Δημήτρης Δανίκας

Ο Τσίπρας αντιγράφει Ανδρουλάκη και ο Ανδρουλάκης τον Τσίπρα. Ο ένας μέσα στον άλλον και τούμπαλιν. Εντελώς δίδυμοι. Δηλαδή τρία τέρμινα (εβδομάδες) πριν εκατομμύρια ψηφοφόρων δρασκελίσουν παραβάν, συμβαίνει το πρωτάκουστο: το ΠΑΣΟΚ του Νίκου ακολουθεί τον φορολογικό δρόμο που χάραξε ο Γιώργος Κατρούγκαλος.

Περίπου σα να συμβουλεύουν υποψηφίους ψηφοφόρους, κυρίως εκείνους που προέρχονται από το Κέντρο «παιδιά καλύτερα να το ρίξετε υπέρ Κυριάκου». Μα γιατί αξιότιμε πρόεδρε του Κινήματος και της πράσινης αλλαγής; Μα επειδή με την δική μας φορολογική πολιτική θα σας πάρουμε ακόμα και τα σώβρακα!

Δεν μπορεί κάτι συμβαίνει στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη. Μπας και οι λεβέντες γνωρίζουν κάτι που εμείς αγνοούμε; Μπας και πρόκειται ο Κυριάκος, ως πρωθυπουργός, να παραλάβει καυτή πατάτα; Μπας και εξωγήινα όντα έχουν μεταλλάξει, πνευματικώς και πολιτικώς, τα στελέχη του Νίκου Ανδρουλάκη; Μπας και όλοι αυτοί οι προλαλήσαντες είναι υπογείως και κρυφίως πράκτορες του Μητσοτάκη;

Μπας και δεν γουστάρουν το 12%, δεν μπορούν να το διαχειριστούν και έτσι βολεύονται με το 9%; Μπας είναι θύματα επικίνδυνης υπνοθεραπείας; Λέω τώρα εγώ.

Κάπως έτσι ο Στέφανος Παραστρατίδης συμπορεύεται με Κατρούγκαλο και Τσακαλώτο. Κάπως έτσι και μάλιστα εκ των υστέρων, θριαμβεύει η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Και κάπως έτσι τα επιτελεία της γαλάζιας παράταξης τρίβουν τα χέρια τους, ανοίγουν σαμπάνιες και στέλνουν ανθοδέσμες στον Αλέξη και τον Νικόλα.

Και μεταξύ των άλλων κωμικοτραγικών σκηνών ο Τρύφων Αλεξιάδης, του Τσίπρα και ειδικός σε θέματα οικονομίας, σε τηλεοπτικό πάνελ, κραδαίνοντας επίσημο έγγραφο εσόδων, έλεγε και υπογράμμιζε πως οι φόροι αυξήθηκαν, επειδή τα έσοδα απογειώθηκαν. Και όσο ο γαλάζιος εκπρόσωπος τον ρωτούσε τι από τα δύο συμβαίνει, οι φόροι ανέβηκαν η μπας και τα έσοδα από τους φόρους εκτινάχθηκαν, εκείνος συνέχιζε στο ίδιο τροπάρι. Σημασία έχει να λες γιατί στο τέλος κάποιοι θα σε πιστέψουν. Ασε που ο ίδιος μπορεί, λέω μπορεί, να μπερδεύει τα έσοδα με το ποσοστό των φόρων.

Όλα αυτά καταλήγουν σε ακόμα πιο κωμικοτραγικές καταστάσεις. Αντί τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης να επιχειρούν εφόδους εναντίον Νέας Δημοκρατίας, καταλήγουν να μάχονται το ένα το άλλο. Ο μεν Αλέξης για να φρακάρει την εκροή και τον επαναπατρισμό των δικών του ψηφοφόρων. Ο εφιάλτης του 17% προ των πυλών της Κουμουνδούρου. Ο δε Νικόλας να ανοίγει τις πόρτες για να καλωσορίσει όσους επιστρέψουν στα «πάτρια» πράσινα εδάφη.

Κι ενώ ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου, την άλλη στιγμή ο Νικόλας αντιγράφει τον Αλέξη. Κι εσύ τέκνον μου υπέρ φοροεπιδρομής; Κι εγώ πρόεδρε. Με απλά λόγια ο ένας να πλειοδοτεί στις προτάσεις του άλλου.

Αυτός ο δεύτερος, όπως και ο πρώτος γύρος, μοναδικός στην ιστορία των εκλογικών αναμετρήσεων, από «αρχαιοτάτων» χρόνων. Ουδέποτε, μα ουδέποτε, η αντιπολίτευση δεν αναδείχτηκε σε χρυσό χορηγό της όποιας κυβερνήσεως. Τόσο άριστοι, αναντικατάστατοι και φανατικοί υποστηριχτές της κυβερνήσεως, ούτε επί εποχής του λεγόμενου εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αντε παιδιά και εις ανώτερα!