Δημήτρης Δανίκας

Μα αγαπητοί μας σύμμαχοι αν με τα προκλητικά καμώματα του Ταγίπ Ερντογάν έχετε βγει από τα ρούχα σας. Αν πραγματικά διαφωνείτε. Καθέτως και οριζοντίως. Τότε ένα πράγμα έχετε να κάνετε. Και το ξέρετε πολύ καλά. Το έχετε κάνει στο παρελθόν. Και σ αυτό είστε ανυπέρβλητοι, μοναδικοί και πρωταθλητές όλων των εποχών

Δηλαδή ο πλανητάρχης Don Trump με μαλλιά κιτρινωπής αποχρώσεως να σηκώσει το τηλέφωνό του να αρχίσει τα «γαλλικά» του και περίπου, όπως εκείνος καλύτερα γνωρίζει, να ρίξει τα μπινελίκια του με την πασίγνωστη νεοελληνική επωδό «Ταγίπ αι σιχτίρ απ εδώ». Κάτσε στα αβγά σου γιατί θα τηγανίσω τα αχαμνά σου και θα στα δώσω τα φας!

Υπερβολές; Καθόλου. Κάπως έτσι εκφράζονται στην Αμερική. Πρωταθλητές εις την «γαλλική». Όταν θέλουν είναι αποφασιστικοί, ασυγκράτητοι, ωμοί και κυνικοί!

Με απλά λόγια, όταν η Ουάσιγκτον θέλει, η Τουρκία και κάθε Τουρκία «εξαφανίζεται» από το Αιγαίο. Ψέματα; Επομένως όλες αυτές οι ανακοινώσεις και οι βαρυσήμαντες, τάχα μου φιλελληνικές τοποθετήσεις σ ένα πράγμα αποσκοπούν. Ιδιαιτέρως τώρα, μερικές εβδομάδες πριν από την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση για τον προεδρικό θώκο. Αποσκοπούν και απευθύνονται προς εσωτερική κατανάλωση με αποδέκτες τα μέλη της ελληνοαμερικανικής ομογένειας. Παιδιά είμαστε μαζί σας. Αλλά τι να κάνουμε. Ο Τούρκος ψευτοσουλτάνος έχει τρελαθεί. Γι αυτό συνιστώ ψυχραιμία. Γι αυτό μόνο μία η λύση. Να καθίσετε γύρω από ένα τραπέζι και να τα βρείτε

Μα τι να βρούμε; Και μάλιστα τώρα υπό την απειλή των όπλων; Να ταπεινωθούμε; Να υποκλιθούμε; Να εκχωρήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα; Τι ακριβώς να συζητήσουμε; Τα πάντα; Ε όχι κι έτσι

Προσέξτε πως έχουν εξελιχθεί τελευταία τα δεδομένα. Γιατί διαρκώς η Τουρκία ανοίγει μέτωπα; Από Συρία μέχρι το Ναγκόρνο Καραμπάχ; Γιατί ουδείς μεγάλος δεν τις έχει κόψει τα ποδάρια; Γιατί έχει αναδειχθεί σε μεγάλη περιφερειακή υπερδύναμη; Γιατί αυτές οι «αποστάσεις» των συμμάχων ενθαρρύνουν τις ορέξεις του ψευτοσουλτάνου; Αραγε όλα αυτά γίνονται ερήμην Ουάσιγκτον και Βερολίνου;

Δηλαδή είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε, ακόμα και ο αφελέστερος πολίτης, να πιστέψει πως η Τουρκία επιχειρεί από μόνη της; Χωρίς την διακριτική, υπόγεια, ενθάρρυνση άλλων δυνάμεων; Ιδιαιτέρως των ΗΠΑ;

Και είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς πως αυτή η διαρκώς αυξανόμενη προκλητικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο, συμβαίνει κόντρα στις επιθυμίες και τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον;

Και ποιος μπορεί να πιστέψει το τρέχον και άκρως διαδεδομένο «παραμύθι» που πάει κάπως έτσι. Ο Don Trump είναι με τον Ερντογάν. Αλλά το State Department είναι με την Ελλάδα. Και επομένως εξαιτίας αυτής της «διχογνωμίας» ο Ερντογάν πορεύεται ιμπεριαλιστικά να οργώσει το Αιγαίο, ενώ την ίδια στιγμή το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών είναι αναγκασμένο απλώς να εκδίδει ανακοινώσεις και μόνο λεκτικά να συντάσσεται με την Ελλάδα

Δηλαδή ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, που προσφάτως επισκέφθηκε την Ελλάδα, λόγω Σούδας, ακολουθεί φιλελληνική πολιτική, κόντρα στο αφεντικό του Ντόναλντ Τραμπ. Παραμύθια της Χαλιμάς

Φυσικά στις ΗΠΑ λειτουργούν διάφορα κέντρα εξουσίας. Φυσικά μερικές φορές αυτή η κόντρα καταλήγει σε μικρούς εμφυλίους, εσωτερικούς, «πολέμους». Όμως όταν πρόκειται για μείζονα ζητήματα στρατηγικής πολιτικής σημασίας, τότε όλες οι διαφωνίες παραμερίζονται και τότε χαράσσεται και ακολουθείται κεντρική γραμμή. Στοιχειώδες

Και για να καταλήξω. Το ζήτημα πιθανού θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο δεν έχει να κάνει με τον Κυριάκο και τον ψευτοσουλτάνο. Κυρίως έχει να κάνει με τους συμμάχους, το ΝΑΤΟ, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον. Αν όλοι αυτοί, με τα συμφέροντά τους, δεν επιθυμούν πολεμική εμπλοκή τότε θερμό επεισόδιο δεν θα γίνει

Αν όμως θα εξακολουθήσουν να παριστάνουν τους διαιτητές, πάντα εξ αποστάσεως, τότε θερμό επεισόδιο θέλουν. Το Αιγαίο και η Ελληνο-τουρκική διένεξη αφορά στο σύνολο των μεγάλων συμμάχων. Πάει τέλειωσε. Μπορεί εμείς οι Ελληνες να παριστάνουμε, εξ ανάγκης, τα κορόιδα. Όμως δεν είμαστε. Όλα τα άλλα είναι τροφή για χαιβάνια και πρόβατα. Μπεεεεεε!