Δημήτρης Δανίκας

Χαμογελούσε πειρακτικά και σαρκαστικά μια φίλη από την Πολωνία. Κι εσείς, ρωτάω αφελώς, τι κάνετε; Εμείς, λέει πέντε μήνες όπως εσείς για ένα 24ωρο. Ε και; Απλό, μου είπε. Κάθε βράδυ περνάνε τα εκχιονιστικά, καθαρίζουν, ρίχνουν αλάτι και πάλι από την αρχή. Αν δεν το έκαναν οι Πολωνοί επί πέντε μήνες σφραγισμένο στα σπίτια τους θα ήταν

Και εδώ τα ίδια και τα γνωστά. Ο Πατούλης αγουροξυπνημένος να απευθύνεται σε καθυστερημένους. Αρες, μάρες Πατουλο-κουκουνάρες. Πραγματικά σας λέω, τίποτα δεν κατάλαβα, Τα εκχιονιστικά άφαντα από όλες τις κεντρικές αρτηρίες. Εννοώ ότι έπρεπε, στοιχειωδώς να είχαν εφορμήσει από τη Δευτέρα το πρωί όταν άρχισε να πέφτει η πρώτη χιονοθύελλα καθορισμένη και εντελώς αναμενόμενη

Τους άλλους, τους τριακόσιους του χιονιά και του συρμού προς Θεσσαλονίκη με αναγκαστική προσγείωση περίπου είκοσι ωρών στην Οινόη. Τους άδειασαν στο δρόμο. Όχι δηλαδή τι να τους έκαναν; Να φυσούσαν να τους ζεστάνουν; Ρε άντε απ εδώ για πήγαινε έξω από το όχημα. Αυτό μας έλειπε!

Οι περιφερειακοί Δήμοι στο γνωστό τροπάρι άλλα αντί άλλων. Οι εταιριάρχες της Αττικής οδού να χουχουλιάζουν βλέποντας και απολαμβάνοντας νιφάδες να χορεύουν. Και οι αρμόδιοι παράγοντες να συσκέπτονται, να αποφασίζουν και στη συνέχεια να μην πράττουν. Μεταξύ τους τα λένε, μεταξύ τους τα συμφωνούν. Και μεταξύ τους τα αρχειοθετούν. Προφανώς οι άνθρωποι έκαναν ασκήσεις επί χάρτου. Μπας και τα εφαρμόσουν του χρόνου

Όλα στα κουτουρού. Με το γνωστό σπορ δηλαδή το μπαλάκι των ευθυνών. Εγώ; Όχι εσύ. Εγώ; Όχι ο άλλος. Εγώ; Όχι ο Γερμανός, η Μέρκελ, ο Αμερικανός, ο πλανητάρχης, ο κακός ιμπεριαλισμός. Μπας και όλα αυτά είναι από «δάχτυλο» Τουρκίας; Λες; Δεν αποκλείεται. Όλα να τα περιμένει κανείς από αυτούς τους άθλιους Οθωμανούς

Και όπως έγιναν τα πράγματα δεν μπορώ παρά να νοσταλγώ. Τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη που έστω ως προληπτική τακτική είχε απαγορεύσει διπλωμένες νταλίκες στην Εθνική. Από το ολότελα το προχτεσινό αλλά και χτεσινό καλή και η Παναγιώταινα

Ούτε πόλεμος να είχε συμβεί. Η κυβερνητική και τοπική αρχή πιάστηκαν με τα σώβρακα να περιφέρονται και να επιμένουν πως παρόλα αυτά, η κρατική μηχανή έπραξε το καθήκον της. Δηλαδή αν δεν το είχε «πράξει» τι θα είχε συμβεί; Θα ενταφιάζανε στο χιόνι χιλιάδες εγκλωβισμένους στην υπερσύγχρονη Αττική οδό;

Όπως πολύ εύστοχα είπε η Ελένη Ράντου «χωρίς φως και θέρμανση ούτε την παραμονή στο σπίτι δεν μπορείτε να μας εξασφαλίσετε». Και μετά μιλάμε για ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό και δρόμο ευρωπαικό

Ωραία να αποδοθούν ευθύνες και οι ένοχοι να παραιτηθούν. Ε και; Σάμπως σχετικά προσφάτως δεν άλλαξε το αφεντικό Πολιτικής προστασίας; Αλλαξε. Σάμπως δεν έγιναν αλλεπάλληλες συσκέψεις; Εγιναν! Σάμπως οι μετεωρολόγοι δεν προειδοποιούσαν μονότονα και μερικές φορές σε στυλ τρομολαγνείας; Το έκαναν! Σάμπως όλοι οι αρμόδιοι δεν μας διαβεβαίωναν ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι πανέτοιμος και ορμητικός; Μας διαβεβαίωναν. Τότε τι έφταιξε;

Μα για κάθε απλό πολίτη οι ένοχοι είναι όλοι αυτοί. Με ονοματεπώνυμα. Με αξιώματα. Με αρμοδιότητες. Και με «παράσημα». Που στηρίζονται και ποια η προοπτική; Ο χιονιάς να φύγει, οι μέρες να περάσουν και όλα να ξεχαστούν. Πάει κι αυτό. Σε δύο τέρμινα έρχεται Ανοιξη και μετά καλοκαιράκι ελληνικό. Αντε παιδιά χιόνι είναι θα περάσει κι αυτό!

Ποιο αυτό; Το κατάλευκο μπάχαλο το μοναδικό. Όπως λέμε «συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια» έτσι και Ελληνες συνηθισμένοι από καταστροφές. Όλα πρέπει ν αλλάξουν για να μη αλλάξει τίποτα!