Αυτή τη φορά κάτι πήγε αδικαιολόγητα στραβά

 Η επέλαση του κορωνοϊού και η επίδραση  του στις ζωές μας είναι και θα είναι για μακρό διάστημα το κύριο πρόβλημα μας. Η αγωνία  μας πλέον δεν είμαι αν θα  κατέβει ο γενικός διακόπτης της οικονομικής δραστηριότητας αλλά πότε αυτό θα συμβεί και κυρίως πόσο θα διαρκέσει. Πότε θα ακολουθήσει και η υπόλοιπη Ελλάδα την τύχη της Θεσσαλονίκης και πόσοι από εμάς θα καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι από αυτή τη νέα λαίλαπα που  από τη μια χτυπά την υγεία μας και από την άλλη μας καθιστά οικονομικά ευάλωτους. 

Οι επιστήμονες  πάντως εισηγούνται πανελλαδικό lock down και η απόφαση είναι στα χέρια του πρωθυπουργού ο οποίος μέσα στην ημέρα θα μας ανακοινώσει τι τελικά μας περιμένει από αύριο.

Οι μέχρι τώρα προσπάθειες της κυβέρνησης να απαλύνουν τις συνέπειες από την  επιβαλλόμενες απαγορεύσεις μάλλον είναι  πενιχρές μπροστά στη ζημιά που υφίστανται επιχειρήσεις και  εργαζόμενοι.

 Κι αυτό γίνεται σαφέστερο με τους ανθρώπους της εστίασης, τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους ιδιοκτήτες καθώς οι πρώτοι θα κληθούν να επιβιώσουν εφεξής με τα 534 ευρώ οι δε δεύτεροι θα έχουν να καλύψουν τα πάγια έξοδα των καταστημάτων χωρίς έσοδα! Οι δε διευκολύνσεις με τα ενοίκια και αναβολή πληρωμής ΦΠΑ κρίνονται ως ψιχία  μπροστά στις πραγματικές τους ανάγκες που δεν μπορούν να καλυφθούν  με τα δάνεια της επιστρεπτέας προκαταβολής και τα οποία κατά το ήμισυ πρέπει να επιστραφούν . Και τώρα αυτό το πρόβλημα περνάει και σε όλο το λιανεμπόριο που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να καλύψει τις ζημιές από το προηγούμενο lock down  αλλά και τη μειωμένη κατανάλωση.

Κι αν ήταν δεδομένο πως, 2 βδομάδες, ένας μήνας είναι, θα περάσει και μετά θα το παλέψουμε ξανά, πάει κι έρχεται. Δυστυχώς όμως αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το υπογράψει. Το αντίθετο μάλιστα όλες οι πληροφορίες και οι εκτιμήσεις των ειδικών είναι θολές και ανάμεσα τους δεν λείπουν κι αυτές που κάνουν λόγο για απαγορεύσεις για τουλάχιστον τέσσερις μήνες ακόμα.

Σε μια τέτοια  απευκταία προοπτική όμως,  υπάρχουν φόβοι πως η κατάρρευση της οικονομίας θα είναι αναπόφευκτη. Δεν υπάρχουν ούτε τόσα αποθέματα ούτε αντοχές των νοικοκυριών και κύριος οίδε  αν θα μπορούσαμε με ίδιες δυνάμεις να αντεπεξέλθουμε. Η Ευρώπη πρέπει να καθίσει ξανά στο τραπέζι και να δει πως θα συνδράμει στους πολίτες της και στις οικονομίες των χωρών μελών της.

Όταν όμως η κυβέρνηση αναγκάζεται μέσα σε μόλις 3-4 μέρες από την ανακοίνωση των προηγούμενων μέτρων, να λάβει ακόμα σκληρότερα, αυτό κατά την άποψη μου δείχνει πως αυτή τη φορά  κάτι  πήγε στραβά.

Η προσπάθεια με τα σταδιακά μέτρα για να κερδηθεί όσο γίνεται περισσότερος χρόνος, αποδεικνύεται τελικά μάταιη και δικαιώνονται  εκείνοι που υποστήριζαν πως αυτή τη φορά η κυβέρνηση άργησε, η κατάσταση  ξέφυγε εκτός ελέγχου και το κακό τώρα δεν μαζεύεται. Και μένει να αποδειχθεί αν τελικά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι αυτά που έδωσαν το τελειωτικό κτύπημα στον μη περιορισμό της εξάπλωσης , οπότε σε μια τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση θα βρεθεί υπόλογη και θα περάσει σε δεύτερη μοίρα  η ατομική ευθύνη.

 Τα νοσοκομεία  πάντως, αγγίζουν τα όρια τους και πληθαίνουν οι φόβοι να δούμε και στην Ελλάδα εικόνες από το Μπέργκαμο του περασμένου Απριλίου.

 Με όλα αυτά, γίνεται αντιληπτό ότι μπαίνουμε  πρόωρα σε ένα βαρύ χειμώνα όχι από άποψη κλιματολογική αλλά από  υγειονομική και οικονομική και ο θεός να βάλλει το χέρι του.