Υπερεκτιμημένος

η πραγματική πολιτική αξία του Αλέξη Τσίπρα.

Δεν γνωρίζω κανένα πολιτικό πρόσωπο που να μην νοιάζεται για την υστεροφημία του. Για το πώς θα τον θυμούνται όχι μόνο οι γενιές των οποίων έως ένα βαθμό καθόρισε την τύχη αλλά και οι επόμενες.

Κυρίαρχο λοιπόν αφήγημα της σημερινής αριστεράς είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας "καταφερτζής πρωθυπουργός". Πως για όλα τα προβλήματα και αδιέξοδα που δημιουργεί ο ίδιος και η κυβέρνηση του από πίσω βρίσκεται κάτι "μεγάλο" κάτι "στρατηγικό" κάτι που ο μέσος νους δεν μπορεί να διακρίνει. Ένας όμως πολιτικός ηγέτης εκτός από τους τακτικισμούς, οφείλει να διέπεται και από διορατικότητα. Να βλέπει μπροστά.

Κι εδώ είναι ένα σημαντικό ερώτημα:

Με την επιλογή του χρόνου των εθνικών εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας θα κάνει σωστή διάγνωση ή θα πέσει θύμα μιας νέας "αυταπάτης" που θα παρασύρει το κόμμα του τον ΣΥΡΙΖΑ στον πολιτικό όλεθρο; Θα οδηγήσει την εγχώρια αριστερά σε ήρεμα λιμάνια ή με την επιλογή του θα την καταστρέψει;

Κι όλα αυτά τα λέμε διότι έχουν αρχίσει και υπάρχουν ισχυρές αμφιβολίες για μια σειρά επιλογών του πρωθυπουργού.

Για να δούμε λοιπόν με μια ψύχραιμη - ελπίζω- αποτύπωση της πρόσφατης πραγματικότητας το πόσο "στρατηγικός" και "προνοητικός" ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.

Για να εξετάσουμε το κατά πόσο οι περίφημοι "τακτικισμοί" του έπιασαν τόπο:

"Θα το δείτε που θα στριμώξει τους Γερμανούς. Ήλθε η ώρα της αλήθειας για εκείνους που μας εκβιάζουν" κι άλλα τέτοια χαριτωμένα έλεγαν οι συριζαίοι στις αρχές του 2015 υπονοώντας κρυφές συμφωνίες Τσίπρα με Κίνα και Ρωσία. "Δεν μπορεί να αντέξει η Ευρωζώνη την έξοδο μιας χώρας - μέλους της. Θα καταρρεύσουν οι αγορές και το Ευρώ" προετοίμαζαν οι "ινστρούχτορες". Τελικά η μόνη κατάρρευση που υπήρξε ήταν αυτή της Ελλάδος, της αξιοπιστίας μας και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος επί 17 ώρες ικέτευε για έλεος τους Ευρωπαίους ηγέτες.

"Θα το δείτε. Ο Τσίπρας θα φέρει συμφωνία με τέτοιο όνομα για το Σκοπιανό που ο Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να ψηφίσει κι ο ίδιος. Αμερικάνοι και Γερμανοί θα συντρίψουν τον Μητσοτάκη αν δεν το κάνει" έλεγαν γελώντας οι ίδιοι ινστρούχτορες, αραδιάζοντας ως σιγουράκια μια σειρά σλαβικών σύνθετων ονομάτων και παραμυθιάζοντας στα τηλεοπτικά πάνελ το πόπολο πως "η όποια ονομασία θα είναι αμετάφραστη και δεσμευτική για τους γείτονες". Οι ίδιοι προδίκαζαν πως η ΝΔ θα σπάσει σε κομμάτια και σχεδίαζαν έως και τη δημιουργία 'Μακεδονικού κόμματος" για να αλιεύσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Τελικά ο μέγας στρατηλάτης και τακτικιστής Αλέξης Τσίπρας έπεσε κι αυτή τη φορά ο ίδιος στην παγίδα που έστηνε. Όχι μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης στρατηγικά τον κέρδισε, όχι μόνο η ΝΔ δεν διαλύθηκε, αλλά εξαιτίας της προχειρότητας και των λαθών του υπεραισιόδοξου και πάντα πρόχειρου πρωθυπουργού ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαλύθηκε και μόνο η αποστασία βουλευτών του Πάνου Καμμένου διέσωσε τη σημερινή κυβέρνηση - κουρελού.

"Η Ευρώπη θέλει Τσίπρα" ακούμε επίσης τακτικά. Εδώ υπάρχει μια δόση αλήθειας. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να βρουν οι ξένες κυβερνήσεις τόσο κυνικό κι εύκολο στο να ακολουθεί τυφλά τις επιταγές τους πρωθυπουργό. Τόσο πειθήνιο αρχηγό κυβέρνησης. Όμως κι εδώ η ΕΕ έδειξε να έχει ένα φρένο. Δεν χαρίστηκε στα συριζαϊκά τερτίπια και στους προεκλογικούς του διορισμούς μπλοκάροντας την τελευταία δόση του 1 δισ. ευρώ. Αντίστοιχη γκρίνια υπάρχει για την επιλογή στήριξης του Μαδούρο που οδηγεί την Ελλάδα σε παρέκκλιση από τα ευρωπαϊκά πολιτικά ήθη.

"Η Novartis θα διαλύσει τη ΝΔ. Να δείτε που υπάρχουν λογαριασμοί υπουργών και μάρτυρες που έχουν δώσει συγκλονιστικά στοιχεία. Κανένας δεν γλιτώνει". Κι εδώ όμως εξελίσσεται πρωτοφανές φιάσκο. Εδώ κι ενάμιση χρόνο ακούμε πως "οσονούπω" θα σκάσει το όνομα του τάδε ή του δείνα μεγάλου στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντ' αυτών όμως οι υποθέσεις Πετσίτη - Λαυρεντιάδη και ο εναγκαλισμός της κυβέρνησης με τους ηγέτες της διαπλοκής δημιουργεί ρήγματα.

"Η έξοδος από τα Μνημόνια και μια σειρά ελαφρύνσεων στο οικονομικό πεδίο, σε συνδυασμό με την αποτροπή νέας μείωσης των συντάξεων θα δώσουν μεγάλη δημοσκοπική ώθηση στον πρωθυπουργό από το φθινόπωρο και μετά". Όλοι στην Ελλάδα ζούμε. Κι όλοι βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να μένει σε ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά. Οι όποιες αντεπιθέσεις του έχουν αποτύχει παταγωδώς και η συσπείρωση του κόμματος εδώ και μήνες έχει κολλήσει στο 45-50%. Τί άραγε τους κάνει κι ελπίζουν πως η εικόνα αυτή θα ανατραπεί;

Όλα τα παραπάνω αλλά και σειρά άλλων κυβερνητικών επιλογών, δείχνουν πως η εικόνα για τον Έλληνα πρωθυπουργό έχει τεχνητά διογκωθεί. Κανένας δεν παραγνωρίζει το επικοινωνιακό του ταλέντο. Τη δυνατότητα του να κάνει το άσπρο μαύρο. Όμως η πραγματική του αξία, το πραγματικό του "πέρασμα" στην κοινωνία θα φανεί στις επόμενες κάλπες. Έως τότε, όλα είναι απλές θεωρίες και προπαγάνδα.