Βασίλης Στεφανακίδης

Ο λόγος για τον απρόβλεπτο Τραμπ που όταν αντιλήφθηκε ότι μέσα σε λίγες μόλις ημέρες χάθηκαν καμιά δεκαριά τρισεκατομμύρια στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και όλοι οι πλούσιοι φίλοι του είδαν να κάνουν φτερά πολλά δισεκατομμύρια από την περιουσία τους, ενώ τα επιτόκια στα δεκαετή ομόλογα των ΗΠΑ ξεπέρασαν το 5%, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία με μια κωλοτούμπα που θα ζήλευε κι ο Τσίπρας.

Ανέστειλε λοιπόν για τρεις μήνες τους τεράστιους δασμούς που επέβαλε σε 75 χώρες πλην Κίνας, για τις οποίες μόλις πριν από μια εβδομάδα θεωρούσε ότι κλέβουν τον πλούτο της Αμερικής και με χυδαίο τρόπο δήλωνε πως τώρα του φιλούν τον κ@λο για διαπραγματεύσεις - και τώρα όλα καλά.

Είναι όμως έτσι; Λογικεύτηκε ξαφνικά και αφήνει όντως χώρο για διαπραγματεύσεις με όλους εκείνους που θεωρεί -και το λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί- εχθρούς των ΗΠΑ; Δεν ξέρω γιατί ακόμα και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια επ’ αυτού.

Φαντάζεστε δηλαδή έπειτα απ’ όλα τα τραγελαφικά που είδαμε να συμβαίνουν να λήξει αυτή η παράσταση σχεδόν αναίμακτα και με μικρές υπαναχωρήσεις μεταξύ των διαπραγματευομένων; Και όλα εκείνα τα τρισεκατομμύρια που θα πήγαιναν στις ΗΠΑ για να την ξανακάνουν πάλι μεγάλη; Δεν θα λείψουν από το σχέδιο Τραμπ;

Αβυσσος το μυαλό του Τραμπ. Και γι’ αυτό ας κρατάμε μικρό καλάθι για τις εξελίξεις γιατί αυτός ο άνθρωπος πρώτα πυροβολεί και μετά ρωτάει το όνομα!

Και να μου επιτρέψουν να διαφωνήσω εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος μπορεί να μην ξέρει από πολιτική και διπλωματία αλλά ξέρει από μπίζνες, για τον απλούστατο λόγο ότι οι μπίζνες απαιτούν, κατά κύριο λόγο, πολιτική και διπλωματία.

Οι διαπραγματεύσεις με το πιστόλι πάνω στο τραπέζι ποτέ δεν ωφέλησαν στον σύγχρονο κόσμο παρά μόνο τους χαρτοκλέφτες στο Φαρ Ουέστ!

Και στην κόντρα χωρίς φρένα με την Κίνα, όμως, δεν ξέρω αν τελικά θα βγει κερδισμένος ο Τραμπ με τόσες εκατοντάδες αμερικανικές επιχειρήσεις εντός της Κίνας, όπως η εμβληματική Apple. Και μην ξεχνάμε ότι η κινεζική ηγεσία δεν ψηφίζεται από τον λαό αλλά από το κομματικό συνέδριο και άρα δεν δίνει λόγο στον λαό. Ακόμα κι αν χρειαστεί να κόψει μισθούς και συντάξεις για έναν και δύο μήνες, δεν πρόκειται να ανοίξει ρουθούνι. Ενώ στην Αμερική αν μειωθεί η αγοραστική δύναμη των πολιτών και των ψηφοφόρων, δεν θα είναι και το ευκολότερο πράγμα για τον Τραμπ. Αλλωστε για κίνδυνο ύφεσης και αύξησης του πληθωρισμού κάνουν λόγο όλοι οι σοβαροί παράγοντες των ΗΠΑ, όπως ο διευθύνων σύμβουλος της JP Morgan Τζέιμς Ντίμον, τον οποίο αναγνωρίζει ως ιδιοφυή οικονομολόγο ακόμα και ο ίδιος ο Τραμπ!

Φρονώ, πάντως, ότι το θέμα με τους δασμούς θα έχει ακόμα πολλά επεισόδια και δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός στην Ευρώπη. Το δολοφονικό χτύπημα στο ελεύθερο εμπόριο και την παγκοσμιοποίηση που επιχείρησε ο Τραμπ αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία και ένα καλό μάθημα για την Ε.Ε. ώστε να αφυπνιστεί και να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα θωρακίζουν στον μέγιστο βαθμό τις οικονομίες των χωρών της Ευρώπης.

Είναι τώρα η ώρα λήψης αποφάσεων ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής παραγωγής, του ανοίγματος και σε άλλες αγορές και της μείωσης της εξάρτησης από την αγορά των ΗΠΑ. Κάτι ανάλογο με τις πρωτοβουλίες που ελήφθησαν σε χρόνο-ρεκόρ για την αυτονομία της ευρωπαϊκής άμυνας μετά την απόσυρση της ομπρέλας προστασίας των ΗΠΑ.

Ας παραμερίσουν οι μεγάλες χώρες τις μεταξύ τους κόντρες και συμφέροντα και ας καθίσουν να βρουν συνολικές λύσεις και απαντήσεις από τον υπαρκτό ανά πάσα στιγμή κίνδυνο εμπορικού πολέμου με τον Τραμπ. Η διάσπαση και οι απευθείας διαπραγματεύσεις κάθε χώρας ξεχωριστά με τον Τραμπ είναι αυτό που επιδιώκει και θα είναι ολέθριο λάθος για την πορεία της Ε.Ε. Ο άνθρωπος είναι αδίστακτος αλαζόνας κι είναι πλέον η ώρα να το καταλάβουν και οι συμπαθούντες ηγέτες τύπου Μελόνι, Ορμπαν και λοιπών ακροδεξιών που πίστεψαν ότι αυτοί θα είναι ωφελημένοι ως προνομιακοί συνομιλητές του.