Δημήτρης Δανίκας

Ένα λοιπόν. Οι κοινωνικές δυνάμεις χωρισμένες στα δύο. Από εδώ η πλειοψηφία του εξήντα τοις εκατό, από την άλλη μια πανίσχυρη, «τσιμεντένια» παρουσία του σαράντα τοις εκατό. Οι εμβολιασμένοι της πλειοψηφίας και οι ανεμβολίαστοι της ισχυρής μειοψηφίας

Δύο λοιπόν. Η αιτία μία. Τα κρούσματα. Η ιλιγγιώδης και σχεδόν ανεξέλεγκτη αύξηση κρουσμάτων και ανάλογων περιστατικών. Ταυτόχρονα ο επίσης αυξανόμενος ρυθμός θανάτων μαζί με το τρίξιμο, το «βογγητό» των Μονάδων Εντατικής θεραπείας

Τρία λοιπόν. Η φημολογία. Περί μέτρων. Ισως και τοπικών Lockdown. Ισως και ο περιορισμός των κέντρων ψυχαγωγίας. Ισως και προσωρινό λουκέτο στην εστίαση και στα café. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά και πιθανά

Τέσσερα λοιπόν. Το μέλλον άγνωστο και μάλλον εφιαλτικό. Με άλλα λόγια η γνωστή επωδός. Οπου βρεθείς την ίδια αγωνία θα ακούσεις διατυπωμένη ως εξής «φαντάσου τι πρόκειται να μας συμβεί μέσα στο καταχείμωνο». Δηλαδή πόσα κρούσματα ημερησίως; Δέκα, είκοσι χιλιάδες;

Πέντε λοιπόν. Όλα αυτά και πολλά άλλα μαζί, όπως η καλπάζουσα ακρίβεια, συγκροτούν τις πιο ευνοικές συνθήκες αντιπαράθεσης των δύο κοινωνικών ομάδων

Εξι λοιπόν. Οι εμβολιασμένοι-και με το δίκιο τους-σε κατάσταση μεταξύ θυμού και οργής εναντίον ανεμβολίαστων. Δηλαδή τι; Το «μάρμαρο» θα το πληρώσουμε εμείς; Τότε προς τι όλη αυτή η φασαρία υπέρ εμβολιασμού; Για να κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή; Και γιατί η κυβέρνηση δεν αποφασίζει, επιτέλους, να καταφύγει στην οριστική και δια ροπάλου επιβολή της «υποχρεωτικότητας»;

Εφτά λοιπόν. Οι ανεμβολίαστοι, κυρίως οι φανατικοί, πνέουν μένεα τόσο εναντίον της κυβέρνησης όσο και εναντίον των εξοργισμένων εμβολιασμένων

Οκτώ λοιπόν. Αυτή η αντιπαράθεση που όσο ο αριθμός των καθημερινών κρουσμάτων θα εκτοξεύεται αχαλίνωτα και ανεξέλεγκτα, παίρνει σβάρνα την κυβέρνηση. Η οποία με την πάροδο του χρόνου και με δεδομένη την αναποφασιστικότητά της να πάρει ριζικά μέτρα, θα χάνει και από τους μεν και από τους «δεν»

Εννέα λοιπόν. Οι εμβολιασμένοι την κατηγορούν ότι για λόγους ψηφοθηρίας-να μην ενοχλήσει και να μην απωλέσει οπαδούς από την ομάδα των αρνητών- τραμπαλίζεται και αιωρείται στο κενό. Ούτε απ εδώ μα ούτε από εκεί. Στο κενό

Δέκα λοιπόν. Και τέλος το σενάριο που κυκλοφορεί, σε πολλά «σημεία» από καχύποπτους είναι το εξής. Ο, τι δηλαδή η κυβέρνηση σκοπίμως δεν λαμβάνει ριζικά μέτρα. Σκοπίμως απλώς εκφράζει την ανησυχία της. Και σκοπίμως θα λάβει κάποια ήπια μέτρα, χωρίς να θίξει τα ατομικά δικαιώματα των αρνητών. Γιατί;

Επειδή κάπως έτσι είτε με τον εμβολιασμό είτε με τα εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα που θα προκύψουν στο άμεσο μέλλον, θα επέλθει μαζική ανοσία. Κάπως έτσι θα ορθωθεί τείχος και φραγμός σ αυτόν τον θανάσιμο εχθρό. Και επειδή προς Ανοιξη και καλοκαίρι, όπως οι επιστήμονες ισχυρίζονται, οι δυνάμεις του ιού θα φθίνουν με αποτέλεσμα του χρόνου το φθινόπωρο ο Covid-19 να μετεξελιχθεί σε κάτι αντίστοιχο με τους ιούς της γρίπης

Και κοντά σε όλα αυτά η γκρίνια των κομμάτων της αντιπολίτευσης που ναι μεν υπέρ εμβολιασμού, αλλά πρέπει ταυτοχρόνως να γίνουν αυτά και αυτά. Που πάει να πει ότι Covid-19 και εμβολιασμός έχουν μετατραπεί σε «εργαλεία» κομματικών αντιπαραθέσεων προς άγρα πελατών

Κι όμως η κοινή απλή λογική λέει το εξής: εμβολιασμός και μόνο εμβολιασμός. Φυσικά υποχρεωτικός. Ακούει κανείς; Ακρα του πολιτικού «τάφου» σιωπή και για Covid-19 η καλύτερη συνταγή!