Δημήτρης Δανίκας

Αλλά και ούτε γοητεύτηκα με την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου. Τα λόγια παχιά. Η πραγματικότητα από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», στο γνωστό του Ιταλού φιλοσόφου Αντόνιο Γκράμσι «όλα πρέπει να αλλάξουν για να μην αλλάξει τίποτα και όλα να μείνουν ίδια». Πάμε παρακάτω

Μ αυτό δεν σημαίνει ότι περιφρονώ η ότι χλευάζω όλους όσους πίστεψαν, ψήφισαν και στη συνέχεια απογοητεύτηκαν. Όπως έλεγε και ο αείμνηστος ιδρυτής και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όταν ρωτήθηκε «μα εμείς λέγαμε εναντίον ΕΟΚ και ΝΑΤΟ», εκείνος ο μέγας ψυχολόγος των μαζών απάντησε «ο λαός τέτοια θέλει να ακούει, αλλά δεν επιθυμεί να κάνει». Τουτέστιν τσάμπα μαγκιά

Σχετικά λοιπόν με τους δύο γύρους αναμετρήσεων για την θέση του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Τρία πράγματα θέλω να υπογραμμίσω:

Το πρώτο ότι δεν είναι, το όνομα αλλά πρωτίστως είναι ζήτημα πολιτικής. Μπορεί να υπάρξει σοσιαλδημοκρατία; Και τι είναι σήμερα σοσιαλδημοκρατία; Οι ελληνικές συνθήκες επιτρέπουν, είναι εύκρατες για την επικράτηση και εφαρμογή τέτοιων πολιτικών; Και τι ακριβώς συντελείται στις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες; Ιδιαιτέρως σε εκείνες όπου άνθισε και εφαρμόστηκε αυτή η ποθητή «σοσιαλδημοκρατία»;

Μπας και αυτό το σύστημα με την εμπέδωση ενός σοβαρού κράτους πρόνοιας βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση; Μπας και για να εφαρμοστεί, απαιτούνται πόροι από αυξημένη φορολογία, από την καταπολέμηση αυτής της πρωτοφανούς ελληνικής φοροδιαφυγής καθώς και άλλοι από παραγωγή και από εξαγωγές; Από που θα βρεθούν τα «φράγκα»; Από τον τοίχο; Και μπορεί η Σωρρακώσταινα με τόσα δάνεια, με τόσες υποχρεώσεις, με ένα αστρονομικό, για το μπόι της, κονδύλιο δαπανών για τις αμυντικές δαπάνες και με ένα τέτοιο παρελθόν μεταξύ Βαλκανίων και τριτοκοσμικών περιοχών, μπορεί να μετατραπεί σε Δανία; Αστειότητες!

Το δεύτερο ότι το ΠΑΣΟΚ ευνοείται από τις σημερινές, πολιτικές συνθήκες. Για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγω μεγάλης απογοήτευσης που έχει προκαλέσει ο Αλέξης Τσίπρας και η πολιτική του. Ακόμα και από το πόστο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Και ο δεύτερος λόγω φθοράς της Νέας Δημοκρατίας. Με απλά λόγια, ενώ η δυσαρέσκεια αυξάνεται ο Αλέξης κερδίζει ελάχιστα. Σχεδόν το τίποτα

Ο τρίτος και τελευταίος λόγος έχει να κάνει με το εύρος των επιλογών. Δυστυχώς οι ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν. Δυστυχώς οι πολιτικές επιλογές καταλήγουν στο μονόδρομο που λέγεται Ευρωπαική Ενωση. Και δυστυχώς τα τρία κόμματα, δηλαδή Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ περιστρέφονται γύρω από τον κεντρικό άξονα αυτού του μονόδρομου. Που πάει να πει οι συμμαχίες είναι συγκεκριμένες και αδιαπραγμάτευτες. Που πάει να πει ότι και τα τρία αυτά κόμματα προς την ίδια κατεύθυνση «αλληθωρίζουν». Που πάει να πει ότι και τα τρία κόμματα κάτω από την ίδια στέγη του ίδιου συστήματος «συγκατοικούν». Και που πάει να πει ότι οι διαφορές που τα χωρίζουν είναι ελάχιστες έως αόρατες

Και για να καταλήγω. Ανεξάρτητα από το όνομα του νέου αρχηγού ένα έχω να πω. Θα διαψευστούν οικτρώς όσοι πιστεύουν πως με τον ένα η τον άλλο πρόεδρο κάτι σημαντικό θα αλλάξει για τον απλό, καθημερινό κοσμάκη. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού!