Δημήτρης Δανίκας

Από που τόσες πολυτελέστατες βίλες, κατοικίες, τόση ακίνητη περιουσία σε όλες αυτές της πανάκριβες, τις παραδεισένιες περιοχές εντός των οποίων σουλατσάρουν ολιγάρχες και πάσης φύσεως παντοδύναμοι επιχειρήσεων, βιομηχανιών και άλλων επικερδέστατων «σπορ»;

Από τον μισθό του; Ούτε η Οπρα Γουίνφρει με τέτοιες «ονειρικές» αποδοχές. Ουδείς της διεθνούς δημοσιογραφίας. Ελάτε τώρα να μην τρελαθούμε. Τότε; Ο νοών νοείτο

Πάμε παρακάτω. Και το πλήθος που κρεμιόταν από τα χείλη του; Και η λατρεία του για τον άπορο, τον φτωχό, τον απροστάτευτο; Και τα εκατομμύρια των οπαδών του; Αραγε πως να αισθάνονται τώρα; Κορόιδα; Χαιβάνια; Εξαπατημένοι; Κλακαδόροι;

Μεταξύ μας; Καλά να πάθουν! Και ξέρετε γιατί; Όπως έλεγε ο Αγγλος συγγραφέας Σάμουελ Τζόνσον (1709-1784) «ο εθνικισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων». Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα

Ως εκ τούτου με εφαλτήριο το μόνιμο, το μονότονο και το μονοδιάστατο «αντί» σε όλα και επιλεκτικά σε αρκετούς πρωθυπουργούς. Με εκτοξευτήρα εναντίον Μνημονίου, εμβολιασμού και όλων των «δεινών» κατάφερε όχι μόνο να θρέψει, να καλλιεργήσει και να τροφοδοτήσει ένα άκριτο, ακατάσχετο και ασυνάρτητο λαικισμό, αλλά και από πάνω να ρίχνει λάδι στη φωτιά ακραίων, και μάλιστα ακροδεξιών κινημάτων με επιχειρήματα καφενείου επιπέδου χαμαιτυπείου

Όμως το χειρότερο και το πιο αποκαλυπτικό είναι η παραλυσία ενός συστήματος μπροστά στην επιθετική τακτική αυτού του ασυγκράτητου και καλά οργανωμένου λαικισμού. Ο γκουρού του «αντί» από τον άμβωνα να κηρύσσει το δικό του ευαγγέλιο και να διασκεδάζει μπροστά σε μάζες οπαδών, ενώ ταυτοχρόνως γλεντούσε με την παραλυσία των θεσμών. Εκτός των άλλων διέσυρε τους πλούσιους, αν και πλούσιος και αυτός. Απίστευτο

Σχεδόν ανέγγιχτος, σχεδόν άτρωτος, σχεδόν τιμητής των πάντων. Αραγε γιατί τόση σιωπή; Γιατί τόση και τέτοια ανοχή; Γιατί τέτοια ανυπαρξία παρεμβάσεων των θεσμών; Είναι αξιοπερίεργο αλλά και εξωφρενικό

Μπας και εκείνος γνώριζε καλύτερα; Μπας και ήταν διαβασμένος για τις πομπές του καθενός; Μπας και ο λαικισμός του έμοιαζε με τρόμο, με εφιάλτη για όλους που δημοσίως τους διέσυρε τάχα μου στο όνομα της πατρίδας και υπέρ φτωχών και απροστάτευτων του «ανώνυμου» πλήθους;

Ποιος ξέρει! Πάντως αδυνατώ να βάλω το χέρι μου στο ευαγγέλιο. Το ερώτημα αναπάντητο και ανατριχιαστικό. Από που όλη αυτή η μυθική περιουσία; Ποιες οι πηγές; Ποιοι οι χορηγοί; Ποια τα πρόθυμα ονόματα όλων αυτών που έσπευσαν να «βοηθήσουν» μια τέτοια «λαική» φωνή;

Και τέλος η επίκαιρη διαλεκτική. Από κάτω τα πλήθη να χειροκροτούν. Από πάνω, αόρατοι αλλά φυσικά «επώνυμοι» οι πάσης φύσεως χορηγοί. Και στο βάθος οι θεσμοί να παρακολουθούν, να παρατηρούν και να σιωπούν. Ολοι αυτοί, είτε με τη μια είτε με την άλλη μορφή, τα υποστηρίγματα, τα εξαπτέρυγα, τα θεμέλια και η τροφή, πλούσια σε «πρωτείνες» ενός πρωτοφανούς, ανελέητου, καταστροφικού λαικισμού

Και ως υστερόγραφο μια διαπίστωση άκρως μελαγχολική. Ο γκουρού εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο. Οι δεκάδες, εκατοντάδες «ευαγγελιστές» του ίδιου λαικισμού συνεχίζουν το έργο του. Και κόβω τον σβέρκο μου. Ανάμεσά τους, τα πρωτοπαλίκαρα εναντίον εμβολιασμού, υπέρ Χρυσής Αυγής, φανατικά με το μπάχαλο και την καταστροφή και πάνω απ όλα με τον Πούτιν για τη σφαγή. Να τους χαιρόμαστε!