Βασίλης Στεφανακίδης

Όμως ας μην αναρωτιόμαστε πότε επιτέλους θα “απελευθερωθούμε” γιατί σε μεγάλο μέρος η ευθύνη ανήκει σε όλους εμάς που μετατρέψαμε αυτό το πολύμηνο lockdown σε μια πολύ light εκδοχή και ανακαλύψαμε μυριάδες λόγους για να μην το εφαρμόζουμε. Και να εκμεταλλευόμαστε την ούτως ή άλλως αδυναμία του μηχανισμού ελέγχου και εφαρμογής των μέτρων κάθε ώρα, κάθε στιγμή σε κάθε γωνιά των αστικών κέντρων και της επικράτειας.

Αυτή η φορά δεν μοιάζει στο ελάχιστο με αυτό που κάναμε πέρυσι την Άνοιξη.

Οι δρόμοι όλες τις ώρες μποτιλιαρισμένοι και σπάνια βλέπουμε μπλόκα της αστυνομίας. Κι εκεί που υπάρχουν κάποιες φορές, είναι σε συγκεκριμένα σημεία και δρόμους που τους ξέρουμε όλοι και τους αποφεύγουμε.

Οι ουρές και ο συνωστισμός επίσης σε δεδομένα και συγκεκριμένα σημεία. Τράπεζες, καφέ, σούπερ μαρκετς, πλατείες, παραλίες όπου όλοι είναι καλυμμένοι με ένα sms απεριόριστου χρόνου και διάρκειας και πολλές φορές ούτε καν αυτό γιατί κανείς δεν το ζητά.

Οι αναστολές εργασίας στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι μόνο στα χαρτιά και για την είσπραξη των αφειδώς και άνευ ελέγχου καταβαλλόμενων επιδομάτων. Η τηλεργασία την οποία υποχρεούνται να εφαρμόσουν πολλές επιχειρήσεις, επίσης είναι πλημμελώς εφαρμοζόμενη γιατί απλούστατα είναι δύσκολο να ελεγχθεί.

Περιττό να αναφερθεί τι κάνει μερίδα της νεολαίας με τα πάρτι σε σπίτια Airbnb ή πως εφαρμόζει τα μέτρα για τις μάσκες και τις αποστάσεις.

Ας μην απορούμε λοιπόν γιατί δεν πέφτουν τα κρούσματα και γιατί παρατραβάει όλη αυτή η δύσκολη από πάσης απόψεως κατάσταση.

Μια κατάσταση, να το πούμε κι αυτό,που έχει βολέψει και πολλούς με τα συνεχιζόμενα μέτρα στήριξης παρά τις δεδομένες αντοχές της οικονομίας και παρά το γεγονός πως όλα αυτά που μοιράζονται τώρα, θα τα βρούμε μπροστά μας και πολύ σύντομα.

Για παράδειγμα μπορεί κανείς να δικαιολογήσει πως γίνεται τον τελευταίο χρόνο να έχουν αναστείλει ελάχιστες επιχειρήσεις τη λειτουργία τους ενώ κάθε χρόνο κλείνουν κάποιες χιλιάδες επιχειρήσεις και αντίστοιχα ανοίγουν κάποιες άλλες;

Η εξήγηση είναι απλή όπως μου τη μεταφέρουν άνθρωποι της αγοράς. Επιχειρήσεις που θα έκλειναν μαθηματικά αν δεν υπήρχε κορωνοϊός, τώρα με τις επιστρεπτέες, τις αναστολές, τα εγγυημένα δάνεια και τα λοιπά μέτρα στήριξης, εμφανίζονται ενεργές, εισπράττουν ό,τι τους δίνουν και ο καιρός κυλάει. Τα λουκέτα θα τα δούμε μαζικά μόλις σταματήσει η κρατική στήριξη. Τότε που θα γίνει ο απολογισμός της κρίσης και θα διαπιστωθεί πως ένα μεγάλο κομμάτι από τα δεκάδες δισ. που μοιράστηκαν, ήταν στην κυριολεξία πεταμένα λεφτά.
Χώρια που όπως αποδεικνύεται τώρα με την τελευταία επιστρεπτέα προκαταβολή, μόλις μπήκαν κάποια ελάχιστα κριτήρια, κόπηκε το 60% των αιτήσεων μια και διαπιστώθηκε πως οι περισσότεροι αιτούντες δεν είχαν μείωση τζίρου!

Ολα αυτά όμως θα τα πληρώσουμε ακριβά ως οικονομία και ως φορολογούμενοι όταν με το καλό λήξει το κακό με την πανδημία κι όταν θα αρχίσουν να σκάνε τα δάνεια με την εγγύηση του Δημοσίου που δόθηκαν ακόμα και σε επιχειρηματίες που δεν μπορούσαν να περάσουν ούτε έξω από τράπεζα.

Τυχαίο είναι μήπως,πως τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκαν οι ιδιωτικές καταθέσεις κατά 20 δισ!

Μια τέτοια αποταμίευση δεν δικαιολογείται από τη μείωσης της κατανάλωσης των Ελλήνων. Λεφτά που μοίρασε το κράτος είναι τα περισσότερα και μάλιστα ακόμα και σε αυτούς που δεν τα είχαν ανάγκη ή δεν τα δικαιούνταν.

Και ίσως πολλοί από αυτούς να εύχονται μέσα τους, να κρατήσει για πάντα αυτή η κατάσταση με το lockdown.

Όχι όμως και η πλειονότητα του κόσμου που πειθαρχεί για να προστατεύσουν τους γύρω τους και αγωνιούν για την επόμενη μέρα καθώς τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο.