Δημήτρης Δανίκας

Να απαντήσω επί της ουσίας; Περιττό. Και φαιδρό. Ομως θα το κάνω. Για να τον αποκαλύψω:

Ενα, λοιπόν. Είναι διχαστικός. Αφού οι καλοί με τον Κολοκοτρώνη και οι κακοί με τη Νέα Δημοκρατία. Αφού καλοί είναι οι ταχαριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ και κακοί όλοι οι άλλοι, πρωτίστως της κυβερνητικής παράταξης. Και αφού εκείνοι που εξακολουθούν να κρατάνε τα λάβαρα της Επανάστασης και διατηρούν τις παραδόσεις του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα είναι ο Παύλος Πολάκης και οι συνοδοιπόροι του. Ενώ οι άλλοι, κυρίως της Νέας Δημοκρατίας, είναι προσκυνημένοι και προδότες. Τα φαντάσματα του Τσολάκογλου και του δωσιλογισμού.

Δύο, λοιπόν. Είναι για την παράταξή του καταστροφικός. Αφού χαρίζει στον Κυριάκο όλους τους ψηφοφόρους, αλλά και τους απογοητευμένους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ που στις τελευταίες εκλογές μετακινήθηκαν στην παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Και τους χαρίζει επειδή με το διχαστικό του παραλήρημα είναι σαν να τους λέει ότι κι εκείνοι στηρίζουν το κόμμα των προσκυνημένων, των προδοτών και των δωσίλογων. Περίπου κι αυτοί ηθικοί αυτουργοί του δωσιλογισμού.

Τρία, λοιπόν. Είναι ή παριστάνει τον ανιστόρητο. Αφού ο δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ» στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι και του ιταλικού φασισμού. Αφού ο Νίκος Ζαχαριάδης, αρχηγός του ΚΚΕ, από τις φυλακές προέτρεψε τους Ελληνες κομμουνιστές να στρατευτούν υπέρ πατρίδας και ελευθερίας. Υπό την ηγεσία του δικτάτορα Μεταξά. Και αφού στη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 οι διαφορές ανάμεσα σε προσκυνημένους και επαναστάτες, καλούς και κακούς, ήταν δυσδιάκριτες.

Τέσσερα, λοιπόν. Είναι συκοφάντης του Βελουχιώτη. Φανταστείτε επί των «θιαμβευτικών» ημερών του ΣΥΡΙΖΑ να ζούσε ο Αρης. Ανεξαρτήτως του αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με την επίκληση αυτού του ονόματος. Φανταστείτε τον Βελουχιώτη να ταυτίζεται με την κυβερνητική πολιτική του Αλέξη Τσίπρα. Δηλαδή να υπογράφει το τρίτο και το πιο σκληρό, αφόρητο μνημόνιο.

Φανταστείτε τον Βελουχιώτη να παραδίδει στους ξένους δανειστές, δηλαδή τους ιμπεριαλιστές, τα ασημικά της δημόσιας περιουσίας. Φανταστείτε ακόμα να προσπαθεί να πείσει με την πολιτική του ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση των δανειστών μας και κυρίως του Βερολίνου είναι μονόδρομος. Φανταστείτε τον να φιλοξενείται στα ενδότερα του Λευκού Οίκου με οικοδεσπότη τον ακροδεξιό Ντόναλντ Τραμπ. Φανταστείτε αυτόν τον αντάρτη να φορολογεί αγρίως μισθωτούς και μικρομεσαίους. Και φανταστείτε τον με τροπολογίες να απενοχοποιεί στελέχη τραπεζών για δάνεια που εκχώρησαν και έτσι τον δημόσιο κορβανά βύθισαν.

Πέντε, λοιπόν. Είναι προπαγανδιστής σε στυλ γκεμπελικό. Πες, πες, στο τέλος κάτι θα μείνει. Γιατί αυθαίρετη και εντελώς μεταφυσική και βολική η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με Βελουχιώτη και Κολοκοτρώνη. Γιατί έτσι, με την επίκληση αυτών των ονομάτων, επιχειρείται το ξέπλυμα της κυβερνητικής και αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί Βελουχιώτης και Κολοκοτρώνης, οι γομολάστιχες του Πολάκη.

Γιατί είναι ακόμα και στα μωρά γνωστό το γεγονός της κομματικής ανταρσίας του Βελουχιώτη. Που διαφώνησε με τις συμφωνίες της κομμουνιστικής ηγεσίας και μόνος του, με ελάχιστους συντρόφους του, συνέχισε το δικό του απελπισμένο Αντάρτικο. Οπως επίσης είναι γνωστή η διαγραφή του από το κόμμα του, γεγονός που του στοίχισε την απομόνωσή του και στο τέλος την αυτοκτονική του εξόντωση. Η σχέση του Πολάκη και του ΣΥΡΙΖΑ με τον Βελουχιώτη παραπέμπει στο λαϊκό απόφθεγμα «σηκώθηκαν τ’ αγγούρια να πηδήξουν τον μανάβη».

Τι να σου πω, Παυλάρα, κάνε κράτει. Οχι μόνο τρίζουν τα κόκαλα του Γέρου του Μοριά και του Αρη, αλλά όπως το πας, στο τέλος θα εκτιναχθούν από τους τάφους τους και θα σου ’ρθουν στο κεφάλι. Θα το ’χεις ακούσει: εκεί που οι κλέφτες κρεμούσαν τ’ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια!