Οι επιστήμονες έχουν δίκιο, αλλά και η κοινωνία δεν έχει άδικο!

Είναι η κούραση όλων μας και εξ ου η πλημμελής συμμόρφωση στα μέτρα; Είναι η αυξημένη μεταδοτικότητα του ιού λόγω των μεταλλάξεων; Είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς και η κατάχρηση των επιτρεπόμενων μετακινήσεων και δραστηριοτήτων; Είναι η κόπωση από τον διαρκή φόβο και η χαλάρωση προκειμένου να μην τρελαθούμε; Είναι η αισιοδοξία πως με τους εμβολιασμούς λιγόστεψε ο κίνδυνος για τους ηλικιωμένους και τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού;

Μπορεί και όλα μαζί ή και τίποτα απ’ όλα αυτά. Αυτό που έχει σημασία και είναι κρίσιμο είναι ότι πλέον δεν μας φοβίζουν τα νούμερα των κρουσμάτων, των θανάτων και των εισαχθέντων στις εντατικές. Ούτε ότι τα νοσοκομεία μας και το Εθνικό Σύστημα Υγείας κρέμεται από μια κλωστή πριν καταρρεύσει. Δεν νιώθουμε την αγωνία που είχαμε πέρυσι την άνοιξη, κι αυτή είναι η μεγάλη ανησυχία για τους επόμενους δύο μήνες.

Επιπρόσθετα, η πίεση που ασκείται από την κοινωνία, την οικονομία και τις επαγγελματικές ομάδες προς την κυβέρνηση είναι πλέον ασφυκτική καθώς ο οικονομικός στραγγαλισμός δεν θέλει να ακούει άλλο για παράταση μέτρων. Αφού τα οριζόντια μέτρα, λένε φορείς της αγοράς, απέτυχαν, τότε πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι και πιο έξυπνες παρεμβάσεις ώστε και η αγορά να επανεκκινήσει, αλλά και να διαφυλαχθεί η δημόσια υγεία στο μέτρο του δυνατού.

Ενα επιχείρημα που ακούγεται όλο και περισσότερο είναι γιατί στα σούπερ μάρκετ, όπου είναι δεδομένα ο συγχρωτισμός και η μη τήρηση των αποστάσεων, δεν μεταδίδεται ο ιός και θα μεταδίδεται σε ένα μαγαζί όπου θα μπαίνουν ένας-ένας οι πελάτες για να διαλέξουν ένα ρούχο ή ένα ζευγάρι παπούτσια.

Κανείς όμως δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτό το εύλογο ερώτημα, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες και μετρήσιμα στοιχεία εξάπλωσης του ιού σε κάθε δραστηριότητα. Και γι’ αυτό επελέγη το οριζόντιο και ισοπεδωτικό σύστημα.

Από την άλλη, όμως, η σύγκριση των στατιστικών δεδομένων με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που δεν εφαρμόζουν τόσο αυστηρό lockdown αποδεικνύει ότι δεν τα πάμε εμείς καλύτερα από αυτούς ή αυτοί χειρότερα από εμάς, τόσο από την άποψη των κρουσμάτων όσο και των θανάτων αναλογικά με τον πληθυσμό.

Επομένως, όσο κι αν οι αριθμοί των ασθενών τρομάζουν την επιστημονική κοινότητα, η πολιτική ηγεσία, η οποία βλέπει καλύτερα απ’ όλους ότι οι αντοχές των κρατικών ταμείων εξαντλούνται και δεν μπορεί πλέον να μοιράζει λεφτά αδιακρίτως, να βρει έναν τρόπο, έναν μηχανισμό, κάποιο τρικ τέλος πάντων, για να βάλει ξανά σε κίνηση -ακόμα και με σκληρούς περιορισμούς- την αγορά. Μπορεί οι επιστήμονες να έχουν διαφορετική άποψη, αλλά μήπως και μέσα στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας υπάρχει ομοφωνία; Δεν υπάρχουν διαφορετικές και ετερόκλητες απόψεις; Μήπως δεν υπάρχουν και απόψεις που θεωρούν πως κι αυτά τα οριζόντια μέτρα που έχουμε τώρα δεν είναι αρκετά και θα έπρεπε να κλειστούμε άπαντες στα σπίτια και να μη βγαίνουμε ούτε για την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης; Μήπως, ό,τι και να αποφασίσει η κυβέρνηση, δεν θα εμφανιστούν εκ των υστέρων κάποιοι σε τηλεοπτικά παράθυρα και μπροστά από μικρόφωνα για να διαχωρίσουν τη θέση τους ώστε να καταγραφούν σε... αυτούς που τα ’λεγαν!

Εξυπνες προτάσεις και λύσεις στο αδιέξοδο όπου έχουμε οδηγηθεί περιμένουμε τώρα από την κυβέρνηση και όχι τυφλή υποταγή μόνο στις προτάσεις της επιστημονικής επιτροπής. Ωρα να ακουστούν και οι κοινωνικοί εταίροι, από τους οποίους δεν λείπουν οι δημιουργικές και εποικοδομητικές ιδέες.