Το μετέωρο βήμα του πελαργού

Ηδη εδώ και αρκετό καιρό τα βέλη εκτοξεύονται με στόχο την αποδυνάμωση, την αποδόμηση και την φθορά του ενός από τον αντίπαλό του και τούμπαλιν

Με απλά λόγια πρόκειται για μονομαχία ανάμεσα στους δύο αρχηγούς. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, συμπιεσμένος γι αυτό «τσαλακωμένος», γι αυτό από τώρα περίπου ηττημένος. Όπως έλεγε και ο κορυφαίος ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης «δεν έφταιγε ο ίδιος, τόσος ήταν». Ο καθένας ανάλογα με το μπόι του

Ο Αλέξης λοιπόν προσπαθεί διαρκώς να πλήξει το κεντρώο προφίλ του Κυριάκου. Γι αυτό συνεχώς αναφέρεται στις δεξιές επιλογές, στις δεξιές υποχωρήσεις και στους εναγκαλισμούς του αντιπάλου του με την Δεξιά, και μάλιστα με τον σκληρό πυρήνα δηλαδή την ακροδεξιά. Τουτέστιν Βορίδης, Πλεύρης, Γεωργιάδης, τα ονομαστικά επιχειρήματα του Τσίπρα που τα προσκομίζει με κάθε ευκαιρία στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης

Μαζί με αυτά διαρκώς αναφέρεται σε σκάνδαλα και σε μια οικονομική πολιτική που ευνοεί το μεγάλο κεφάλαιο, τις πολυεθνικές, τα μονοπώλια και την ντόπια ολιγαρχία. Όλα αυτά τα επιχειρήματα με στόχο την πολιτική μνήμη, δηλαδή την «επάρατη Δεξιά» όπως την είχε χαρακτηρίσει ο «γίγαντας» Ανδρέας Παπανδρέου.

Ετσι ο Αλέξης επιχειρεί δύο πράγματα μαζί. Από τη μια να μετριάσει τις δυσάρεστες μνήμες των μικρομεσαίων και γενικά της μεσαίας «τάξης» από το βαρύ φορολογικό τίμημα που πλήρωσαν σ εκείνη της τετραετία της Συριζαίικης κυβερνητικής εξουσίας. Και από την άλλη να ενεργοποιήσει μνήμες από το ΠΑΣΟΚ του ογδόντα και του ενενήντα

Κάπως έτσι ελπίζει πως θα πείσει ό, τι αυτός ο αληθινός εκφραστής και συνεχιστής του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου. Κάπως έτσι θα εξασφαλίσει ψήφους απ αυτό τον χώρο. Και κάπως έτσι θα νεκραναστήσει τα φαντάσματα από εκείνη την μνημειώδη κόντρα ανάμεσα στον εμπνευστή της πράσινης αλλαγής και στον «αποστάτη» Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Με την πλάγια επωδό «το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά». Δηλαδή «κατά μάνα, κατά κύρη κατά γιο και θυγατέρα»

Όλα αυτά τα επιχειρήματα και τα φαντάσματα εδράζονται σε έναν αριθμητικό, αμείλικτό παράγοντα. Πως δηλαδή ουδέποτε μια αμιγώς αριστερή πολιτική κατάφερε να αποσπάσει εκλογικά ένα μεγάλο ποσοστό. Για παράδειγμα, ακόμα και μετά την εκλογική συνεργασία όλων των αριστερών εκδοχών, και του ΚΚΕ μαζί, ο τότε Συνασπισμός δεν κατάφερε να κερδίσει ικανό, μεγάλο ποσοστό

Όπως έλεγε και ο μέγας ψυχαναλυτής των μαζών Ανδρέας Παπανδρέου «ο Ελληνας θέλει να ακούει συνθήματα του τύπου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, αλλά δεν θέλει στην πράξη να το κάνει». Ως εκ τούτου μοναδική δίοδος προς την κυβερνητική εξουσία ήταν και είναι το Κέντρο. Είτε προς τα κεντροδεξιά είτε προς σοσιαλδημοκρατία

Το μεγάλο εμπόδιο του Αλέξη είναι το κεντρώο, σχεδόν περίπου σοσιαλδημοκρατικό προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εκεί αρχίζει το μπέρδεμα. Ας πούμε οι άφθονες επιδοτήσεις. Ας πούμε οι αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Ας πούμε οι ασταμάτητες αναφορές του Κυριάκου για τα ευαίσθητα, ευάλωτα και ανυπεράσπιστά λαικά «στρώματα»

Με απλά λόγια, η ερώτηση είναι απλή και πρακτική: τι περισσότερο, κάτω απ αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες, θα έκανε μια κυβέρνηση του Τσίπρα η ακόμα και του Νίκου Ανδρουλάκη; Θα τα έβαζαν με τα μονοπώλια; Θα κρατικοποιούσαν τις μεγάλες αλυσίδες τροφίμων; Θα επέβαλαν μεγαλύτερη φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο;

Ανοησίες. Το οικονομικό σύστημα είναι καπιταλιστικό. Το επίπεδο ανάπτυξης της χώρας ουδεμία σχέση με Δανία και Γερμανία. Και οι μικρομεσαίοι και «μεσαίοι» ουδεμία διάθεση για ταραχή έχουν. Το αντίθετο μάλιστα. Αν μάλιστα η αριστερή, καθαρή προοπτική είχε κυριεύσει την πλειοψηφία των πολιτών, τότε το ΚΚΕ θα έβλεπε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται σε διψήφιο ποσοστό

Με ένα λόγο: όλοι περιστρέφονται γύρω από τον άξονα του Κέντρου. Επομένως, σου λένε, ο Τσίπρας έδωσε τις εξετάσεις του και έμεινε μετεξεταστέος. Ο Κυριάκος το μικρότερο κακό. Γι αυτό όλες οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν τα συγκεκριμένα ποσοστά

Το όνειρο του Αλέξη είναι μια καραμπινάτη δεξιά στροφή του Κυριάκου, συνοδευόμενη από άγρια λιτότητα, εκπαραθύρωση από Μαξίμου όλων των πρώην αριστερών και Πασοκικών συνεργατών του πρωθυπουργού και άλωση της Νέας Δημοκρατίας από αμιγώς δεξιούς και ακροδεξιούς αρχηγίσκους και προεστούς. Οσο ο Κυριάκος, με τον ένα η με τον άλλο τρόπο, φλερτάρει με το Κέντρο και τις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας, τόσο ο Αλέξης θα αισθάνεται μόνος. Μπρος αριστερός γκρεμός. Πίσω σοσιαλδημοκρατικό ρέμα. Το μετέωρο βήμα του πελαργού!