Βασίλης Στεφανακίδης

Θα συμφωνήσουμε όμως σε ένα πράγμα, πως για την κυβέρνηση, που τον Ιούνιο θα συμπληρώνει σχεδόν ένα χρόνο από τη νίκη της στις εθνικές εκλογές, έχει μεγάλη σημασία το ποσοστό που θα πάρει και κατά πόσο θα υπολείπεται του 41%. Η χαλαρή ψήφος που συνήθως δίδεται στις ευρωεκλογές γιατί το αποτέλεσμα τους, δεν αφορά ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα την επομένη, δημιουργεί μετακινήσεις ψηφοφόρων και ενίοτε εκπλήξεις. Άλλος γιατί θέλει να στείλει κάποιο μήνυμα, άλλος γιατί θέλει να διαμαρτυρηθεί, άλλος για να κάνει την πλάκα του γιατί στην ουσία δεν θα αλλάξει κάτι στη ζωή του, από αυτή την επιλογή, δημιουργούν ένα ρευστό σκηνικό. Προσοχή όμως.

Αν για παράδειγμα εμφανιστεί το κυβερνών κόμμα με ένα ποσοστό κάτω από το 30% που θα σημαίνει πως το εγκατέλειψαν, πάνω από το 10% των ψηφοφόρων του μόλις ένα χρόνο πριν, ακόμα κι αν παραμένει πρώτο και με διαφορά από τα άλλα, υπάρχει πρόβλημα και το καταλαβαίνει ο καθένας. Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση και η αμφισβήτηση αν υπάρχει η δεδηλωμένη στην κοινωνία. Μπαίνουμε δηλαδή σε περιπέτειες και συζητήσεις αν μπορεί να ολοκληρώσει την τετραετή της θητεία.

Κανείς φυσικά δεν μπορεί από τώρα να προδικάσει το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών αλλά σίγουρα είναι ένα κρας τεστ για όλους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ αν μετά τις περιπέτειες ηγεσίας και διάσπασης θα καταφέρει να κρατήσει τα ούτως ή άλλως χαμηλά ποσοστά που πέτυχε στις εθνικές εκλογές, με βασικό διακύβευμα τι θα γίνει στο εσωτερικό του την επομένη μέρα. Το ίδιο και στο ΠΑΣΟΚ που πρέπει να αποδείξει πως ανεβαίνει και πως κερδίζει από τη φθορά τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ενδιαφέρον έχει επίσης να δούμε αν όντως την καταγραφόμενη στροφή στην ακροδεξιά, στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα τη δούμε και στη Ελλάδα και να εκτιμήσουμε πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια τέτοια εξέλιξη.

Στους μήνες που μεσολάβησαν από τις προηγούμενες εκλογές, είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις όπως οι φωτιές και οι πλημμύρες του καλοκαιριού που άλλαξαν άρδην την ατζέντα και τις προτεραιότητες της κοινωνίας και γέννησαν νέες απαιτήσεις. Επιπρόσθετα η κυβέρνηση στο διάστημα αυτό έριξε το βάρος στις θεσμικές μεταρρυθμίσεις με ψήφιση νόμων όπως τον γάμο των ομοφυλοφίλων, την ίδρυση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων κλπ τα οποία δημιούργησαν ρωγμές τόσο στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία όσο και στους ψηφοφόρους.

Και επειδή υπάρχει και μια πικρή αλήθεια στην ελληνική πραγματικότητα, που λέει πως η πλειονότητα αποφασίζει με την τσέπη, σ’ αυτή την περίοδο δεν είδαμε γενικευμένες αυξήσεις εισοδημάτων παρά μόνο στοχευμένες σε ειδικές επαγγελματικές τάξεις- και πώς να γινόταν διαφορετικά όταν τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι συγκεκριμένα- παρά ταύτα όμως αυτό στοιχίζει εκλογικά. Βλέπετε ο Έλληνας ψηφοφόρος την παρατεταμένη κανονικότητα τη…βαριέται. Είναι αυτό που λέμε περιπετειώδης τύπος!

Επί της ουσίας πάντως και για να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις, θα κληθούμε να εκλέξουμε 21 ευρωβουλευτές ανάμεσα σε υποψήφιους που θα μετρήσουν την αναγνωρισιμότητα τους που πέτυχαν από την τηλεόραση, τον αθλητισμό, την προβολή τους από άσχετες δραστηριότητες, τα social media κλπ .Στη συνέχεια θα έχουν μια πορεία στην Ευρωβουλή ανάλογη με αυτή που βλέπουμε τα προηγούμενα χρόνια με όλους αυτούς τους celebrities που στείλαμε να μας εκπροσωπήσουν και είτε εξαφανίστηκαν για πέντε χρόνια είτε μας έκαναν να ντρεπόμαστε και να μετανιώνουμε πικρά για τα λάθη μας.

Τουλάχιστον ανεξάρτητα από τις κομματικές προτιμήσεις μήπως αυτή τη φορά να επιλέξουμε αν μη τι άλλο σοβαρούς ανθρώπους, με κατάρτιση και γνώση; Ίδωμεν.