Δημ. Μαρκόπουλος

Αυτό που βλέπει ο κάθε Έλληνας και που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι πως η κυβέρνηση με το ένα ή το άλλο σενάριο δεν μπορεί να αλλάξει τα ποιοτικά και όχι τα ποσοτικά – ημερολογιακά χαρακτηριστικά της.

Και η ποιότητα αυτού που παρακολουθούμε είναι πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «πέφτουν». Πως αυτοκαταστρέφονται. Πως διαλύονται. Ημέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό το λεπτό, tweet το tweet.

Ελάχιστους αφορά το αν ο πάλαι ποτέ παντοδύναμος, πανίσχυρος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει στη θέση του δύο ή τέσσερις ακόμα μήνες. Η ουσία είναι πως έχει ξοδέψει το πολιτικό του κεφάλαιο και πως ποτέ δεν θα μπορεί πλέον ξανά να κουνάει το δάκτυλο στους αντιπάλους του.

Πρώτον διότι με τον κυβερνητικό του εταίρο τα έχει σπάσει και προσκαλεί σε αποστασία τους βουλευτές του και δεύτερον διότι έχει τραυματιστεί το κύρος του από τα όσα έχουν συμβεί με τη Novartis. Από μια σκευωρία όπως όλα δείχνουν που δεν βασίστηκε σε ορθές διαδικαστικές πρακτικές.

Δεύτερον διότι ένας πολιτικός που πολιτεύτηκε με ύμνους στη λαϊκή κυριαρχία, δεν ακούει τον λαό που ξεκάθαρα του λέει πως δεν επιθυμεί κύρωση μιας εθνικά επιζήμιας συμφωνίας όπως είναι αυτή των Πρεσπών. Η παντελής αδιαφορία του για το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα, η άρνηση του να φέρει σε δημοψήφισμα μια εθνική υπόθεση που θα την κουβαλάμε στο μέλλον και οι υπόγειες δεσμεύσεις του σε ξένα κέντρα τα οποία υπηρετεί, έχουν το δικό τους τίμημα. Κι αυτό είναι η πολιτική απαξίωση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησης του.
Τρίτον, η επένδυση στην επικοινωνία και στο δόγμα «βγαίνουμε από τα Μνημόνια» έφερε αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Κι αυτό διότι συνεχίζονται οι πλειστηριασμοί, δεν μειώνονται οι φόροι, δεν υπάρχουν σοβαρές δουλειές. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις επιθέσεις προς την εκκλησία, την κάλυψη της ανομίας του κάθε Ρουβίκωνα, τις αναχρονιστικές πολιτικές στην παιδεία και άλλα είναι που οδηγούν την κυβέρνηση σε φθορά πρωτοφανή.

Σε ένα αποτέλεσμα που όμοιο του δεν θα έχουμε δει.

Γιατί κακά τα ψέματα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν ως πολιτικοί …κομήτες. Ως ένα φαινόμενο ανάδυσης από το πουθενά κι εξαφάνισης προς το …πουθενά.