Τα παιδία παίζει

Πάλι οι δημοσκοπήσεις κατέληξαν στα σκουπίδια. Το εξηγώ. Χωρίς να έχω την παραμικρή υποψία περί συνωμοσιών και άλλων τέτοιων ανοησιών. Φυσικά οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλείο. Φυσικά τις περισσότερες φορές πέφτουν διάνα. Και φυσικά κάθε σοβαρός δημοσκόπος δεν αναμοχλεύει ούτε μαγειρεύει. Οποιος το κάνει την εταιρεία του χαλάει.

Ένα λοιπόν: χωρίς συζήτηση και χωρίς ίχνος δικαιολογίας. Τα πραγματικά ευρήματα έπρεπε να τα είχαν δημοσιοποιήσει κόντρα στις επιθυμίες και στο παράλληλο σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. Εσύ κάμε σωστά τη δουλειά σου και άσε τους άλλους να κουρεύονται. Στο τέλος θα δικαιωθείς.

Δύο λοιπόν: και αν οι ταχαριστεροί απειλούσαν και ωρύονταν, εσύ προχώρα και μη δίνεις σημασία. Το στοιχειώδες. Δηλαδή τι; Και αν εκείνοι συμπεριφέρθηκαν όπως οι νταβατζήδες, ε τότε να βγεις και να τους καταγγείλεις. Το έκανες; Όχι! Ε τότε συνένοχος κι εσύ.

Τρία λοιπόν: αλλά κι αν ακόμα φοβισμένοι από το bullying αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και τα ευρήματα να «διορθώσουν», τότε κάτι άλλο έπρεπε να κάμουν. Με την παρουσία συμβολαιογράφων, να έβαζαν τα πραγματικά ευρήματα σε φακέλους, τους οποίους θα άνοιγαν το βράδυ των εκλογών. Τόσο απλό. Κι αν το έκαναν όχι μόνο θα διέσωζαν την εγκυρότητά τους, αλλά από πάνω θα έστελναν στο «ικρίωμα» της αναξιοπιστίας και των απειλών όλους εκείνους που τους απειλούσαν και τους εκφόβιζαν.

Τέσσερα λοιπόν: και κάτι σχετικά με την γκρίζα ζώνη εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων. Οι οποίοι πίσω από το παραβάν, την ύστατη στιγμή, αποφάσισαν να μετακινηθούν προς την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι αυτό το πιθανό σενάριο θα έπρεπε να το καταγράψουν, να το τονίσουν και να το εξηγήσουν. Κάτι τέτοιο θα αποκάλυπτε την ρευστότητα ενός θολού τοπίου που στο τέλος βάφτηκε γαλάζιο.

Πέντε λοιπόν: όλα αυτά και πολλά άλλα με την υπογράμμιση όχι μόνο της αναποφασιστικότητας όλων αυτών των ψηφοφόρων. Αλλά και της γενικής ρευστότητας. Επομένως όλα αυτά τα δημοσκοπικά ευρήματα που κυκλοφορούσαν από κανάλι σε κανάλι και από εφημερίδα σε εφημερίδα, έπρεπε απαραιτήτως να συνοδεύονταν με τον επίλογο «η σειρά των κομμάτων δεν αλλάζει, η Νέα Δημοκρατία θα είναι πρώτη, όμως από τα ευρήματα και από τις αμφίσημες αντιδράσεις των ερωτηθέντων, δεν γνωρίζουμε την ακριβή διαφορά ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα».

Αγαπητοί μου οι εκ των υστέρων δικαιολογίες μοιάζουν με παρθενορραφή «δυστυχισμένων» θηλυκών πλασμάτων. Μοιάζουν με παιδικές δικαιολογίες τύπου Μπόμπο.

Για όνομα του θεού. Πρέπει δημοσίως να αναλάβετε τις ευθύνες σας. Γιατί αν συνεχίσετε έτσι, τότε λίγο απέχετε από τις αντιδράσεις των ταχαριστερών. Που πιστεύουν και που διαρκώς λένε, και μάλιστα με εκκωφαντικό θόρυβο και απειλητικό ύφος, ό, τι για όλα φταίνε οι άλλοι.

Και τέλος πρέπει να γνωρίζετε ό, τι ο ορισμός ενός στοιχειωδώς έξυπνου ανθρώπου αποτελείται από το άθροισμα δύο λέξεων: συγγνώμη και λάθος.