Δημήτρης Δανίκας

Του Γαλλικού ακροδεξιού κόμματος «εθνική συσπείρωση». Πάντα το «έθνος» και πάντα η «συσπείρωση» οι λατρεμένες λέξεις και έννοιες των «ορθόδοξων» πάσης φύσεως και πάσης παραφυάδας φασισμού η έρποντος φασισμού. Το αβγό του φιδιού.

Εσείς χαμογελάτε. Εσείς χειροκροτείτε. Κι όμως αυτό το «έθνος», αυτή η «συσπείρωση» και αυτή η Μαριόν Λε Πεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν περίπου το 42% των ψηφοφόρων στον δεύτερο γύρο της αναμέτρησης για την εκλογή Προέδρου της Γαλλίας. Απίστευτο.

Σα να λέμε ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος-μ αυτό το όνειρο πορεύεται-να καταγάγει θρίαμβο στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Σα να λέμε στη Γαλλία της αστικής θρυλικής επανάστασης του 1789, μια επανάσταση που έφερε τα πάνω κάτω και που έβαλε ταφόπλακα στο παρασιτικό «στρώμα» μιας κυνικής και ανελέητης φεουδαρχίας, σ αυτή τη χώρα λοιπόν τέσσερις στους δέκα πολίτες πορεύονται ακολουθώντας τα κηρύγματα της Μαριόν Λε Πεν.

Η Γαλλία του Λούβρου. Η Γαλλία του Μάη του 1968. Η Γαλλία του φεστιβάλ των Καννών. Η Γαλλία που έχει μετατρέψει την κουλτούρα σε «βαριά βιομηχανία». Η Γαλλία το άσυλο όλων των κατατρεγμένων διανοουμένων και καλλιτεχνών. Η Γαλλία του φωτός ο πιλότος ενός Κασιδιάρη, ενός Μιχαλολιάκου και ενός Μπογδάνου. Ανατριχιαστικό.

Γιατί αυτό; Γιατί αυτή η ανατροπή; Γιατί ο γαλλικός φασισμός; Μα επειδή η ασυμμετρία τα έχει φέρει όλα τούμπα. Επειδή η Λε Πεν κατάφερε να εκφράσει το αδιέξοδο και την απελπισία μιας τεράστιας μάζας ταλαιπωρημένων Γάλλων πολιτών. Επειδή με τη συσπείρωση εναντίον της όλων των άλλων δυνάμεων, κατάφερε να πείσει ότι μόνο αυτή και μόνο η παράταξή της είναι αντι-συστημική. Και επειδή έτσι κατάφερε ακόμα και ψηφοφόροι του αριστερού Ζαν Λικ Μελανσόν, να την προτιμήσουν και να την ακολουθήσουν.

Πράγμα που σημαίνει ότι οι γνωστές διαχωριστικές σε αχρηστία και για τα σκουπίδια. Πράγμα που σημαίνει πως είτε δεξιά είτε αριστερά μία από τα ίδια. Πράγμα που σημαίνει είτε Νέα Δημοκρατία είτε ΣΥΡΙΖΑ είναι σα να λέμε «κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». Πράγμα που σημαίνει ότι και η Αριστερά είναι μέσα στο συστημικό παιχνίδι κάθε πλουτοκρατίας. Και πράγμα που σημαίνει ότι η Ευρωπαική Ενωση είναι μια βιτρίνα για τις ανάγκες του λαού και ένα απέραντο παρασκήνιο για τα συμφέροντα και τα ταμεία των ισχυρών και των ζάπλουτων.

Όχι λάθος να πιστεύουμε και να θριαμβολογούμε για τη νίκη του Εμανουέλ Μακρόν. Πλάνη και βολική οφθαλμαπάτη. Ο θρίαμβος είναι της Μαριόν. Ο θρίαμβος είναι αποτέλεσμα ασυμμετρίας και φτωχοποίησης των ανυπεράσπιστων πολιτών. Ο θρίαμβος είναι κόλαφος για κάθε συστημικό πολιτικό.

Με απλά λόγια. Αν η κυβέρνηση δεν λάβει μέτρα. Τώρα. Από χτες. Αν δεν εμποδίσει τον καλπασμό ακρίβειας με την ορολογία «ρήτρα αναπροσαρμογής». Οπου ελάχιστοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει αυτή η ορολογία. Απλώς το μόνο που αισθάνονται στο πετσί τους οι «πληβείοι» είναι να τους γδέρνουν ζωντανούς. Αν η αισχροκέρδεια δεν «θανατωθεί». Και αν η κυβέρνηση εξακολουθεί να πορεύονται όπως τώρα, το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό.

Περίπου με το σύνθημα το γνωστό. Όμως τροποποιημένο ως εξής: Ελλάς-Γαλλία του Μπογδάνου η συμμαχία. Εδώ είσαι εδώ είμαι. Αυτό που θα δουν τα μάτια μας θα θυμίζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας!