Δημήτρης Δανίκας

Γι αυτό τα ρούχα που επιλέγουμε να τα φοράμε αποκαλύπτουν τον βαθύτερο χαρακτήρα μας

Σας προλαβαίνω. Μ αυτό δεν εννοώ τον γνωστό κοινωνικό διαχωρισμό. Δηλαδή οι πλούσιοι με πανάκριβες ντουλάπες οι καλύτεροι. Και οι φτωχοί που ψωνίζουν από τις λαικές αγορές οι χειρότεροι, οι μίζεροι και τα μιάσματα

Το εξηγώ. Αρκεί να ρίξετε μια πρόχειρη ματιά σε αρκετές κυρίες όλων των ηλικιών που κυκλοφορώντας με πανάκριβα βεστιάρια πασίγνωστων οίκων μόδας, πλανώνται με την ψευδαίσθηση του ξεχωριστού, του λαμπερού και του μοναδικού

Αρκετές εξ αυτών μοιάζουν με γλάστρες, με χριστουγεννιάτικα στολίδια, με λαμπιόνια και με άλλα τέτοια. Η εξήγηση απλή. Αντί εκείνες να φοράνε τα ρούχα, συμβαίνει τα ρούχα να φοράνε εκείνες. Με απλά λόγια δεν ξέρουν να ντυθούν. Και γι αυτό υπάρχει εξήγηση απλή. Μα φυσικά ο νεοπλουτισμός, ο μικρομεσαίος μαιμουδισμός και η παντελής έλλειψη κουλτούρας. Γιατί είναι γνωστό. Επειδή σε περιοχές της Ιταλίας άνθισε η Αναγέννηση γι αυτό και η κληρονομιά του γούστου, της αισθητικής και της κομψότητας είναι made in Italy

Και φυσικά υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όλων των φύλων και όλων των ηλικιών, από τα λεγόμενα χαμηλά, λαικά στρώματα, που με ελάχιστα «μέσα» κυκλοφορούν και να ξεχωρίζουν με ρούχα των ελάχιστων ευρώ. Είναι ζήτημα γούστου, αισθητικής και επιλογών

Τα αναφέρω όλα αυτά ως εισαγωγή, μετά από εκατοντάδες φωτογραφικά περιστατικά που αποθανάτισαν τόσο το διαζύγιο αρκετών εκπροσώπων της Βουλής με την αισθητική όσο και για κάποιους τύπους που ταιριάζουν ταμάμ στον ορισμό του «σούργελου»

Καταρχάς μπόλικοι βουλευτές της γαλάζιας παράταξης εμφανίστηκαν και με τεράστια χαμόγελα σουλατσάρισαν ενδεδυμένοι με το ίδιο κοστούμι και σχεδόν με την ίδια γραβάτα. Η παραλλαγή του γαλάζιου και του μπλε σε όλες τις αποχρώσεις. Τέτοια ισοπεδωτική ομοιομορφία ούτε με φαντάρους και εν γένει στρατιωτικούς

Πάμε στις κυρίες Το ίδιο και εκεί. Μα καλά δεν καταλαβαίνουν; Μα καλά ντιπ για ντιπ επί της αισθητικής ουσίας. Κυρία μου αυτό που φοράτε δεν σας κάνει. Για προσπαθήσετε κάτι απλό και κάτι λιγότερο ακριβό. Τίποτα εκείνες. Μια και το φερε η κοτυβέντα, θα ξεχώριζα λόγω αισθητικής όχι πολιτικής, την Εφη Αχτσιόγλου. Η επιτομή του αυθεντικού μανεκέν

Πάμε τώρα στα σούργελα. Οπου ένας εξ αυτών με το όνομα Σπύρος Μπιμπίλας, ο ηθοποιός ντε και μάλιστα πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, με πεποίθηση πως αν ντυθεί κάπως διαφορετικά, χωρίς γραβάτα και με κάτι κόκκινες πινελιές, θα ξεχώριζε από το πλήθος και θα έκανε την διαφορά. Πλάνη δυσθεόρατη και κωμική. Ναι την έκανε την διαφορά, ως ο άνθρωπος που κατά λάθος και εκ τύχης μπήκε στην Βουλή και αναγορεύτηκε βουλευτής. Πως λέμε «εσύ ποιος είσαι; Περαστικός; Δεν πειράζει έλα κι εσύ» κάπως έτσι

Ο δεύτερος, πάλι από το ίδιο κόμμα και από την ίδια «πλεύση ελευθερίας», ο σύντροφος της Ζωής Κωνσταντοπούλου, εμφορούμενος με την ίδια πλάνη του Σπύρου Μπιμπίλα και καθήμενος στο πλευρό της αγαπημένης του, αν είναι δυνατόν, φορούσε κάτι σαν γιλέκο με ανοικτό, ξεκούμπωτο πουκάμισο. Γιατί αυτό;

Μα φυσικά για να εκφράσει και να δηλώσει την διαφορετικότητά του. Ποια είναι αυτή; Το γιλέκο; Το ξεκούμπωτο πουκάμισο; Το γεγονός πως είναι ο ευνοούμενος της αρχηγού;

Το αποτέλεσμα; Όπως έλεγε και ο ιδιοκτήτης της θρυλικής δισκογραφικής, γερμανικής εταιρείας Jazz της E.C.M «το ουσιώδες, δηλαδή η τέχνη της απλότητας, είναι δυσδιάκριτο». Πες μου τι φοράς να σου πω ποιος είσαι

Ο «σουργελισμός» είναι αυθεντικός. Επειδή είναι νεοελληνικός. Όπως, για παράδειγμα, να φοράς φέσι Οθωμανικής νοσταλγίας και να περπατάς με πνάκριβα υποδήματα Prada! Ιδού το αισθητικό στίγμα αρκετών εκλεγμένων στη Βουλή των Ελλήνων!