Δημήτρης Δανίκας

Ενα λοιπόν. Ο αριθμός 17 παιδιών ανά τάξη η τμήμα είναι αποτέλεσμα αθροίσματος σχολείων από τις μεγάλες πόλεις και από ακριτικές περιοχές. Με απλά λόγια το «17» είναι αποτέλεσμα αλχημείας

Δύο λοιπόν. Από τον περασμένο Μάρτιο που άρχισε η καραντίνα μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάνω από έξι μήνες. Επομένως οι αρμόδιες αρχές του Υπουργείου Παιδείας σε συνεργασία με φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και με όργανα των καθηγητών έπρεπε να είχαν λάβει τα μέτρα τους. Τουτέστιν περισσότερες αίθουσες

Τρία λοιπόν. Με δεδομένο των αριθμό των (σημερινών) αιθουσών και του αυξημένου αριθμού των μαθητών, όλων των βαθμίδων, τα σχολεία μπορεί να αποδειχθούν οι πιο φιλικοί χώροι του Covid 19

Τέσσερα λοιπόν. Το σενάριο είναι εφιαλτικό. Η μετάδοση μπορεί να λάβει διαστάσεις τρομερές. Μέσα σ αυτές τις κλειστές αίθουσες ανάμεσα σε τόσα παιδιά. Στη συνέχεια τα παιδιά θα μεταφέρουν τον θανάσιμο ιό στους γονείς, οι γονείς στους παππούδες και τις γιαγιάδες και πάει λέγοντας

Πέντε λοιπόν. Κοντά σε όλα αυτά είναι επίσης ανεξήγητο και εντελώς ακατανόητο το γεγονός μιας καθυστέρησης τόσο διαχρονικής όσο και εντελώς δυσλειτουργικής. Δηλαδή το Υπουργείο δεν έχει προχωρήσει στην πρόσληψη περισσότερων δασκάλων και καθηγητών. Φυσικά υπάρχει πάντα η εναλλακτική και πάγια λύση (όλων των κυβερνήσεων) των ωρομίσθιων δασκάλων και καθηγητών. Και φυσικά όπως πάντα όλα γίνονται την τελευταία στιγμή

Εξι λοιπόν. Με απλά λόγια. Πέρα από τους κανόνες υγιεινής που εξαγγέλθηκαν χθες. Ούτε περισσότερες αίθουσες. Ούτε περισσότεροι δάσκαλοι και καθηγητές. Ούτε λιγότεροι, ανά τάξη και τμήμα, μαθητές

Και για να τελειώνω. Επανέρχομαι σε παραδείγματα ευρωπαικά. Και μάλιστα Γερμανίας, Δανίας, Φιλανδίας, Γαλλίας και άλλων χωρών, πλην Αγγλίας. Ολων αυτών των κρατών που το οικονομικό τους σύστημα είναι καπιταλιστικό και φυσικά ανώτερο από το δικό μας το μη παραγωγικό

Αφού μέχρι στιγμής η ρητορική του Υπουργείου εξαντλείται στην Ιδιωτική παιδεία. Αφού ο εκσυγχρονισμός και οι μεταρρυθμίσεις περνάνε μέσα απ αυτή την ιδιωτική παιδεία.

Πως λοιπόν εξηγείται το γεγονός πως η Γερμανία της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής οικονομίας διαθέτει, υποστηρίζει και ενισχύει την δημόσια και πραγματικά δωρεάν Παιδεία;

Πως εξηγείται πως σ αυτές τις χώρες με παρόμοια οικονομία, η έννοια της ιδιωτικής παιδείας παραπέμπει σε χαμηλότερες ποιοτικές βαθμίδες;

Και πως εξηγείται η «αριστερόστροφη» Ελλάδα να καταλήγει στις χειρότερες εκπαιδευτικές επιδόσεις; Πως;

Με απλά λόγια. Η επίκληση της Ιδιωτικής Παιδείας είναι δημόσια ομολογία ανικανότητας του Ελληνικού κράτους να δημιουργήσει εκείνες τις προυποθέσεις, με τις απαραίτητες και σύγχρονες εκσυγχρονιστικές, ευρωπαικές τομές και μεταρρυθμίσεις, ώστε η Παιδεία να προσφέρεται αληθινά δωρεάν και ταυτοχρόνως από τα σχολεία να αποφοιτούν παιδιά με γνώση, με κριτήρια και με προσωπικότητα

Όπως λένε και στο χωριό μου «με (ιδιωτικές) πορδές δεν βάφονται κόκκινα αβγά»