Βασ. Αναστασόπουλος

Το κυβερνητικό κόμμα τους... βαφτίζει συλλήβδην «φασίστες», μαζί με τους γονείς τους, επειδή κάνουν καταλήψεις και διαδηλώνουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενθαρρύνει τις κινητοποιήσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών, χαϊδεύοντας τα αυτιά του ακροδεξιού του ακροατηρίου, αλλά ταυτόχρονα προτρέπει τους μαθητές να κρατάνε ανοιχτά τα σχολεία -μην τυχόν και ενοχληθεί ο καθωσπρεπισμός των «νοικοκυραίων» ψηφοφόρων του.

Αυτό που δεν έκαναν, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, προτού επιδοθούν σε μια ακόμα κενή ουσιαστικού περιεχομένου διελκυστίνδα, ήταν να αφουγκραστούν τους μαθητές, να ακούσουν τους προβληματισμούς τους. «Κολλημένοι» στον ξύλινο λόγο των κομματαρχών τους, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τους μαθητές ακροδεξιούς -ακόμα και χρυσαυγίτες. Κι όμως, όποιος έχει περάσει έστω και μία φορά έξω από ένα σχολείο στη ζωή του, γνωρίζει ότι οι 16χρονοι δεν θέλουν και πολύ, για να «ξεσηκωθούν». Μπορεί να είναι ένα πρόβλημα τοπικό, όπως π.χ. η έλλειψη θέρμανσης στο σχολείο τους, που θα τους βγάλει στους δρόμους. Μπορεί να είναι κάτι ευρύτερο, όπως η ελληνικότητα της Μακεδονίας, καθώς ουδείς μπορεί να αγνοήσει το κοινό αίσθημα των ανθρώπων, ιδίως στη βόρεια Ελλάδα, και την ευαισθησία τους πάνω στο θέμα -έστω και αν η Συμφωνία των Πρεσπών βάζει τέλος σε μια διένεξη δεκαετιών.

Κι όταν οι 16χρονοι «ξεσηκώνονται» και αποφασίζουν να κινητοποιηθούν, είναι πιο εύκολο να «γοητευθούν» από τις άναρθρες κραυγές, που προστάζουν και προτρέπουν σε ανυπακοή ενάντια στο υπάρχον πολιτικό σύστημα και προσωπικό, παρά να υπακούσουν στα κελεύσματα εκείνων που επιθυμούν να πρυτανεύσει η λογική και η σύνεση.

Κανένα μήνυμα δεν έχουν πάρει οι πολιτικοί κήνσορες αυτού του τόπου από το «κύμα» και το κίνημα του εθνικισμού, που συνεχίζει να «φουντώνει» γύρω τους. Τίποτα δεν τους δίδαξε η δυσαρέσκεια, η αποστροφή του κόσμου για τα κόμματα και τους φορείς εξουσίας, η αποχή από τις κάλπες. Δίχως αιδώ, δίχως να έχουν καν προσπαθήσει να «ξεπλύνουν» τις αμαρτίες του -όχι πολύ μακρινού- παρελθόντος τους, κουνάνε το δάχτυλο, απειλώντας και νουθετώντας. Φευ... Δεν πείθουν πλέον κανέναν, παρά μόνο τους πρόθυμους, «τυφλωμένους» από την εξουσία και τη δίψα για εξουσία χειροκροτητές τους.

Το «αυγό του φιδιού» το ενισχύει, ταυτόχρονα, η απουσία ενός «τρίτου πόλου» στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι ο πόλος αυτός είναι το ΠΑΣΟΚ (ή Δημοκρατική Συμπαράταξη ή Κίνημα Αλλαγής), ματαιοπονούν. Ο λόγος της κυρίας Γεννηματά και των συντρόφων της ούτε που «φτάνει» στην κοινωνία -και, ακόμα κι αν φτάσει, δεν έχει κάτι ουσιαστικό να της πει. Το ΚΚΕ παραμένει περιχαρακωμένο στην πεπερασμένη ρητορική του, έχοντας από καιρό επιλέξει να απομονωθεί. Τα υπόλοιπα κόμματα, δε, «φυτοζωούν» και ισορροπούν επικίνδυνα στο κενό μεταξύ της φθοράς και της αφθαρσίας.

Κάπως έτσι, το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής καπηλεύεται τα εθνικά θέματα, προσδοκώντας να ενισχύσει την επιρροή του σε μια κοινωνία που αποσυντίθεται και να «τσιμπήσει» τα... ψηφαλάκια του στις επόμενες κάλπες. Κι αν το κομματικό σύστημα και η εκπαιδευτική κοινότητα έχουν ξεχάσει το ηθικό τους χρέος απέναντι στους πολίτες, αν έχουν αποποιηθεί την ευθύνη τους για την εμφάνιση και την επιβίωση του νεοφασισμού, εμείς θα είμαστε εδώ, για να τους το υπενθυμίζουμε, κάθε μα κάθε φορά...