Δημήτρης Δανίκας

Χωρίς προκαταλήψεις. Χωρίς προπαγανδιστικές μπαγαποντιές.  Χωρίς κομματικές προτιμήσεις.  Εντελώς αντικειμενικά. Αν και δεν είμαι ούτε  εργατολόγος, ούτε ειδικός. 


Ποια η πρωταρχική  αιτία, ο βασικός λόγος αυτών των αλλαγών; Το «ταξικό μίσος» της κυβέρνησης προς τους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας; Το «δάχτυλο» και οι απαιτήσεις της σκληρής, της μεγάλης εργοδοσίας; Το ξεκαθάρισμα «ταξικών» λογαριασμών;


Κατά τη γνώμη μου τίποτε απ όλα αυτά. Αν μάλιστα υπολογίσει κανείς το τεράστιο αριθμητικό μέγεθος  και τον όγκο των εργαζόμενων, των ανέργων και εν γένει των «τρομοκρατημένων» που τραμπαλίζονται μετά φθοράς και αφθαρσίας. Και αν πράγματι  με τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου θα σαρωθούν  όλες, μα όλες οι προστατευτικές  «ασπίδες» των εργαζομένων και έτσι η εργοδοσία θα στήσει τρικούβερτο γλέντι, ε τότε η σημερινή κυβέρνηση συντόμως θα εισπράξει μια τόση μεγάλη φθορά που σαν κι αυτή ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Με απλά λόγια ο Κυριάκος με τα ίδια του τα χέρια βγάζει τα μάτια του. Οι επερχόμενες εκλογές το δικό του Βατερλό 


Κι όμως δεν είναι έτσι ακριβώς. Η βασική αιτία συγκρότησης και ψήφισης ενός τέτοιου νομοσχεδίου ακούει στο όνομα «κρατικοδίαιτος καπιταλισμός», όπως και «Ελλάδα στα όρια του τρίτου κόσμου». Δηλαδή αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου παραγωγικού, παρασιτικού μοντέλου. Μια χώρα άνευ υποδομών. Μια χώρα με αποσαθρωμένο τον παραγωγικό της ιστό. Μια χώρα εντελώς καταχρεωμένη που διαρκώς αλληθωρίζει προς την Ευρώπη. Μια χώρα με τεράστιο όγκο ανειδίκευτων εργατικών χεριών. Μια χώρα με καθυστερημένες υποδομές τόσο στην αγροτική της οικονομία, όσο και στον συγχρονισμό της με τα επιτεύγματα της  τεχνολογίας


Μια χώρα όπου βασιλεύουν το μεταπρατικό κεφάλαιο, οι διογκωμένες υπηρεσίες,  ο παρασιτισμός, η ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή, η εσωστρέφεια, η διαπλοκή, η απάτη, τα θαλασσοδάνεια και η υποκρισία. Αν και στα χαρτιά είμαστε μέλη της ΟΝΕ, στην πραγματικότητα λίγο απέχουμε από το «σοκ και το δέος» που έχουν υποστεί πολλές βαλκανικές χώρες


Ας πούμε το παράδειγμα της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας. Κουραφέξαλα. Ένα σκασμό λεφτά καταλήγουν στα ιδιαίτερα και στα φροντιστήρια. Το ίδιο και με την δωρεάν Υγεία. Σε ποια χώρα της Ευρώπης ο πρωτοδιοριζόμενος γιατρός λαμβάνει μηνιαίως μόλις χίλια ευρώ και κάτι ψιλά; Πουθενά. Γι αυτό εκατοντάδες «γιατρουδάκια» είχαν και έχουν  πάρει των ομματιών τους και όπου φύγει φύγει. Κι εγώ στη θέση τους το ίδιο θα έκανα. Ηρωες όσοι έμειναν στο ελληνικό πόστο τους! 


Η Ελλάδα με τους χαμηλότερους μισθούς. Με τους πιο σκληρά εργαζόμενους, πάνω από το μέσο ευρωπαικό όρο. Η Ελλάδα με αδιευκρίνιστο όγκο πολιτών που ζουν παρασιτικά. Η Ελλάδα με το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο. Φανταστείτε, ακόμα και ο «εθνάρχης»  Κωνσταντίνος Καραμανλής εκείνη την εποχή αναγκάστηκε να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, λέγοντας  περίπου σε κάποιους μεγαλόσχημους του κεφαλαίου «αμάν πιά με τα δάνεια, αρχίστε να βγάζετε λεφτά με τη δική σας δουλειά»


Και για να τελειώνω. Βασικός προορισμός αυτού του νομοσχεδίου είναι η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων. Αφού χωρίς υποδομές. Αφού η παραγωγική της οικονομία έχει το μαύρο χάλι, το μόνο που έχει να πουλήσει είναι το φτηνό εργατικό της δυναμικό. Ελάτε παιδιά, ούτε απεργίες, ούτε συνδικαλισμός. Εδώ δεν είναι Γαλλία, Ιταλία, Δανία, Σουηδία, Φιλανδία.  Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι Ευρώπη!