Δημήτρης Δανίκας

Και τι ψηφίζω ουδεμία σημασία έχει και κανέναν δεν ενδιαφέρει. Δημοσιογράφος είμαι, παρατηρώ, διαπιστώνω, σχολιάζω. Εξ αποστάσεως. Καθαρά πράγματα.

Αυτό ως πρόλογος, για να τοποθετηθώ σχετικά με την χθεσινή παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα. Που μετά από σιωπή πολλών μηνών, αποφάσισε να κάνει το κρίσιμο βήμα, προτείνοντας ως μοναδική, δημοκρατική, καθαρή λύση εξόδου από τις αλλεπάλληλες κρίσεις την εκλογή νέου Προέδρου του κόμματος. Μόλις πέντε μήνες μετά τον ανέλπιστο, συντριπτικό θρίαμβο του Στέφανου Κασσελάκη.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν πολλά και καταλυτικά. Μα πάρα πολλά. Όπως, για παράδειγμα, γιατί ο Τσίπρας δεν ανησύχησε και δεν ενοχλήθηκε από την εκλογή ενός «περαστικού», κάποιου «τουρίστα» εξ Αμερικής-όπως χαρακτηρίζουν τον Κασσελάκη- σ αυτή την πρωταγωνιστική θέση;

Γιατί δεν προέβλεψε το στοιχειώδες, κάτι που γνωρίζουν ακόμα και τα νήπια, πως αυτός ο «τουρίστας» αγνοεί βασικούς κανόνες δημοκρατικής, συλλογικής λειτουργίας του κόμματος και των στελεχών του;

Μπας και δεν ενδιαφέρθηκε; Μπας και κατά βάθος χάρηκε; Μπας και όλα αυτά όχι μόνο τα περίμενε αλλά και τα επιθυμούσε, ώστε εκ των υστέρων η δική του απουσία να λάμψει και έτσι οι δικές του μεγάλες ευθύνες να υποχωρήσουν, να εξαφανιστούν και όλοι οι διαφωνούντες, όλοι οι οπαδοί και ψηφοφόροι με μια φωνή να ζητούν την επαναφορά του «σωτήρα» στο κόμμα;

Μπας και επρόκειτο για υπόγειο και δόλιο σχεδιασμό και για σκηνοθεσία που με την μέθοδο της συγκρίσεως θα τον εκτινάξει ψηλά και έτσι ο ίδιος, δια μέσου ενός αόρατου «πλυντηρίου» με ονομασία Stef Kasselakis, απαλλαγμένος από κάθε στίγμα, από κάθε «βρομιά», πεντακάθαρος και λαμπερός να επανέλθει δριμύτερος ως μοναδικός και αδιαμφισβήτητος αρχηγός;

Και γιατί τόσο καιρό δεν τοποθετήθηκε δημοσίως; Τότε, ας πούμε, με τον ορυμαγδό εναντίον Κασσελάκη από πλήθος πρωτοκλασάτων στελεχών που την συνέχεια έφυγαν για να ιδρύσουν άλλο κόμμα με την ονομασία Νέα Αριστερά;

Μπας και η περίπτωση Κασσελάκη είναι βολική τόσο για τον Τσίπρα όσο και για τόσους άλλους επίδοξους αρχηγίσκους που μοναδικό τους μέλημα είναι η κομματική εξουσία και η εξασφάλιση ηγετικών θέσεων και διάφορων άλλων κομματικών προνομίων;

Μπας και το διάλειμμα «Κασσελάκη» είχε ως στόχο το ξεκαθάρισμα και την εκδίωξη εσωτερικών αντιπάλων του Τσίπρα; Δηλαδή στελεχών που όχι μόνο είχαν στο παρελθόν διαφωνήσει με τον αρχηγό, αλλά και που μετά την δεύτερη συντριπτική ήττα είχαν απαιτήσει από τον ίδιο «να ξεκουμπιστεί από το κόμμα γιατί σε λίγο μαζί σου θα καταλήξουμε στο έξι τοις εκατό»;

Και αφού ο ίδιος, φεύγοντας είχε υπογραμμίσει ότι «όλα πρέπει να αλλάξουν», περίπου εννοώντας ότι πρέπει να επανιδρυθεί το κόμμα, τότε γιατί διαφωνεί με τον Κασσελάκη;

Και τέλος ποιος ο βασικός υπεύθυνος, οι μεγάλοι ένοχοι της καθίζησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο περαστικός και τουρίστας η όλοι οι άλλοι, κυρίως ο Τσίπρας, που τώρα εμφανίζεται ως τιμητής των πάντων;

Και για να τελειώνω. Εκείνο που πρέπει να αλλάξει, δεν είναι τόσο το όνομα του αρχηγού, αλλά η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Elementary dear Watson που λένε και στο χωριό μου. Είτε με Κασσελάκη είτε με Τσίπρα, είτε με Γεροβασίλη (λόγου χάριν) η καθοδική πορεία θα είναι χωρίς επιστροφή και η κυριαρχία του Κυριάκου εκκωφαντική.

Το «φύγε εσύ, έλα εσύ» μπορεί να καταλήξει σε πέντε λέξεις: ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα!