωρίς τον στόχο: Καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο του χρόνου το καλοκαίρι. Οτιδήποτε άλλο θα είναι ημίμετρο και εξαπάτηση των πολιτών, η αλλιώς «κεκαλυμμένο νέο Μνημόνιο» όπως τόνισε ο ίδιος τον Ιούνιο στην ομιλία του στο Συνέδριο του Εconomist.

Ο Πρωθυπουργός φαίνεται ότι έχει λάβει τις αποφάσεις του. Τα μέτρα θα ψηφιστούν στις 18 Μαΐου σε ένα πολυνομοσχέδιο «τα πάντα όλα» και από την επόμενη μέρα το πρωί η κυβέρνηση και ο επικοινωνιακός της μηχανισμός θα πατήσουν γκάζι στο success story των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πάει κι αυτό το Eurogroup. Η τρόικα δεν επιστρέφει στην Αθήνα για να κλείσει η συμφωνία και να μπει επιτέλους φρένο στην κατρακύλα της οικονομίας.