Δημήτρης Δανίκας

Προσωρινά όλα αυτά. Προσωρινοί ελιγμοί. Και προσωρινοί τακτικισμοί. Προφανώς επειδή μεσολάβησε η Ανγκελα Μέρκελ. Που μονίμως και καταλυτικώς παρεμβαίνει την τελευταία στιγμή διαρκώς. Και καλά κάνει. Προφανώς η μυστική διπλωματία έχει χτυπήσει κόκκινο. Προφανώς η απόσυρση σημαίνει «διαπραγμάτευση». Και προφανώς, μέχρι να καταλήξουμε σ αυτή τη διαπραγμάτευση πρέπει να καθοριστούν μερικά «ζητηματάκια» καυτά και άκρως περιοριστικά

Όπως η ατζέντα. Όπως τι ακριβώς θα περιλαμβάνει η ατζέντα. Όπως ο αριθμός των διαπραγματευτών. Όπως οι άλλες οι τρίτες οι εγγυήτριες συμμαχικές δυνάμεις. Όπως οι απαιτήσεις της κάθε πλευράς. Και όπως, φυσικά, οι κόκκινες γραμμές. Με απλά λόγια, τι ακριβώς θα κουβεντιάσουμε και πάντως όχι, ούτε κατά διάνοια, παραχώρηση σπιθαμής ελληνικού εδάφους

Μέχρι να ολοκληρωθούν αυτές οι μυστικές διπλωματικές επαφές. Με τους Γερμανούς ως μεσολαβητές. Μέχρι τότε ο στόλος των Τούρκων θα εξαρτηθεί προς τα που θα πάει και τι ακριβώς θα κάνει. Αν οι μυστικές επαφές αποβούν θετικές και παραγωγικές τότε ο στόλος του Ερντογάν θα είναι «εξαφανισμένος». Αν όχι τότε θα εμφανιστεί απειλητικά

Με απλά λόγια αυτό το κορυφαίο, το κρίσιμο και το διαχρονικό εμπόδιο με Τουρκία πορεύεται με τις εξής παραμέτρους:

Μάλλον η Συμμαχία του ΝΑΤΟ και οι άλλες δυνάμεις έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου. Για ευνόητους λόγους. Αφού Ελλάδα και Τουρκία στην ίδια συμμαχία. Μια τέτοια, πολεμικού χαρακτήρα, εμπλοκή, μπορεί να είναι για το ΝΑΤΟ καταστροφική

Μάλλον η Συμμαχία ακούει και από τα δύο αυτιά. Και Ελληνικά και Τούρκικα. Μάλλον η συμμαχία δεν συμφωνεί ούτε με τη μία ούτε με την άλλη πλευρά. Με την λογική «ουδείς αναμάρτητος». Με την λογική «ούτε μαύρο ούτε άσπρο». Όλα γκρι

Μάλλον η Συμμαχία απαιτεί και από τις δύο πλευρές να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μάλλον η Συμμαχία επιχειρεί να περιοριστούν οι μαξιμαλισμοί και των δύο πλευρών. Και μάλλον η Συμμαχία έχει καταλήξει στη λογική «λίγο» απ εδώ και «λίγο» από εκεί.

Μάλλον η διαιτησία της Συμμαχίας θα είναι εγγυητική και μάλλον το αποτέλεσμα θα είναι αναθεωρητικό σχετικά με την συνθήκη της Λωζάνης στις 23 Ιουλίου του 1923

Δύο τα αγκάθια που πρέπει να ξηλώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το πρώτο έχει να κάνει με την διάχυτη και θεμελιωμένη εντύπωση της κοινωνίας που λίγο ως πολύ το Αιγαίο θεωρείται αποκλειστική ιδιοκτησία ελληνική. Το δεύτερο έχει να κάνει με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ηδη οι ταχαριστεροί του Αλέξη Τσίπρα έχουν αρχίσει να βγάζουν φαλτσέτες. Ηδη έχουν βάλει στο τραπέζι μερικά χαρτιά διαπραγματεύσεων με την εξωφρενική λογική που περίπου λέει «εδώ μας ζητάτε να βάλουμε πλάτη τη στιγμή που εσείς μας πάτε στο ειδικό δικαστήριο»

Μεθερμηνευόμενο όλο αυτό, στην ίδια ζυγαριά, από τη μια μεριά ο Παπαγγελόπουλος και από την άλλη το Αιγαίο και ο ψευτοσουλτάνος. Μπας και είναι ανέκδοτο; Όχι είναι γεγονός. Αν είναι δυνατόν

Και για να τελειώνω. Αυτό που σήμερα μοιάζει να είναι εφιαλτικό, Αύριο μπορεί να καταλήξει ωφέλιμο και ευεργετικό. Αν δηλαδή ο Κυριάκος καταφέρει με τις λιγότερες απώλειες να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο που λέγεται Τουρκία με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Όπως έλεγε και ο Διονύσιος Σολωμός «Εθνικό είναι μόνο το αληθινό». Όμως τι ακριβώς είναι αληθινό για σένα και τι για μένα;