Βασίλης Στεφανακίδης

Βόλτες σε εποπτευόμενους οργανισμούς, συσκέψεις με διοικήσεις οργανισμών, περιοδείες στην περιφέρεια και καλά για συντονισμό του κυβερνητικού έργου, επαφές με τον κόσμο, κορδέλες για το τίποτα και γενικώς πολλά κο, κο και καθόλου αυγά.

Λες και κάνουν όλοι αυτοί ένα άτυπο διαγωνισμό μετρώντας τους φίλους, συναδέλφους τους, αν έκαναν ή όχι κάποιο like.
Με τα like όμως δεν γίνεται προκοπή και γι’ αυτό δεν τη βλέπουμε.

Αλήθεια, μετράει και πόσο να πληροφορηθούμε τα ποσταρίσματα των πολιτικών μας ταγών για το τίποτα, τα σχόλια αργόσχολων ή και εν υπηρεσία τρολς του διαδικτύου για τα καμώματα του Κασελάκη, των 87, του κάθε ανύπαρκτου κυβερνητικού στελέχους όταν ο απλός πολίτης με τα μύρια όσα προβλήματα είναι βουτηγμένος στη σκληρή καθημερινότητα του;

Τι αξία έχει, αν και γιατί χαιρετήθηκε ο Σαμαράς με τον «διώκτη του» Παπά ή οι εμφανίσεις του ντουέτου των πρώην πρωθυπουργών που και καλά θέλουν να στείλουν μηνύματα στον Μητσοτάκη;

Και στη συνέχεια ακολουθούν εμβριθείς αναλύσεις για συμβολισμούς, υπονοούμενα, στρατηγικές, τακτικισμούς, κινήσεις και προεόρτια επόμενων πρωτοβουλιών. Και για την ταμπακέρα που δεν είναι άλλη από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα που βιώνει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, είναι σκληρή και οι πολίτες στην πλειονότητα τους είναι αλλού και δεν έχει χρόνο να αναλώνονται με άχρηστους γρίφους.

Η κατάσταση στη δημόσια υγεία μας πονά όλους και όλοι θέλουμε να βλέπουμε καθημερινά βήματα βελτίωσης και όχι μόνο εξαγγελίες. Η Παιδεία είναι βαριά άρρωστη και δεν ακούμε καν πρωτοβουλίες για βελτίωση της κατάστασης παρά μόνο αστυνομικά ρεπορτάζ για το πως κατάφερε να φύγει από το πανεπιστήμιο ασφαλής ο πρύτανης, συνοδεία αστυνομικών!
Η αγορά και η ακρίβεια έχουν αφεθεί στις διαθέσεις για αυτοσυγκράτηση, πολυεθνικών, παραγωγών, μεταφορέων και εμπόρων και μετά πέφτουμε από τα σύννεφα όταν βγαίνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που καταγράφουν μια συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση.

Το κυκλοφοριακό είναι ένας καθημερινός Γολγοθάς για τους πολίτες και ελάχιστα έως καθόλου έχει σημασία αν είσαι μέσα σε ένα παλαιό ή ένα ηλεκτρικό λεωφορείο όταν αυτό είναι ακινητοποιημένο.

Τα πεζοδρόμια, οι διαβάσεις πεζών και ΑΜΕΑ είναι κατειλημμένες από ασυνείδητους οδηγούς ΙΧ και μοτοσυκλετών, αλλά ουδείς ασχολείται με το θέμα είτε πρόκειται για την αστυνομία ή τους Δημοτικούς αστυνομικούς.

Τα δημόσια έσοδα σημειώνουν υπεραπόδοση και πολύ πάνω από τα προϋπολογισθέντα αλλά ο φορολογούμενος πολίτης δεν βλέπει καμιά διαφορά στο διαθέσιμο εισόδημα του, πλην των ευάλωτων που ούτως ή άλλως δεν πληρώνουν άμεσους φόρους και η μερίδα του λέοντος των πλεονασμάτων πάει στην αποπληρωμή του χρέους για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας και νομίζουμε πως γίναμε κανονική χώρα ή σε έκτακτα κονδύλια όπως…οι εξοπλισμοί!

Κι αλίμονο αν δεν υπήρχε κι αυτό το Ταμείο Ανάκαμψης, τα κονδύλια του οποίου κάνουν τη διαφορά σε κάποια κοινωνικά έργα και δράσεις ή εκσυγχρονισμό των υποδομών του κράτους.

Με άλλα λόγια οι κυβερνητικοί παράγοντες αλλά και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό από την αντιπολίτευση, αντί να προσπαθούν να ανταγωνιστούν τους influencers τύπου Τούνη με τις διαρκείς ανούσιες αναρτήσεις τους, ας κοιτάξουν τη δουλειά τους και τις ανάγκες του πολίτη. Και να βγαίνουν να μιλούν μόνο όταν και εάν έχουν κάτι ουσιαστικό και χρήσιμο να πουν. Κι είναι ώρα να καταλάβουν για ποιο λόγο κάθονται στις καρέκλες τους και ποιες υποχρεώσεις ανέλαβαν με τον όρκο τους. Διαφορετικά μετά από λίγο θα έχουν την τύχη και την πορεία των πρώην και θα ζουν με τις αναμνήσεις της εξουσίας που χάθηκε.