Βασίλης Στεφανακίδης

Η κυβέρνηση μέχρι σήμερα επιχειρηματολογούσε για το πόσους φόρους μείωσε, πόσα λεφτά μοίρασε σε επιδόματα, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, πόσο ενισχύθηκε το διαθέσιμο εισόδημα, πόσο έπεσε η ανεργία, πόσο αυξήθηκε το ΑΕΠ από την ανάπτυξη, τις επενδύσεις κλπ. Επιτεύγματα σημαντικά το δίχως άλλο, για όσους έχουν μνήμη σε ποια κατάσταση βρισκόμασταν όλοι πριν από 5-6 χρόνια. Όμως ο πολίτης, νοιάζεται για το σήμερα και το αύριο. Και αυτό που ζει δεν συμβαδίζει, όπως και να το κάνουμε, με την ευημερία των αριθμών.

Η ακρίβεια παραμένει εδώ και τρία χρόνια το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για την πλειονότητα των νοικοκυριών κι είναι αλήθεια επίσης, πως όσα μέτρα έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα, αυτά δεν ήταν τίποτα άλλο από ασπιρίνες για την αντιμετώπιση μιας βαριάς αρρώστιας όπως είναι η ακρίβεια και ο πληθωρισμός.

Φυσικά, το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά αφορά σχεδόν το σύνολο των χωρών από την εποχή της πανδημίας και εντεύθεν. Τότε οι κυβερνήσεις της λεγόμενης Δύσης, έριξαν τρισεκατομμύρια για να στηρίξουν τους πολίτες τους, αλλά αποδεικνύεται πως οι ηγέτες και οι κεντρικοί τραπεζίτες έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις κα τις προβλέψεις τους, πως με το πέρας της πανδημίας θα ελεγχόταν και ο πληθωρισμός.

Η άφθονη ρευστότητα που δημιούργησαν, μαζί με τα χαμηλά επιτόκια, αύξησαν τη ζήτηση πολύ περισσότερο από την προσφορά των προϊόντων, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι τιμές των βασικών ειδών στα ύψη( από 28-32%) ακόμα και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία κλπ και δημιούργησαν ασφυκτικές πιέσεις στους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών οι οποίες και συνεχίζονται σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα. Απότοκο αυτής της κατάστασης ήταν να δοθεί πολύς χώρος στους λαϊκιστές και στους ακροδεξιούς οι οποίοι με ακραίο και ανερμάτιστο λόγο κτίζουν καριέρες στην πλάτη αφελών ψηφοφόρων που πιστεύουν πως αυτοί κατέχουν το μαγικό ραβδάκι για να εξαφανίσουν την ακρίβεια.

Κι αυτό το βλέπουμε σε όλες τις χώρες που στα δύο τελευταία χρόνια στήθηκαν κάλπες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία και τελευταία οι ΗΠΑ και προφανώς έπεται μεταδοτική συνέχεια όπου αλλού στηθούν κάλπες.

Η δική μας κυβέρνηση, έστω και με καθυστέρηση πήρε το μήνυμα και δόθηκε τώρα εντολή στους υπουργούς και τα στελέχη της, να σταματήσουν να κάθονται πάνω στις δάφνες του παρελθόντος και πόσο καλά τα έκαναν όλα γιατί προφανώς αν είναι όλα καλώς καμωμένα, δεν θα υπήρχε αυτή η δυσφορία στον κόσμο και η οποία εκδηλώθηκε τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις μετέπειτα δημοσκοπήσεις.

Το θέμα λοιπόν είναι πως μπορούν να βρουν λύσεις ώστε να ενισχυθεί το εισόδημα και παράλληλα να τιθασευτούν οι τιμές μέσα στα στενά δημοσιονομικά περιθώρια μέσα στα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε, για να μην κατρακυλήσουμε και πάλι σε πρακτικές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Ένας Γόρδιος δεσμός που δεν λύνεται ούτε και με ξίφος παρά μόνο με στοχευμένες και προσεκτικές κινήσεις και λεπτές ισορροπίες. Εύκολες λύσεις όπως η μείωση του ΦΠΑ που προτείνει παγίως η αντιπολίτευση δεν είναι εφικτές στην παρούσα φάση αφού εκτός ότι είναι αμφίβολο αν ποτέ φθάσουν στον τελικό καταναλωτή, θα επιφέρουν μεγάλο πλήγμα στα δημόσια έσοδα και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αναπληρωθούν. Μείωση μιας μονάδας στον ΦΠΑ θα κοστίσει 1,5 δισ. σε έσοδα και 2 μονάδες όπως εισηγείται το ΠΑΣΟΚ 3 δισ. και γι’ αυτό στη συνέχεια αναγκάστηκε να το πάρει πίσω και να το περιορίσει μόνο σε κάποια προϊόντα που έχουμε την περιέργεια να μάθουμε ποια ακριβώς εννοεί.

Αν όμως συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση και παγιωθεί και στα επόμενα 2,5 χρόνια μέχρι τις εκλογές, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο πως η Ν.Δ πρέπει να ετοιμάζεται να χαιρετήσει την εξουσία και τη διακυβέρνηση γιατί στη ζωή συνήθως, τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Και ακόμα γιατί, ενώ στην αρχή της κρίσης το πρόβλημα ήταν εντονότερο στα ευάλωτα νοικοκυριά, σήμερα το πρόβλημα ταλανίζει και τη μεσαία τάξη και δεν πρέπει να ξεχνάμε ποια οικονομική τάξη βγάζει ή ρίχνει κυβερνήσεις. Μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία το αποδεικνύει. Αναμένουμε και ελπίζουμε αυτοί που αποφασίζουν να μην έχουν στερέψει από ιδέες και δούμε ξανά να θεριεύουν οι επικίνδυνοι λαϊκιστές που τόσο ακριβά πληρώσαμε στο παρελθόν.