Δημήτρης Δανίκας

Ουδέποτε υπήρξα παρατρεχάμενος οποιουδήποτε πολιτικού ή επιχειρηματία. Και το τελευταίο: ποτέ, μα ποτέ, δεν ψήφισα Νέα Δημοκρατία. Οποιος ισχυριστεί το αντίθετο είναι κακόβουλος, συκοφάντης και άθλιος της χειρότερης υποστάθμης. Πάμε τώρα στην ουσία.

Είδα, λοιπόν, τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Κυριάκος στον συνάδελφο Σταύρο Θεοδωράκη και έχω να πω μερικά πραγματάκια με τη μεζούρα της δημοσιογραφικής αποστασιοποίησης.

Ενα λοιπόν: τα είπε όλα. Και για το βαθύ κράτος που οικοδόμησε η παράταξή του. Παρέα με το ΠΑΣΟΚ. Που, παρεμπιπτόντως, λέω εγώ, όλο αυτό το επώδυνο διάστημα της ανείπωτης τραγωδίας των Τεμπών βολεύεται κρυπτόμενο όπισθεν της μονομαχίας των «γαλάζιων» με τους ταχαριστερούς του Τσίπρα.

Δύο λοιπόν: μίλησε, καθαρά, για το πελατειακό κράτος, για διορισμένα στελέχη, εντελώς ακατάλληλα και άχρηστα. Για εργολάβους, μεσάζοντες και άλλα τρωκτικά. Με απλά λόγια, όσα όλοι εμείς κουβεντιάζουμε στις παρέες τα περιέγραψε αναλυτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τρία λοιπόν: τα νούμερα αυτής της σιδηροδρομικής παθογένειας είναι ασύλληπτα. Κάτι γύρω στα δεκαέξι δισεκατομμύρια. Περίπου το ένα δέκατο του ΑΕΠ. Ανατριχιαστικό. Και όλα αυτά πληρωμένα από τους πολίτες αυτής της έρμης Σωρρακώσταινας. Το πάρτυ τρικούβερτο, αχαλίνωτο, ατιμώρητο. Από τους κρατικοδίαιτους της ελεύθερης αγοράς μέχρι τους εργατοπατέρες και τα «δικά μας παιδιά».

Τέσσερα λοιπόν: απέφυγε εντελώς να στρέψει τις ευθύνες στο κόμμα του Τσίπρα συμφωνώντας με τον Θεοδωράκη, ο οποίος αναφέρθηκε σε πρόσφατη έρευνα όπου μόνο το 4% ή το 8% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η κυβέρνηση του Τσίπρα είναι η ένοχη της τραγωδίας. Το πλήθος των ευθυνών και των ενόχων εντός των «πράσινων» και των «γαλάζιων» τειχών.

Πέντε λοιπόν: απέφυγε επίσης, και πολύ σωστά, να θεωρήσει ως αποκλειστικό και κύριο ένοχο τον ανεγκέφαλο σταθμάρχη εκείνης της μαύρης, της εφιαλτικής βραδιάς. Φυσικά ο βασικός, ο μεγάλος ένοχος, η τριτοκοσμική, πελατειακή, εγκληματική πολιτική των κομμάτων που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια αυτόν τον τόπο.

Εξι λοιπόν: είπε ακόμα, και πολύ σωστά, πως αν το κράτος επιλέξει διευθύνοντες συμβούλους με τεχνογνωσία και επαγγελματική επάρκεια από την ελεύθερη αγορά, τότε θα κατηγορηθεί για προώθηση golden boys. Με απλά λόγια, οι καλύτεροι και πιο ικανοί managers αρνούνται να συνεργαστούν αντί πινακίου φακής. Κορόιδα είναι; Εμείς τους θέλουμε και καλούς και φτηνούς. Βλακείες.

Εφτά λοιπόν: ένα πράγμα κατάλαβα. Και για μία ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε η αίσθησή μου πως ο Κυριάκος «κολυμπάει» σε πελάγη μοναξιάς. Μόνος περίπου έχοντας απέναντί του βουνό προβλημάτων, παθογενειών και εσωτερικών συνωμοσιών και τρικλοποδιών.

Οκτώ λοιπόν: και ως υστερόγραφο σε αυτή την ποταμιαία «εξομολόγηση», η απάντησή του σε μια κρίσιμη ερώτηση: Θα ξαναμπεί στα ψηφοδέλτια του κόμματος το όνομα του Κώστα Καραμανλή; Τι είπε; Περίπου «δεν έχουν ακόμα αποφασιστεί τα ονόματα των υποψηφίων στις εκλογές». Σαν να στέλνει μήνυμα στον «πρίγκιπα» πως το καλύτερο που έχει να κάνει για τον ίδιο και το κόμμα του είναι να αποχωρήσει διακριτικά και σεμνά.

Δύο πράγματα ακόμα. Κάποιοι, ανάμεσά τους και ο Αδωνις Γεωργιάδης, έσπευσαν να αθωώσουν τον Καραμανλή με τη φράση «ο Καραμανλής δεν ευθύνεται για το ατύχημα. Να είναι κανονικά υποψήφιος». Αραγε τυχαία το είπε;

Και το δεύτερο, σχετικά με τον ορυμαγδό σχολιαστών και κάποιων δημοσιογράφων που ασυγκράτητοι, ως βασιλικότεροι του βασιλέως, διατύπωσαν χαρακτηρισμούς όπως «τράκα», όπως «θυσία» και άλλα τέτοια προσβλητικά για τη μνήμη των νεκρών. Είδατε, αγαπητοί, τη συνέντευξη του Κυριάκου; Μπας και είστε κρυφοί φίλοι του Τσίπρα, ώστε με τέτοιους χαρακτηρισμούς να διώχνετε πολίτες που σκέφτονται να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία;

Το συμπέρασμα, όπως είχα γράψει στο παρελθόν: όχι στο βαθύ κράτος της Νέας Δημοκρατίας. Ναι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μπροστά του, ο Τσίπρας θυμίζει τη ρήση του μέγιστου αριστερού ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη: «δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε».

Με έναν λόγο: Against all Odds. Και πιο απλοελληνικά, «μόνος εναντίον όλων».