Δημήτρης Δανίκας

Για παράδειγμα λοιπόν, κάτι είπε περί μυστικής διπλωματίας. Δηλαδή οι συναντήσεις και οι συζητήσεις διπλωματικών διαπραγματεύσεων γίνονται μπροστά σε δημοσιογράφους; Μπας και τα πρακτικά τυπώνονται και μετά διανέμονται προς δημοσίευση και ενημέρωση του κοινού; Τρελό!

Εμένα ουδόλως με ενδιαφέρει ο τρόπος. Αν αυτή η κολοσσιαία, η ανεκτίμητη πολιτιστική περιουσία της Ελλάδας και ολόκληρης της ανθρωπότητας πρόκειται να έρθει και να στεγαστεί στα χώματα τα «Αττικά», εδώ όπου και δημιουργήθηκε, ε τότε μου είναι παντελώς αδιάφορο το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων με τα αφεντικά του Βρετανικού Μουσείου

Για παράδειγμα λέει κάτι που σε πρώτη ανάγνωση ακούγεται σωστό. Πως δηλαδή είναι εξωφρενικό να μας δανείσουν οι Βρετανοί, αυτά που μας έκλεψαν χωρίς ντροπή. Σωστό. Αλλά αν πρόκειται να μας τα δανείσουν για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια εμείς να μη τα επιστρέψουμε, πράγμα διόλου απίθανο, ε τότε ας μας τα δανείσουν. No problem

Υπάρχει και μια δεύτερη, πονηρή σκέψη από την πλευρά των Αγγλων. Επειδή μια απόφαση επιστροφής θα ανοίξει την όρεξη όλων των χωρών από τις οποίες έχουν κλαπεί «άπειρες» ποσότητες πολιτιστικών θησαυρών. Επειδή αυτοί οι θησαυροί έχουν καταλήξει ως περιουσιακά αποκτήματα πασίγνωστων μουσείων, όπως Λούβρο και Ερμιτάζ

Γι αυτούς τους λόγους, μπορεί, υπογείως, οι Αγγλοι να επιθυμούν να συμβεί μια τέτοια ελληνική πονηριά. Ετσι ώστε να αρνούνται στο μέλλον την δανεική επιστροφή πολιτιστικών θησαυρών στις χώρες από τις οποίες τις «άρπαξαν» σαν πλιάτσικο κανονικό. Με απλά λόγια «εμείς σας τα δανείζουμε» και εσείς κρατήστε τα. Και σιγά σιγά όλα θα ξεχαστούν

Και δύο ακόμα παρατηρήσεις ιστορικές αλλά και πολιτικές. Η πρώτη, πως αν ο Κυριάκος καταφέρει να συνδυάσει την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας με την «δανεική» επιστροφή των Μαρμάρων, ε τότε όλα είναι πιθανά. Εννοώ τα αριθμητικά ποσοστά. Τα Μάρμαρα δηλαδή θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο και η προεκλογική ατζέντα θα αλλάξει

Το δεύτερο σχετικά με το παρελθόν αυτής της καμπάνιας για την επιστροφή των Μαρμάρων στον τόπο όπου και γεννήθηκαν. Λέγεται πως το αίτημα ήταν παλιό. Ναι μπορεί. Αλλά η Μελίνα Μερκούρη το έκανε γνωστό. Η Μελίνα το διέδωσε, η Μελίνα το διεκδίκησε. Η Μελίνα μαζί τους ταυτίστηκε. Το όνομα κάνει τη διαφορά. Γνωστό αυτό. Επιστροφή των Μαρμάρων και Μελίνα Μερκούρη δίδυμο αυτοκόλλητο και «ερωτικό»

Επειδή λοιπόν η Μελίνα υπήρξε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ επί ημερών Ανδρέα Παπανδρέου. Επειδή υπήρξε υπουργός Πολιτισμού. Και επειδή αν η «δανεική» επιστροφή ολοκληρωθεί από μια κυβέρνηση γαλάζια Νεοδημοκρατική, το ερώτημα είναι απλό και συμβολικό: μπας και ο Κυριάκος είναι κατά βάση ο αληθινός πρόεδρος ενός εκσυγχρονιστικού, μεταρρυθμιστικού, σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ; Μπας και γι αυτό τον λόγο η ρητορική και οι εξαγγελίες του Νίκου Ανδρουλάκη πέφτουν στο κενό;

Αγαπητέ Νίκο Food for Thought!