Όταν το κτήνος σφαδάζει

Θυμίζω εν τάχει. Τον Αύγουστο του 1664 ο αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α΄ υπογράφει εικοσαετή συμφωνία ειρήνης με τον μεγάλο βεζύρη Αχμέτ Πασά. Κι όμως αυτή η συμφωνία καταλήγει κουρελόχαρτο. Επειδή το 1682 δεν ανανεώνεται. Τότε ο Λεοπόλδος συμμαχεί με Βαυαρία εναντίον Γαλλίας αλλά και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο μεταξύ οι Οθωμανοί εξαπλώνονται. Εχουν καταφθάσει στην Πολωνική Ουκρανία και ορμάνε εναντίον Βελιγραδίου

Η Ευρώπη «τεμαχισμένη» και σχεδόν κατεστραμμένη από τον τριακονταετή πόλεμο και τον αποδεκατισμό από την λεγόμενη «πανώλη της Βιέννης». Οι Οθωμανοί συγκεντρώνονται πολιορκούν και παραλίγο να αρπάξουν την Βιέννη. Τι θυμίζουν όλα αυτά;

Πρώτο, τις γνωστές παθογένειες των χωρών της Ευρώπης. Όπως ανομοιογένεια. Όπως γραφειοκρατία. Όπως αγκυλώσεις. Όπως αντικρουόμενα συμφέροντα.

Δεύτερο η «πανώλη της Βιέννης» δηλαδή (τώρα) Κορωνοιός

Τρίτο όπως τότε η επέλαση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έτσι τώρα η νεκρανάσταση της Αυτοκρατορίας από τον Ερντογάν και την παρέα του

Εν ολίγοις, και μετά από πολλά χρόνια, οι σημερινοί μας σύμμαχοι, είχαν παραδώσει ωε λεία στους Οθωμανούς μουσουλμάνους μεγάλο μέρος των Βαλκανικών περιοχών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Μάλιστα ο Κλέμενς φον Μέτερνιχ (1773-1859) Αυστριακός διπλωμάτης και υπουργός Εξωτερικών, παρά την παραλίγο άλωση της Βιέννης από τους Τούρκους, προτιμούσε, με το δόγμα του, να χρησιμοποιεί τους Οθωμανούς ως χωροφύλακες της περιοχής, παρά να σπεύσει προς βοήθεια των Χριστιανών

Φοβούμενος την μεταλαμπάδευση των ιδεών της Γαλλικής επανάστασης και τις συνακόλουθες αλλαγές στο κοινωνικό στάτους, είχε ταχθεί εναντίον των Ελλήνων επαναστατών και στήριζε με χέρια και πόδια τους Σουλτάνους μουσουλμάνους της Μεγάλης Πύλης. Απίστευτο

Μη ξεχνάτε πως όλες αυτές οι συμμαχικές δυνάμεις λαμβάνουν ως βασικό κριτήριο τα συμφέροντά τους. Μη ξεχνάτε πως με τα 10 δισεκατομμύρια (περίπου) που θα πληρώσουμε για τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, εξασφαλίσαμε την έμπρακτη, προς το παρόν, συμμαχία των Γάλλων. Μην ξεχνάτε τον επαμφοτερίζοντα ρόλο της Γερμανίας. Και μην ξεχνάτε την στρατηγική και γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας

Με απλά λόγια. Όταν το «κτήνος» σφαδάζει, τότε γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο. Η συσσώρευση τόσων πολεμικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η συμμετοχή της Γαλλίας. Και μια πιθανή συμμετοχή σ αυτή την περιοχή και άλλων δυνάμεων, μπορεί να καταλήξει σε μια θηριώδη πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Με απρόβλεπτες συνέπειες

Μη ξεχνάτε ότι το ΝΑΤΟ πάσχει από εσωστρέφεια. Μη ξεχνάτε πως οι ΗΠΑ βρίσκονται εγκλωβισμένες σε μια πρωτοφανή εσωτερική κρίση, λόγω Don Trump και επικείμενων προεδρικών εκλογών. Και μην ξεχνάτε πως εδώ που φτάσαμε, η Τουρκία, είναι δύσκολο, να μην πω αδύνατον, να κάνει το πρώτο βήμα προς τα πίσω, γιατί κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί «εθνική ταπείνωση». Ο Ερντογάν παίζει τα ρέστα του

Φοβούμαι πως αν και εξωτερικά τα πράγματα, λόγω ευρωπαικών ευαισθησιών και ελληνικών διπλωματικών κινήσεων, φαίνονται κάπως καλύτερα, στην πραγματικότητα μπορεί να αποδειχθούν χειρότερα και μη αναστρέψιμα. Μακάρι να διαψευσθώ. Το «κτήνος» όταν σφαδάζει, λόγω οικονομικής κρίσης, μπορεί να αποδειχθεί ακόμα πιο επικίνδυνο και πιο αποφασιστικό!