Δημήτρης Δανίκας

Ολοι αυτοί. Οι μεγάλες πρωτεύουσες. Ρίξτε μια ματιά και θα μείνετε με ανοικτό το στόμα. Ξεχύθηκαν στους δρόμους. Στριμώχτηκαν. Να αγοράσουν. Να καταναλώσουν. Να τα δώσουν όλα. Τι ήταν αυτό; Ντελίριο; Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας; Το τέλος του κόσμου; Μαζικός αυτοχειριασμός; Κοινωνικός εκτροχιασμός;

Εικόνες από ιστορία καταστροφικής μελλοντολογίας. Παντού. Και στο Λονδίνο. Και στην Ρώμη. Και στο Παρίσι. Και στην Ισπανία. Αφού πρώτα «ξεδίψασαν». Αφού πρώτα και τις καρφίτσες από τα ράφια «σήκωσαν». Αφού πρώτα στα εμπορικά κέντρα εξαντλήθηκαν. Στη συνέχεια όπου φύγει φύγει. Πήραν τα όρη και τα βουνά. Απίστευτο. Μπροστά σ αυτές τις εικόνες, σ αυτά τα στιγμιότυπα Αποκάλυψης και παράνοιας βιβλικών διαστάσεων, ταινίες όπως «Ο πόλεμος των κόσμων» και «Αποκάλυψη τώρα» μοιάζουν σαν παιδικά παραμύθια

Η Σουηδία της θρυλικής, της μνημειώδους, της υποδειγματικής, της ονειρικής ταξικής συνύπαρξης, φαντάζει σαν πεδίο πολέμου. Τα απομεινάρια ενός ένδοξου παρελθόντος. Η αναισθησία της εξουσίας. Η αναισθησία της αγέλης. Η αναισθησία της παρακμής.

Κι εκείνος ο Μπόρις Τζόνσον. Ο πρωθυπουργός. The Prime Minister. Ούτε για κλητήρας ικανός. Να περάσει το παλτό σου στο απέναντι πεζοδρόμιο. Το μυαλό του «εμφυτευμένο» σε εκείνο το κιτρινοκόκκινο τσουλούφι του. Ανεμομαζώματα και ανεμοσκορπίσματα. Τη μια μέρα ανοίγει την άλλη το κλείνει. Και ακόμα να τον πάρουν τα σκάγια με σάπια ζαρζαβατικά και κλούβια αβγά. Ακόμα να ξεχυθούν να τον αποκαθηλώσουν

Μου έλεγαν, από Λονδίνο, πως τα ράφια στις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ είναι άδεια. Τα τρόφιμα εξαφανισμένα. Μου έλεγαν ακόμα πως το 70% των τροφίμων σ αυτό το απομεινάρι Βρετανικής αυτοκρατορίας, είναι εισαγόμενο. Κυρίως από Γαλλία. Ανατριχιαστικό. Η Αγγλία εντελώς εξαρτημένη. Τα έχουν όλα και δεν έχουν τίποτα. Ούτε να φάνε. Ούτε γάλα για τα παιδιά τους. Σε λίγο ο κοκκινοτρίχης θα εκδώσει δελτία που πάνω τους θα είναι ζωγραφισμένη η Ελισάβετ. Το στέμμα ηλικίας 94 ετών. The Crown. Και ακόμα πορεύεται. Και ακόμα τον θρόνο παριστάνει

Το καλύτερο, το πιο ξεκαρδιστικό δίδυμο αγγλικής κωμωδίας. Από εδώ ο κιτρινοκκοκινοτρίχης. Από την άλλη το εκμαγείο μιας ζωντανής μούμιας. Θεέ μου τι παρακμή είναι αυτή. Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του Σαίξπηρ και του Δαρβίνου.

Όλα αναμενόμενα. Όλα προαναγγελθέντα. Η φυσική πορεία των πραγμάτων. Από την αλαζονεία στην ελεύθερη πτώση. Από το πλιάτσικο στην εσχατιά. Από την ανεξέλεγκτη καταναλωτική μανία στο τίποτα. Από το ένδοξο παρελθόν στο απόλυτο κενό. Ανθρωποι εγκλωβισμένοι στις αυταπάτες τους. Πλάσματα χωρίς κουκούτσι ορθολογισμού και στοιχειώδους λογικής. Προνομιούχοι της αλλοφροσύνης. Υπερόπτες της πεντάρας.

Ο Covid η αφορμή. Η πανδημία η ανατροπή. Αυτή η Ευρώπη. Αυτή η Αγγλία. Αυτή η μανία. Η μεγάλη ντροπή!