Δημήτρης Δανίκας

Αμολάει ο καθένας τη μπαλοθιά του, εκνευρίζεται ο άλλος, αρπάζει σκυτάλη ο τρίτος και η ανακύκλωση καλά κρατεί. Ετσι εξασφαλίζεται η τηλεθέαση, έτσι σκηνοθετείται το μικρο-σκάνδαλο, έτσι σκοτώνουν, όσοι τα βλέπουν, την ώρα τους και έτσι εξασφαλίζεται δημοσιότητα στις παρα-καλλιτεχνικές στήλες

Αλλά και έτσι η τάδε παντελώς «ανώνυμη» αναδεικνύεται σε «επώνυμη». Τα ονόματα πέφτουν σαν το χαλάζι κι εσύ αναρωτιέσαι «μα ποια είναι αυτή η Τούνη, η Φούνη, η Κούνη, η Σούνη, η Πούνη»; Ελα ντε. Στην πραγματικότητα το σχεδόν τίποτα. Τέλος πάντων

Ένα εκ των επεισοδίων που έγινε βούκινο σε όλα τα σάιτ, ήταν εκείνο ανάμεσα σε παρουσιάστρια και σε γνωστό πρωταγωνιστικό όνομα θεάτρου και τηλεόρασης. Καταξιωμένο με άφθονους ρόλους και άφθονους θαυμαστές

Τα ονόματα είναι περιττά. Και είναι περιττά επειδή σημασία έχει η ουσία. Και η ουσία είναι απλή. Όταν συμφωνείς, συναινείς να φιλοξενηθείς σε μια τέτοια εκπομπή, τότε αυτομάτως πα να πει ότι τουλάχιστον θα τηρήσεις κάποιους κανόνες και ότι θεωρείς την «οικοδέσποινα» η τον «οικοδεσπότη» ικανό και επαρκή γι αυτό τον ρόλο σ αυτή την μεσημβρινή εκπομπή ενός μεγάλου καναλιού

Αν η γνώμη σου είναι διαφορετική. Αν πιστεύεις πως αυτές οι εκπομπές είναι προορισμένες για τον κάδο των σκουπιδιών και οι παρουσιαστές ανίκανοι, ανάξιοι και περίπου αγράμματοι, τότε δεν πηγαίνεις. Τότε μ ένα «ευχαριστώ δεν θα πάρω» τους αποφεύγεις. Αντε γεια. Μια άλλη φορά

Τι θέλω να πω; Μα φυσικά εκείνο το ενοχλητικό «κούκλα μου». Που υπονοεί «ποια είσαι εσύ». Που σημαίνει «άντε απ εδώ». Που σημαίνει «ξέρεις ποιος είναι εγώ;». Που σημαίνει «άντε μην ανοίξω τώρα το στόμα μου για να στα πω». Που σημαίνει «εγώ ο τρανός, εσύ ο άσχετος, ο ανεγκέφαλος, ο διακοσμητικός»

Και κάτι ακόμα. Κάθε εκπομπή δηλώνει τον χαρακτήρα της και φέρει την σφραγίδα των ανθρώπων που την κάνουν. Τα πρωινάδικα έχουν αυτό τον ρόλο, ας πούμε τον ανάλαφρο. Όπως κουτσομπολιό, όπως παρα-καλλιτεχνική δραστηριότητα. Όπως πότισμα γλαστρών. Όπως κουζίνες παρασκηνίων. Όπως κλειδαρότρυπες. Και όπως ονόματα που γίνονται γνωστά επειδή η τάδε εμφανίστηκε με τολμηρό ντεκολτέ, επειδή η άλλη μεταποίησε το πρόσωπο και το σώμα της με τη βοήθεια της πλαστικής χειρουργικής. Και επειδή κάποια άλλη άλλαξε σύντροφο, έπεσε σε κάποιο άλλο κρεβάτι η επειδή έπιασε στα πράσα τον λεγάμενο να το κάνει με τη φίλη της η την ανταγωνίστριά της!

Σα να λέμε «ο κόσμος καίγεται και το….χτενίζεται». Παρόλα αυτά και κόντρα σε όλα αυτά οφείλω να ομολογήσω δημοσίως, ότι μπροστά στην υποκρισία γραβατών και κοστουμιών στις λεγόμενες σοβαρές και πολιτικές εκπομπές, αυτές οι γλάστρες, αυτές οι κλειδαρότρυπες και αυτές οι αψιμαχίες, υπερέχουν σ ένα πράγμα: αυτό είναι αυτά κάνουν. Είμαι κουζίνα, σου λέει. Το δηλώνω. Εσύ τι παριστάνεις; Θα σου πω εγώ τι κάνεις. Παριστάνεις το σαλόνι ενώ στην πραγματικότητα το περιεχόμενο όζει ουρητήρια

Οι «γλάστρες» υπερέχουν σ ένα πράγμα: είναι ακομπλεξάριστες «γλάστρες» και καμαρώνουν γι αυτό!