Βασίλης Στεφανακίδης

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψηφίστηκε δύο φορές γιατί υποσχέθηκε να αλλάξει τα κακώς κείμενα δεκαετιών, να διορθώσει λάθη, παραλείψεις και στρεβλώσεις που υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια και μας ταλανίζουν όλους. Υποσχέθηκε να μας φέρει την κανονικότητα. Οχι βέβαια εκείνη την κανονικότητα που έχουμε στο μυαλό μας και αφορούσε την προ χρεοκοπίας κατάσταση, γιατί απλούστατα εκείνη ήταν που μας επιδαψίλευσε με όλα τα δεινά των μνημονίων.

Εννοούσε προφανώς μια νέα κανονικότητα απαλλαγμένη από τις λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος και τα «κεκτημένα» που είναι το ιερό δισκοπότηρο της κοινωνίας εν τη ευρεία εννοία. Οι αλλαγές αυτές όμως στην πράξη είναι αποδεκτές μόνο όταν δεν θίγουν και στο ελάχιστο τα μικροσυμφέροντα ενός εκάστου από εμάς.

Και το βλέπουμε καθημερινά σε όλες τις πρωτοβουλίες και αποφάσεις που παίρνονται, από τα πολύ μικρά μέχρι τα μεγάλα.
Αντιδράσεις ακόμα και στα μέτρα παροχών και φοροελαφρύνσεων γιατί είναι μόνο τόσο λίγα και όχι όσο θα θέλαμε!
Αποφάσεις και νομοσχέδια για τον εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης; Αντιδράσεις από τους δικαστικούς και δικηγόρους που ξεβολεύονται. Φορολόγηση των επαγγελματιών με φόρο όσο ενός ανειδίκευτου εργαζόμενου; Επανάσταση από τους επαγγελματίες που τη θεωρούν άδικη και ληστρική.

Ολοκλήρωση του Κτηματολογίου μετά από δεκαετίες; Γκρίνιες από τους πολίτες γιατί ξεβολεύονται και πρέπει να κάνουν δηλώσεις για να κατοχυρώσουν τα ακίνητά τους.

Προσπάθεια να μπει μια τάξη στην άναρχη δόμηση ανά την επικράτεια με κανόνες εφεξής; Ξεσηκωμός για την απαξίωση περιουσιών.

Ψηφιοποίηση της λειτουργίας κρατικών υπηρεσιών όπως οι εφορίες και κατάργηση των γκισέ της «συναλλαγής»; Γιατί να υποχρεωνόμαστε να μάθουμε τις νέες τεχνολογίες για να κάνουμε τη δουλειά μας.

Κι αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εκσυγχρονισμό, τις μεταρρυθμίσεις, την ισονομία και τη μετάβαση στη νέα κανονικότητα. Υπάρχουν εκατοντάδες άλλα παραδείγματα στην κοινωνική ζωή που αποδεικνύουν πως λέμε ναι στις αλλαγές και τον εκσυγχρονισμό μόνο σε ό,τι αφορά τους άλλους! Απαξ και ξεβολευόμαστε έστω και λίγο, τότε φταίει ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του με τα πειράματά τους.

Από κοντά βέβαια, συλλήβδην όλα τα κόμματα και κομματίδια της αντιπολίτευσης που ποντάρουν στην ακινησία και την πλειοδοσία υποσχέσεων, τις οποίες όμως ποτέ μάλλον δεν θα κληθούν να υλοποιήσουν. Ανέξοδη αντιπολίτευση και χτύπημα συγκατάβασης στην πλάτη των θιγομένων από κάθε απόφαση είτε δίκαιη είτε και άδικη που απλώς θέλει διορθώσεις, αλλά όχι πέταμα στο καλάθι των αχρήστων σώνει και καλά.

Ολοι θυμόμαστε στις τελευταίες εκλογές τις παροτρύνσεις των ψηφοφόρων που του έλεγαν εν κατακλείδι, άλλαξέ τα όλα.
Κάτι που εκ των υστέρων ερμηνεύεται, πως δεν εννοούσαν ακριβώς όλα, αλλά εκείνα που αφορούσαν κάποια άλλη κοινωνική ομάδα, κάποια άλλα επαγγέλματα, κάποιους άλλους νόμους.

Κι έτσι φθάσαμε στο σήμερα που η συντριπτική πλειοψηφία στις δημοσκοπήσεις αποδοκιμάζει το έργο της κυβέρνησης και καταβαραθρώνονται τα εκλογικά ποσοστά του Μητσοτάκη.

Και είναι οξύμωρο που από τη μία είναι όλοι εκείνοι που έχουν θιγεί τα συμφέροντά τους από κάποια μέτρα που έχουν ληφθεί ή ετοιμάζονται να ληφθούν και γυρίζουν την πλάτη στο κυβερνών κόμμα, και από την άλλη κάποιοι που κάνουν το ίδιο, επειδή η κυβέρνηση χρονοτριβεί και δεν προχωρεί σε τομές εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων!

Ομως επειδή δεν μπορεί όλοι να είναι ευχαριστημένοι, και επειδή δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά, και με δεδομένο ότι τρίτη συνεχιζόμενη τετραετία διακυβέρνησης ιστορικά έχουμε να δούμε από την εποχή του Περικλέους, είναι το πλέον τίμιο να εφαρμόσει η κυβέρνηση το πρόγραμμα για το οποίο εκλέχτηκε, χωρίς πισωγυρίσματα και μέτρημα πολιτικού κόστους.

Να παραχθεί έργο που θα μείνει και στις επόμενες γενιές, και στο τέλος ας κρίνουν οι πολίτες τον συνολικό απολογισμό κι ας αποφασίσουν τι θέλουν και τι δεν θέλουν. Υπάρχει ακόμα χρόνος.